تاثیر انتقادات در انتخاب ژانر عکاسی و باید ها و نبایدها در انتخاب ژانر مناسب.

[A_Maddah]

جناب مداح بزرگوار این لحن به جز دلخوری و خارج شدن از مسیر گفتگو راه بجایی نخواهد برد با توجه به نوشته جناب محبی من هم میتونم بنویسم پس عکاسی مستند یعنی عکاسی از لباس عروس؟؟؟
عجب!!!!!!!؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

جناب جهانگیر خان شرمنده از اینکه کلمه عجب من سبب دلخوری شما شد.اتفاقا خوشحال هستم که در بحث شرکت کرده اید.

ظاهرا متنی که ارسال کردم رو با دقت مطالعه نفرمودید

بله شما عکاسی منظره را کم ارزش قلمداد نکردید اما بنا به دلایلی که خود اظهار داشتید عکاسی مستند را به ان برتری دادید.اتفاقا من هم همین صحبت را می کنم که ایا این دلایل ارائه شده از طرف شما باعث برتری این ژانر نسبت به عکاسی منظره میشود؟

اضافه میکنم در عکاسی مستند سرنوشت عکس رو صدم و بلکه هزارم ثانیه ها مشخص میکنه و در چشم به هم زدنی همه چیز تمام.... اما شما ساعتها برای ثبت یک منظره فرصت خواهید داشت داریم عکسهایی از طبیعت که در چند ثانیه و دقیقه بر روی سنسور ثبت شدند اصلا امروز نشد فردا فردا هم که آفتاب نیست پس فردا چرا یک فریم 5 تا میگیریم با نورهای مختلف که عکس ول ول کنه اینها همیشه هست دوست من آیا ارزش همچین ثبتی با لحظه های قطعی و تکرار نشدنی که در عکاسی مستند ثبت میشه برابری میکنه؟

دوستان اضافه کردن که هر ژانری مشکلات خاص خودش را دارد. به نظر چطور است مثلا من بگویم عکاسی مستند بقول شما هزارم ثانیه ها مشخص میکنه و و در چشم به هم زدنی همه چیز تمام..........اصلا عکاسی مستند کاری ندارد!!! اما برای منظره من باید برای ثبت یک منظره خوب و تاثیر گذار ساعتها یا روز ها و فریم ها و.... وقت صرف کنم تا یک شات خوب و تاثیر گذار ارائه کنم؟
بحث ارزش گذاری است.ایا دلایل شما برای برتری بخشیدن به عکاسی مستند نسبت به منظره گرافی کافیست؟
جناب جهانگیر خان مگر عکس فقط باید درد دوا کند تا عکس باشد؟

[Dariush Chegini]

به نظرم این نوع ارزش گذاری که مثلاً عکاسی اجتماعی ارزشی بیشتر از عکاسی طبیعت یا ماکروگرافی داره متاسفانه بر می گردد به استیلای طولانی تفکر مارکسیستی و سوسیالیستی بر جامعه روشنفکری ایران. در شوروی سابق نیز فقط هنر رئالیستی سوسیالیستی مورد تائید رسمی بود و مابقی هنرها طرد می شد. در جوامع دموکراتیک ، ارزش گذاری آثار هنری عمدتاً بر پایه توانائی هنرمند در خلق اثر و برقراری رابطه بین خالق اثر، اثر هنری و مخاطب شکل می گیرد و هر شاخه هنری جایگاه خود را دارد. این برخوردهای قیم مابانه نیز که کسی به خود حق بدهد که حکم دهد بایستی هنرمند در فلان شاخه هنری فعالیت کند و لاغیر نیز از سابقه طولانی دیکتاتوری نشات می گیرد و مختص جوامع دیکتاتوری زده است.
ارزش هنری عکس های مرتضی هراتی که عکس های خیابانی عالی می گیرد بسیار بالاست. ارزش هنری عکس های بردیا سعادت که عکس های منظره می گیرد نیز بسیار بالاست و هر دو هنرمند هستند و آشکارا به کارشان عشق می ورزند که در تمام عکس هایشان مشخص است. چه کسی به من حق می دهد که بگویم بردیا سعادت نباید عکس منظره بگیرد و بایستی عکاسی اجتماعی کند؟ چه کسی حق دارد بگوید که عکس های بردیا فاقد ارزش هنری است؟

[jebrahim]

هرچقدر با خودم کلنجار رفتم نتونستم این کم لطفی شمارو هضم کنم
مستند نگاری مثل جیمز نچوی هم که جونش رو میذاره کف دستش و از جنگ عکاسی میکنه کارش دم دستیه جناب محبی؟؟؟
کدوم عکاس طبیعت برای عکاسی کردن جلوش گاز اشک آور زدن و چشماش تا 24 ساعت ملتهب شده؟ کدوم عکاس طبیعت مثل یوجین اسمیت بزرگ برای عکاسی قرص های آرامبخش قوی (روان گردان) خورده که 48 ساعت نخوابه و عکاسی کنه؟!!!
چرا ژانر مستند رو در گداگرافی و عکس گرفتن از لباس عروس چهارراه امیر اکرم خلاصه میبینید از فرد با تجربه ای مثل شما اینجور مقایسه کردن بعیده
شما که به عکاسی از طبیعت علاقه دارید بهترین نمونه هارو بیارین اما با عکاسی مستندی که امثال من آماتور انجام میدیم این ژانر رو معرفی و مقایسه نکنید

جناب جهانگیری عزیز, ظاهرا شما دارید خلط مطلب می فرمایید. اینکه فلان ژانر عکاسی سخت تر هست معنیش اصلا و ابدا این نیست که ارزش اون ژانر بیشتره! بحث در باره جنبه های هنری ژانر های عکاسی هست نه سختی. کما اینکه درست هم نیست که بگیم عکاسی پرتره ژانر هنری تری نسبت به ژانر عکاسی مستند هست جون درآمدش بهتره. یا ژانر عکاسی حیات وحش هنری تره چون تجهیزاتش گرون تره!

شما اگر در هر ژانر عکاسی به دنبال افراد شاخص در اون ژانر بگردید خواهید دید که همه اون افراد صرفا به تکنیک قناعت نمی کنند. اون ها هم کارهاشون رو با سختی و مشقت انجام میدن. فیلم تبلیغاتی دوربین D4 نیکون رو اگر ندیدید حتما ببینید تا خودتون متوجه شید که عکاسی ورزشی هم فقط این نیست که یه لنز تله بگیریم و بشینیم گوشه استادیوم از اول تا آخر مسابقه پشت سر هم عکس بگیریم تا یه چند تاش خوب در بیاد. یا مثلا ویدیویی که چندی پیش در مورد عکاسی حیات وحش قرار دادم رو ببینید تا تصدیق کنید که این ژانر هم برای افرادی که در سطح اول دنیا عکاسی می کنند می تونه خیلی خطرناک باشه. و تکنیک هم برای رسیدن به یک اثر درجه یک کافی نیست.


در عکاسی ماکرو, استک ۶۰۰ تا عکس کل قضیه نیست. در عکاسی طبیعت استفاده از فیلتر GND و ND تمام ماجرا نیست. عکاسی پرتره در استفاده کردن از لنز دیافراگم باز خلاصه نمیشه و همه چیز عکاسی رد ستاره ها این نیست که ۱۰۰۰ تا عکس بگیریم و نرم افزار اون ها رو استک کنه!

مانور روی دید عکاس (که جناب فانی مطرح کردن)در عکاسی طبیعت کمتر به چشم میاد تا عکاسی مستند در عکاسی طبیعت نهایت نگاه و خلاقیت عکاس در قالب نگاههای مینیمالیستی و فرمالیستی ظهور و بروز میکند الباقی را هم جستجو و سماجت در پیدا کردن مناظر بکر و نهایتا کیفیت تجهیزات که رابطه مستقیمی با کیفیت خروجی دارد تشکیل خواهد داد

اگر شما عکس های طبیعت توسط عکاس های برتر دنیا در این ژانر رو با عکس های طبیعت این فروم یکی می دونید, باید عرض کنم که چشمتون به دیدن عکس های خوش آب و رنگ و در عین حال درجه دوم عادت کرده که متوجه تفاوت ها نمیشید. همین حرف در تمام ژانر های عکاسی صحت داره. شاید برای منی که هیچ تجربه ای در زمینه عکاسی پرتره نداشته باشم هم خیلی از عکس های این فروم در زمینه پرتره از عکس معروف دختر افغان بهتر به نظر بیان! مساله اینجاست که ظرافتهایی در اون پرتره هست که باعث ماندگار شدن اون عکس هست. این ظرافتها را کسی بهتر درک می کنه که دید دقیق تر, درست تر و پخته تری در اون زمینه داشته باشه.

و شاید دلیل اینکه هر کسی ژانری که درش کار می کنه رو بسیار با ارزش تر از اون کسی می دونه که در ژانر دیگه فعالیت می کنه همین باشه. یعنی شمایی که عکاسی اجتماعی می کنی در عکس های اجتماعی چیز هایی رو می بینی که کس دیگه نمی بینه.

نمیدونم. اما حس میکنم کمی تو ذوقم خورد. البته ایشون هم درست میگه. نباید فصل و نوع آب و هوا رو بهانه برای عکاسی نکردن قرار داد. اما خوب هر کسی هم علاقه ایی داره.

امید عزیز, از این دست حرفا که فلان ژانر بی ارزش هست و هنری نیست و ... زیاد زده اند. از این حرف ها که در این ژانر فلان عکاس بهترین عکاس دنیاست و کارهاش با همه دنیا فرق می کنه و دیگه مثل ایشون نداریم هم زیاد گفته اند و می گویند و خواهند گفت. ولی اینگونه حرف ها فقط سطح پختگی آدم ها رو نشون میده. یه آدم پخته هیچ وقت اینجوری قضاوت نمی کنه. مقایسه آثار هنری یا صاحبان هنر به این شکل هیچ سندیتی نداره. و چیزی که سندیت نداره هم اینقدر ارزش نداره که آدم به خاطرش نا امید بشه. شما راهی که شروع کردی رو ادامه بده. حرف بقیه رو بشنو اما خوب نذار که حرفهای نا امید کنندشون تاثیر منفی در پیشرفتت بذاره. در ضمن یه توصیه دوستانه اینکه سعی کن همراه با افزایش مهارت در تکنیک, جنبه های هنری عکاسی (در هر ژانری که علاقه داری) رو تقویت کنی.

اگر امید نا امید بشه وای به حال بقیه ;)

[qorashi]

... این عکست چه دردی از اجتماع رو دوا میکنه؟ ...

به نظر من هر کدوم از ژانرهای عکاسی ارزش خودشون رو دارن و اصلا بحث ارجح بودن یکی از دیگری بحث درستی نیست. اما فکر می کنم علت اصلی که خیلی از دوستان و حتی اون خانم مدرس فکر می کنن عکاسی مستند برتر از سایر ژانرهاست اینه که به زعم اونها عکس باید دردی رو دوا کنه و یا پیامی داشته باشه. در حالی که به نظر من اصلا همچنین چیزی درست نیست. چه لزومی داره که هر عکسی حتما پیامی داشته باشه یا دردی رو دوا کنه. به نظر من باید به جنبه های زیبایی شناسی و تکنیکی آثار توجه کرد و اینجاست که هر ژانری ارزش خودش رو پیدا می کنه و بحث برتری داشتن یکی بر دیگری کلا منتفی می شه. به قول مخملباف در پاسخ به منتقدین یکی از فیلم هاش در مورد پیام فیلم:"پیام رو پستچی میاره"

[rezanazemi87]

برادر گلم حرف منم همینه شما 6 ماه رفتی از صخره آویزون شدی آخر سرم عکست در اومد این عکست چه دردی از اجتماع رو دوا میکنه؟ گیرم عکست در نیومد دوباره میری اما ادی ادامز دیگه نمیتونست فردا و ماه بعد و سال بعد بره از اعدام ویتکنگ عکس بگیره!شما برای ثبت منظره فرصت داری از انواع و اقسام لنزها و فیلترها استفاده کنی انواع زاویه هارو امتحان کنی اما نچوی نمیتونه به اون آقاهه بگه فیگور تیراندازی بگیر تا من تست کنم ببینم از کدوم زاویه عکسم بهتر میشه!

عکس اعدام ویتکنگ چه دردی از شما یا بقیه ی مردم دنیا به جز ویتنام دوا کرده.شما هنوز فرق بین عکس خوب و تاثیر گذار رو نمیدونید!.البته خیلی از ماها نمیدونیم.شاید عکاس این عکس به این دلیل معروف شده که در بهترین زمان در بهترین مکان بوده.ولی شما 20 نفر عکاس طبیعت یا مدلینگ یا هر ژانر دیگری رو کنار یک سوژه بذاری .اون کسی بهترین عکس رو بهت تحویل میده که بهترین دید رو داره و درساش رو خوب بلده نه اون کسی که 500 تا شات پشت سر هم گرفته تا یکیش خوب در بیاد.

[Dariush Chegini]

عکس کشته شدن آن ویک کتگ به دست رئیس پلیس سایگون تاثیری در نتیجه جنگ نداشت. همان طور که عکس های کاپا تاثیری در نتیجه جنگ های داخلی اسپانیا نداشت که البته چیزی از ارزش کارهای او کم نمی کند.

[nmroshan]

اصلا چه نیازی به این گونه قیاسها است؟ چرا چنین قیاس‌هایی یا ارزش‌گذاری‌هایی را در هیچ جای معتبری، هیچ کتاب مهمی یا مجله هنری اصیلی نمی‌بینیم؟
آیا می‌توان گفت موسیقی برتر از عکاسی است؟
آیا می‌توان گفت سینمای فرانسه برتر از سینمای اروپای شرقی است؟
آیا می‌توان گفت سینمای نوآر برتر از سینمای هالیوود است؟
آیا می‌توان حکم کلی صادر کرد؟

نکته دیگر...
وقتی کسی در ژانری تخصص ندارد، نمی‌تواند و نباید در مورد آن نظر دهد و یا آن را ارزش‌گذاری کند.
اینکه گفته می‌شود الان براحتی می‌توان آنسل آدامز را پشت سر گذاشت. آیا با تمام ویژگی‌های عکسهای او آشنایی دارید؟
اینکه گفته می‌شود عکاسی طبیعت باعث هیچ تغییری در جوامع نمی‌شود. آیا با تمام عکسهای طبیعت و تمام زیرمجموعه های آن آشنایی دارید؟ آیا می‌دانید برخی عکسهای طبیعت باعث آگاهی وسیعی در سطح جهان در مورد مثلا آثار مضر برخی فعالیتهای انسان شده است و به سبب آن تغییراتی در قوانین و رفتارها صورت گرفت؟
پس این معیارها که در مورد قیاس احتمالی گفته شد، دلیل محکمی برای برتری یکی و ضعف دیگری نیست.


اما یک نکته دیگر هم وجود دارد: در مورد عکاسی طبیعت در مقابله با ژانرهای دیگری مانند عکاسی مستند، هنری، مفهومی و ... توجه به یک نکته ظریف دیگر نیز ضروری است که شاید بتواند بسیاری از این شبهات را پاسخ گوید. عکاسی طبیعت به خاطر ذاتش خیلی قابل بحث و تاویل نیست. اما اکثر منابع و دانش نظری عکاسی امروزین حاصل آن ژانرهای دیگر است. بحث‌هایی نظیر فلسفه عکاسی، نقد و تاویل عکس، نشانه شناسی عکاسی، سبک‌های هنری عکاسی، ویژگی‌های هنر معاصر، ساختارگرایی، ویژگی های نمایشگرانه هنر، جامعه شناسی هنر و .... همگی از ژانرهای دیگری بجز عکاسی طبیعت منشاء گرفته اند. این مساله، یکی از ویژگیهای خاص ژانرهای دیگر عکاسی مانند مستند، Fine Art ، Conceptual یا موارد مشابه است. این ویژگی باعث می‌شود که عکاسی طبیعت در این زمینه مانند جزیره‌ای باشد جداافتاده.
وقتی عکاسی طبیعت را از این بحث مستثنا می‌کنم مطمئنا می‌دانیم منظور همه عکسهای طبیعت نیست و بسیاری از آن عکسها نیز چنین پتانسیلی را دارند.


اگر این عکس استفن شور می‌تواند یک جلسه کامل در یک کلاس دانشگاهی را به خود اختصاص دهد، یا یک مقاله کامل در یک مجله آکادمیک را بسازد، بر می‌گردد به ذاتش.
شاید به همین دلیل در مباحث نظری، جای کمتری بتوان برای عکاسی طبیعت پیدا کرد و به همین دلیل هم اقبال نظری به آن کمتر باشد

[Amir Mohebi]

برخی از دوستان عمدن تمایل دارند از حرفهای زده شده پیراهن عثمان درست کنند...کسی از هیچ ژانری بد نگفته...مگر ممکن است من یا هر شخص دیگری در یک محیط عمومی سعی در کم ارزش جلوه دادن نوعی از عکاسی داشته باشم؟


عکاسی در هر سبکی اگر قرار باشد خروجی قابل تاملی داشته باشد نیاز به استفاده فراوان از سلول‌های خاکستری دارد.چه عکاس پرتره‌ای که در استودیو زیر کولر نشسته...چه عکاس طبیعت در کوه و جنگل...چه عکاس مستند اجتماعی.

عرض بنده تنها شکوه از تمایل ساختار مسابقه‌ای عکاسی ایران به داشتن تنها عکاسان مستند اجتماعی است.

نمیدانم داستان دوسالانه عکاسی چندسال پیش در فوروم را کسی یادش هست؟ لینکی چیزی ازش دارید؟

[Herati]

دوستان نظرات اررزشمند خود را فرمودند
من هم با اجازه بزرگان نظر خودم را میگم
در جامعه هنری افرادی هستند که اینکه سالها تجربه در یک ژانر خاصی رو دارند اما نگاهی تک بعدی به دنیای هنری دارند
در هر جا هم از این اشخاص وجود دارند
ایشون اگر هم فرد شاخصی در دنیای عکاسی مستند باشند اما نگاهی خام به دنیای عکاسی دارند
خلاصه کلام امید عزیز
من شاهد کارهای ماکرو شما در فیس بوک هستم
شاید من هیچ وقت نتوانم دنبال عکاسی ماکرو بروم چون اولا نه مهارتش رو دارم و نه وقتش اما از دیدن عکس های زیبا لذت میبرم
به نظر من هرگز به چنین نظرهایی اعتنا نکنید و در مسیرتان مستحکم باشیدو نگذارید هرکسی با نظر و ایده های بی ارزش خود شما رو از مسیرتان منحرف کند
اگر در شهرتان 10 نفر هم عکس های شما را اعتنا نمیکنند خوب نکنند امروز دنیا خیلی کوچکتر از آنست که فکرش را بکنید(گرچه این نیاز به گفتن من ندارد)
کسانی رو پیدا کنید که مشتاق دیدن کارهای تان باشند و حتی تشنه باشند شاید در چند قدمیتان نباشند اما وجود دارند

این را یادتان باشد :عکس هایتان را برای کسانی به نمایش بگذارید که مشتاقانه به آن نگاه کنند

به روند عکاسی جهانی پیش بروید و خودتان را محدود نکنید

[Mazy]

درود
تمامی ژانرهای عکاسی اگر قرار باشد که تخصصی و حرفه ای دنبال شود مطمعنا بسیار سخت و طاقت فرسا خواهد بود و نیاز به تجهیزات و هزینه و زمان و هزاران چیز دیگر دارد
فکر میکنید سختی گرفتن یک عکس منظره خوب چقدر با یک عکس خبری خوب یا مستند خوب یا ماکرو یا حتی استودیویی متفاوته
اگر بنا بر گرفتن عکس خوب وحرفه ای باشد تمامی ژانرها بسیار سخت و پر زحمت و طاقت فرسا هستند
شخصا عکاسان ایرانیی رو از نزدیک میشناسم که به خاطر ثبت یک عکس به زندان رفته اند یا به کشورهای اطراف پناهنده شدن وعکاس دیگری رو میشناسم که به فلان کوه در کردستان رفته و یک هفته تمام آنجا انتظار کشیده که از جفت گیری نوعی عقاب عکاسی کنه یا دوست دیگری که حشره ای رو برای ماکرو از فلان کوه گرفته و دراستودیو عکاسی کرده و دوباره حشره رو به همون جا برگردونده و و و
این برمیگرده به نوع دید شما به عکاسی و هدفتون از دنبال کردن ژانرتون که فقط و فقط خودتون به اون واقفید و قطعا هیچ کس جز شما نمیتونه بفهمه که مثلا چرا برای فلان عکس این قدر سختی میکشید
دیدگاه های مردم (چه عام وچه خاص) نسبت به عکس وعکاسی بسیار بسیار بسیار متفاوته و قطعا نباید همه با هر سلیقه ای از کار شما خوشششون بیاد و کار و ژانر شما رو بپسندن
چنتا مثال بزنم که کمی روشن ترمنظورم رو برسونم
چندی پیش با یکی از دوستان همین فروم سر یک برنامه خبری رفتیم و بعد از کلی عکاسی در شرایط سخت وبیش از 5 ساعت عکاسی در سرما و گیر دادنهای فراوان حراست و از سر و کول دیگر عکاسان بالا رفتن و زود رسوندن عکسها به خبرگزاری و هزاران دردسر دیگه , این دوستمون پرسید حالا برای این گزارش با این همه زحمت چقدر میگیری گفتم حدود 40 تومن گفت خوب چه کاریه من 3 دقیقه توی آتلیه و بی دردسر یه عکس میگیرم وهمین پول رو میگیرم و این همه هم خودمو خسته نمیکنم
یا عکاس آتلیه ای رو میشناسم که بعد از کلی زحمت و کار (که انصافا کارای بسیار خوبی داره) عکسهای سر مجلس رو که تحویل داد پدر داماد گفت مدل این عکس رو که بچه برادرم با مبایل هم گرفته ولی این بزرگتره
یا در یک جشنواره که در تبریز برگزار شد عکس شایسته تقدیر مربوط به یک قهوه خانه بین جاده ای بود که چندتا راننده کامیون پارک کرده بودن و داشتن قلیون میکشیدن و به قول خودمون با قیافه های خفن که به نظرهمه عکس کاملا معمولی بود ونکته خواصی نداشت که با اعتراض چندین نفر مواجه شد که یکی از داوران گفت چون عکاس زن بوده و جرات کرده که بره اینجا و عکاسی کنه این خودش قابل تقدیره
و یا حرفی که اون خانم به شما زده ( البته من تا حدی اون خانم رومیشناسم وبا کارهاش تقریبا آشنام کافیه نگاهی به سابقش وآرشیوش و نوع نگاهش توی عکساش بکنی خودت حتما متوجه میشی که چرا اون حرف روزده مطمعنا از روی دل سوزی بوده ولی با نگاه خواص خودش )
یا نمیدونم چقدر آقای مجید سعیدی و آقای درویش رو میشناسید اولی خبری کارحرفه ایه و الان توی افقانستان وسط جنگه و دومی از بهترین عکاسان آتلیه ست و توی استودیوش داره پول پارو میکنه هر دو هم از بهترین ها و حرفه ای ها هستند ولی عده ای دوست دارن اینجوری باشن وعده ای اون جوری

همه اینهارو گفتم که به این برسم که تمامی ژانرها اگر بنا به حرفه ای شدن باشه سخته و حتما با واکنشهای منفی زیادی رو به رو خواهی شد و حرف هایی میشنوی که آدم رو تا حد بوسیدن و کنار گذاشتن دوربین میرسونه ولی توجه نکن
به قول جناب هراتی
کسانی رو پیدا کنید که مشتاق دیدن کارهای تان باشند و حتی تشنه باشند شاید در چند قدمیتان نباشند اما وجود دارند
جمله آخر
تمام تلاشت رو بکن که توی هر ژانری که انتخاب و دنبال کردی جزو بهترین ها و حرفه ای ترین ها باشی