تاثیر انتقادات در انتخاب ژانر عکاسی و باید ها و نبایدها در انتخاب ژانر مناسب.

[jahangir]

سلام
جانگیر خان چند سئوال.
آیا هدف عکاسی مستند فقط زیبا به تصویر کشیدن زشتیهاست؟آیا هدف عکاسی منظره فقط زیبایی های طبیعت را نشان دادن است؟آیا این اهداف باعث میشود که یک ژانر مثل مستند بیشتر مورد توجه نسبت به ژانر عکاسی مثلا طبیعت گرایی و منظره قرار گیرد یا برتری داشته باشد؟(البته منظور از این حرفا این نیست که شما این منظور را دارید)
چه تعداد عکس هایی داشته ایم که سرنوشت یک ملت را زیر و رو کرده است؟چه تعداد عکس داشته ایم که افراد زیاد از انوع مردم عام نه فقط مردم خاص و هنرمند را از دیدنش لذت برده اند و آرامشی ولو برای لحظه ای داده است؟و آیا تمایل مردم عام به رئال باید باعث برتری یا کشیده شدن عکاسان به این ژانر شود؟بله مردم تا دوربین خریدند بیشترشان عکس از طبیعت و مناظر طبیعی میگیرند به نظر شما این نشان از چیست؟
حال یک سئوال دیگر.
در عکاسی مستند ماحصل کار بیشتر چه بستگی داره؟من فکر می کنم باز هم در عکاسی مستند شما به لوازم وتکنیک و تجهیزات خوب مثل منظره که متذکر شدید نیاز داریدو البته به سوژه.
البته گاهی با یک کامپکت هم میشود یک عکس مستند خوب هم گرفت ومنظره نیز هم.
درک زیبایی بر اساس نمونه های طبیعی که در طبیعت موجود است صورت میگیرد.طبیعت اولین الهام دهنده انسان بوده و بعبارتی بزرگترین منبع الهام اوست.اما ایا این امرسبب برتری ژانر عکاسی طبیعت و منظره بر مستند گرافی برای فرد خواهد بود.؟
انشالله همیشه شادیتون رو ببینیم
یا حق

خوشحالم از اینکه بحث به جاهای خوبی داره هدایت میشه جناب فانی هم به نکات خوبی اشاره کردن

در این میان عاملی که عکسی را به یک عکس ممتاز تبدیل می کند دید عکاس و خلاقیت آن است مهمترین عامل در عکاسی چه مستند و چه لنداسکیپ و ... دید عکاس است.

در میان ژانرهای عکاسی یا به صورت واضح بین دو ژانر مستند و عکاسی از طبیعت بحث ارزش گذاریست و به عبارتی انتخاب میان خوب و خوب تر من به هیچ عنوان عکاسی از طبیعت رو کم ارزش نمیدونم و نفی نمیکنم اما بنا به دلایلی که گفتم شخصا عکاسی مستند از نوع تاثیرگذار و پخته اش را با ارزش تر از عکاسی طبیعت میدانم ببینید طبیعت به خودی خود زیباست و چشم نواز اما به شخصه از رفتن داخل طبیعت لذت بیشتری میبرم و آرامش بیشتری میگیرم تا اینکه عکسش رو ببینم مانور روی دید عکاس (که جناب فانی مطرح کردن)در عکاسی طبیعت کمتر به چشم میاد تا عکاسی مستند در عکاسی طبیعت نهایت نگاه و خلاقیت عکاس در قالب نگاههای مینیمالیستی و فرمالیستی ظهور و بروز میکند الباقی را هم جستجو و سماجت در پیدا کردن مناظر بکر و نهایتا کیفیت تجهیزات که رابطه مستقیمی با کیفیت خروجی دارد تشکیل خواهد داد شما هیچوقت نمیتونین کیفیت عکسی که با دوربین قطع متوسط از طبیعت گرفته شده رو با عکسی که با دوربین کامپکت گرفته شده مقایسه کنید منظورم اینه که درسته نگاه و تکنیک در این ژانر و همه ی ژانرها مهم و حیاتیست اما باز هم بار زیادی روی دوش منظره و تجهیزات است اما در عکاسی مستند اینگونه نیست همه چیز نگاه است و جهان بینی عکاس نسبت به دنیای پیرامونش

چه تعداد عکس هایی داشته ایم که سرنوشت یک ملت را زیر و رو کرده است

شاید انگشت شمار اما بوده ولی کدام عکس از طبیعت تاثیر مستقیم در سرنوشت کسی داشته؟!!!

تعداد عکس داشته ایم که افراد زیاد از انوع مردم عام نه فقط مردم خاص و هنرمند را از دیدنش لذت برده اند و آرامشی ولو برای لحظه ای داده است

الی ماشاالله تا دلتان بخواهد در همین سایت وزین 1x هست دلیل ارزش بیشتر کارهای مستند هم همین است دوست من
اندکی ذوق تجهیزات قابل قبول و وقت برای طبیعت گردی و نرم افزارهای HDR و فیلترهای غیره و ذالک متشکل از 2000 شات و و و را همه ی جای دنیا میتوان پیدا کرد اما در عکاسی مستند حرف اول و آخر را نگاه عکاس میزند و این نگاه چیزی نیست که به راحتی قابل حصول باشد نمونه عکسها و شخصیت مستند نگاری مثل نچوی رابرت کاپا و... را چند نفر داریم؟
از اون طرف غول عکاسی طبیعت انسل آدامز است که عکسهای فعلی همین بچه های فروم خودمان آرامش بخش تر و چشم نواز تر از عکسهای ایشون هست چرا؟؟؟ چون تجهیزات فعلی با تجهیزات زمان آدامز متفاوت است و کیفیت بهتری رو ارائه میکنه اما بر عکسش کدوم یکی از ماها عکسی داریم که بتونیم جلوی رابرت کاپا و نچوی و کارتیه برسون عرض اندام کنیم ؟ اونها هم که تجهیزاتشون یک دوربین 35 میلیمتری ساده بوده و هست اینجاست که بحث نگاه و دید عکاس مثه پتک میخوره تو سرمون
نهایتا هر فرد باید به دنبال علاقه شخصیش بره که این علاقه مندی ها در عکاسی اکثر اوقات دچار دگرگونی هایی میشه دیدگاه خود من در اوایل شروع عکاسی همین بود که عکسی بگیرم که مردم عادی از دیدنش لذت ببرند اما در حال حاضر روا نمیدونم برم توی طبیعت و چیزهایی که به خودی خود زیباست رو ثبت کنم و رنگ و لعابش رو توی فتوشاپ بیشتر کنم و ارائه بدم این دیدگاه شخصی منه که گمان نمیکنم کسی بتونه بهش خرده بگیره همونطور که من نمیتونم یک عکاس طبیعت رو مزمت یا مضمت ؟!!! (یا هر چیزی ) کنم
ببخشید اگر زیاده گویی کردم

[jahangir]

من شخصن برای عکس مستند اجتماعی احترام زیادی دارم و همه رو نمیخوام با یه چوب برونم اما دم‌دست‌ترین...شیوه اینه که دوربین رو بردارید و از لباس عروس‌های چهارراه امیراکرم عکس بگیرید یا گداگرافی کنید.

هرچقدر با خودم کلنجار رفتم نتونستم این کم لطفی شمارو هضم کنم
مستند نگاری مثل جیمز نچوی هم که جونش رو میذاره کف دستش و از جنگ عکاسی میکنه کارش دم دستیه جناب محبی؟؟؟
کدوم عکاس طبیعت برای عکاسی کردن جلوش گاز اشک آور زدن و چشماش تا 24 ساعت ملتهب شده؟ کدوم عکاس طبیعت مثل یوجین اسمیت بزرگ برای عکاسی قرص های آرامبخش قوی (روان گردان) خورده که 48 ساعت نخوابه و عکاسی کنه؟!!!
چرا ژانر مستند رو در گداگرافی و عکس گرفتن از لباس عروس چهارراه امیر اکرم خلاصه میبینید از فرد با تجربه ای مثل شما اینجور مقایسه کردن بعیده
شما که به عکاسی از طبیعت علاقه دارید بهترین نمونه هارو بیارین اما با عکاسی مستندی که امثال من آماتور انجام میدیم این ژانر رو معرفی و مقایسه نکنید

[A_Maddah]

جهانگیر خان به نظر شما برای ثبت زیبایی های طبیعت نیاز به دید و نگاه عکاس نیست؟به نظر شما عکاس منظر ه کارش فقط رفتن در طبیعت و چیزهایی که به خودی خود زیباست رو ثبت کنه و رنگ و لعابش رو توی فتوشاپ بیشتر کنه و ارائه بده؟ به نظر شما آیا درست است که بگوییم عکاس مستند کارش فقط همین است برود در جای از جامعه که حالا مثلا درگیری است یا نیست و فقط بدبختی است و یا....... فقط عکس بگیره و بعد بیاد خونه عکسش رو کراپ کنه و کمی رنگ و لعابش رو دست بکشه وشارپنسش و زیاد کنه و چند تاچیز از عکس رو حذف کنه یا نکنه و بعد ارائه بده والسلام.جهانگیر خان تا حالا شده مثلا با دوستانتان برای عکاسی بروید مثلا همین منظره.بعد عمه عکس بگیرید و بعد نگاه می کنید فقط عکس یکی از دوستانتان زیبا تر دارای زاویه بهتر و کلا.....است؟اگر اینطور بود که هر بابایی که دوربین دیجیتال دستش بود بهتر ین عکس های منظره و طبیعت رو ثبت میکرد!!!
عجب !!!!

شخصا عکاسی مستند از نوع تاثیرگذار و پخته اش را با ارزش تر از عکاسی طبیعت میدانم ببینید

خوب چون بیشتر مردم عام ونه خاص از عکس های طبیعت و منظره بیشتر لذت میبرندباید بگوییم طبیعت گرافی از نوع تاثیر گذارش باید بیشتر مورد توجه قرار گیردو با ارزش تر از مستند است .

[shahbazi]

هرچقدر با خودم کلنجار رفتم نتونستم این کم لطفی شمارو هضم کنم
مستند نگاری مثل جیمز نچوی هم که جونش رو میذاره کف دستش و از جنگ عکاسی میکنه کارش دم دستیه جناب محبی؟؟؟
کدوم عکاس طبیعت برای عکاسی کردن جلوش گاز اشک آور زدن و چشماش تا 24 ساعت ملتهب شده؟ کدوم عکاس طبیعت مثل یوجین اسمیت بزرگ برای عکاسی قرص های آرامبخش قوی (روان گردان) خورده که 48 ساعت نخوابه و عکاسی کنه؟!!!
چرا ژانر مستند رو در گداگرافی و عکس گرفتن از لباس عروس چهارراه امیر اکرم خلاصه میبینید از فرد با تجربه ای مثل شما اینجور مقایسه کردن بعیده
شما که به عکاسی از طبیعت علاقه دارید بهترین نمونه هارو بیارین اما با عکاسی مستندی که امثال من آماتور انجام میدیم این ژانر رو معرفی و مقایسه نکنید

خواهش میکنم ارزش ژانر های مختلف رو کم نکنیم
هر ژانری سختی خودش رو داره چه طبیعت چه مستند و چه ....
جهانگیر خان با نوشته شما کاملاً مخالفم
متاسفانه عکاسی مستند امروزی شده همون لباس عروس و ... که آقای امیر محبی گفتن و الان کمتر عکس مستند قابل توجهی میشه دید.

[jahangir]

جهانگیر خان به نظر شما برای ثبت زیبایی های طبیعت نیاز به دید و نگاه عکاس نیست؟به نظر شما عکاسب منظر فقط رفتن در طبیعت و چیزهایی که به خودی خود زیباست رو ثبت کنم و رنگ و لعابش رو توی فتوشاپ بیشتر کنم و ارائه بدم؟
عجب !!!!

جناب مداح بزرگوار این لحن به جز دلخوری و خارج شدن از مسیر گفتگو راه بجایی نخواهد برد با توجه به نوشته جناب محبی من هم میتونم بنویسم پس عکاسی مستند یعنی عکاسی از لباس عروس؟؟؟
عجب!!!!!!!؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
ظاهرا متنی که ارسال کردم رو با دقت مطالعه نفرمودید

به هیچ عنوان عکاسی از طبیعت رو کم ارزش نمیدونم و نفی نمیکنم

در عکاسی طبیعت نهایت نگاه و خلاقیت عکاس در قالب نگاههای مینیمالیستی و فرمالیستی ظهور و بروز میکند الباقی را هم جستجو و سماجت در پیدا کردن مناظر بکر و نهایتا کیفیت تجهیزات که رابطه مستقیمی با کیفیت خروجی دارد تشکیل خواهد داد

درسته نگاه و تکنیک در این ژانر و همه ی ژانرها مهم و حیاتیست اما باز هم بار زیادی روی دوش منظره و تجهیزات است اما در عکاسی مستند اینگونه نیست

اضافه میکنم در عکاسی مستند سرنوشت عکس رو صدم و بلکه هزارم ثانیه ها مشخص میکنه و در چشم به هم زدنی همه چیز تمام.... اما شما ساعتها برای ثبت یک منظره فرصت خواهید داشت داریم عکسهایی از طبیعت که در چند ثانیه و دقیقه بر روی سنسور ثبت شدند اصلا امروز نشد فردا فردا هم که آفتاب نیست پس فردا چرا یک فریم 5 تا میگیریم با نورهای مختلف که عکس ول ول کنه اینها همیشه هست دوست من آیا ارزش همچین ثبتی با لحظه های قطعی و تکرار نشدنی که در عکاسی مستند ثبت میشه برابری میکنه؟

[adeliry]

چند وقت پیش ایملی بدستم رسید که عینا نقل قول میکنم:

بعد از جنگ آمریکا با کره، ژنرال ویلیام مایر که بعدها به سمت روانکاو ارشد ارتش آمریکا منصوب شد، یکی از پیچیده ترین موارد تاریخ جنگ در جهان را مورد مطالعه قرار میداد.
حدود 1000 نفر از نظامیان آمریکایی در کره، در اردوگاهی زندانی شده بودند که از استانداردهای بین المللی برخوردار بود. زندان با تعریف متعارف تقریباً محصور نبود. آب و غذا و امکانات به وفور یافت میشد. از هیچیک از تکنیکهای متداول شکنجه استفاده نمیشد.

اما بیشترین آمار مرگ زندانیان در این اردوگاه گزارش شده بود. زندانیان به مرگ طبیعی می مردند. امکانات فرار وجود داشت اما فرار نمیکردند. بسیاری از آنها شب میخوابیدند و صبح دیگر بیدار نمیشدند. آنهایی که مانده بودند احترام درجات نظامی را میان خود رعایت نمیکردند و عموماً با زندانبانان خود طرح دوستی میریختند.
دلیل این رویداد، سالها مورد مطالعه قرار گرفت و ویلیام مایر نتیجه تحقیقات خود را به این شرح ارائه کرد:
«در این اردوگاه، فقط نامه هایی که حاوی خبرهای بد بودند به دست زندانیان رسیده میشد. نامه های مثبت و امیدبخش تحویل نمیشدند.
هر روز از زندانیان میخواستند در مقابل جمع، خاطره یکی از مواردی که به دوستان خود خیانت کرده اند، یا میتوانستند خدمتی بکنند و نکرده اند را تعریف کنند.
هر کس که جاسوسی سایر زندانیان را میکرد، سیگار جایزه میگرفت. اما کسی که در موردش جاسوسی شده بود هیچ نوع تنبیهی نمیشد. همه به جاسوسی برای دریافت جایزه (که خطری هم برای دوستانشان نداشت) عادت کرده بودند».

تحقیقات نشان داد که این سه تکنیک در کنار هم، سربازان را به نقطه مرگ رسانده است.
با دریافت خبرهای منتخب (فقط منفی) امید از بین میرفت.
با جاسوسی، عزت نفس زندانیان تخریب میشد و خود را انسانی پست می یافتند.
با تعریف خیانتها، اعتبار آنها نزد همگروهی ها از بین میرفت.
و این هر سه برای پایان یافتن انگیزه زندگی، و مرگ های خاموش کافی بود.
این سبک شکنجه، شکنجه خاموش نامیده میشود.

به همین خاطر ( البته نه بی مسئولتی و رفع تکلیف) دیدن عکسهای زیبا از طبیعت رو که حتی برای چند لحظه پیام امید به زندگی و زیبایی رو دارند به دیدن خیلی چیزهای دیگه ترجیح میدم.
تو بخش پانوراما جدیدا دکتر روشن عکسی از غروب گذاشته بودند که روم نشد ازشون بخوام سایز اصلی رو واسم ارسال کنند٬ اگه اینطور میشد حتما تو سایز بزرگ چاپش میکردم و هر روز بهش نگاه میکردم و کلی لذت میبردم ( الان هم رو دسکتاپ کامپیوتره و دسکتاپی بودن یه عکس رو دلیلی برای کم ارزش بودنش نمیدونم بلکه نشون میده چقدر چشم نواز بوده و منتخب).

تو عکاسی از طبیعت هم حتی از یک منطقه مشابه میتونید عکسهای متفاوتی ببینید که با توجه به انتخاب عکاس تو اون لحظه٬ زیبایی و جلوه متفاوتی از هم دارند.

[jahangir]

متاسفانه عکاسی مستند امروزی شده همون لباس عروس و ... که آقای امیر محبی گفتن و الان کمتر عکس مستند قابل توجهی میشه دید.

دوست من ضعفهای عکاس رو به پای یک ژانر نذارید

[rezanazemi87]

جناب محبی به نظر من هر ژانری که به وجدت میاره ادامه بده.چون مطمئن باش عکاسی کردنی که از روی عشق و علاقه باشه خیلی خیلی بهتر از این که بخوای برای فلان جشنواره صرفا عکس بگیری.زیاد به حرف اون خانم هم زیاد توجه نکن که امثال ایشون بسیار بسیار زیادن.
جهانگیر خان شما کدوم عکاس مستندی رو دیدی که 40 روز در ارتفاع 5000 متری کمپ بزنه اونم برای 1 شات
کدوم عکاس مستندی رو دیدی که 24 ساعت تو ارتفاع 300 متری 1 صخره آویزون باشه باز هم برای یک شات
کدوم عکاس مستندی رو دیدی که 20 روز داخل یک چادر 1*1 بمون که بتونه از جفت گیری یک پرنده عکس بگیره.

پس همه ژانر عکاسی سختی های خاص خودش رو داره ولی مهم اون دید خلاقانه توی هر ژانری هستش.

[jahangir]

جناب محبی به نظر من هر ژانری که به وجدت میاره ادامه بده.چون مطمئن باش عکاسی کردنی که از روی عشق و علاقه باشه خیلی خیلی بهتر از این که بخوای برای فلان جشنواره صرفا عکس بگیری.زیاد به حرف اون خانم هم زیاد توجه نکن که امثال ایشون بسیار بسیار زیادن.
جهانگیر خان شما کدوم عکاس مستندی رو دیدی که 40 روز در ارتفاع 5000 متری کمپ بزنه اونم برای 1 شات
کدوم عکاس مستندی رو دیدی که 24 ساعت تو ارتفاع 300 متری 1 صخره آویزون باشه باز هم برای یک شات
کدوم عکاس مستندی رو دیدی که 20 روز داخل یک چادر 1*1 بمون که بتونه از جفت گیری یک پرنده عکس بگیره.

پس همه ژانر عکاسی سختی های خاص خودش رو داره ولی مهم اون دید خلاقانه توی هر ژانری هستش.

برادر گلم حرف منم همینه شما 6 ماه رفتی از صخره آویزون شدی آخر سرم عکست در اومد این عکست چه دردی از اجتماع رو دوا میکنه؟ گیرم عکست در نیومد دوباره میری اما ادی ادامز دیگه نمیتونست فردا و ماه بعد و سال بعد بره از اعدام ویتکنگ عکس بگیره!شما برای ثبت منظره فرصت داری از انواع و اقسام لنزها و فیلترها استفاده کنی انواع زاویه هارو امتحان کنی اما نچوی نمیتونه به اون آقاهه بگه فیگور تیراندازی بگیر تا من تست کنم ببینم از کدوم زاویه عکسم بهتر میشه!

[rezanazemi87]

اضافه میکنم در عکاسی مستند سرنوشت عکس رو صدم و بلکه هزارم ثانیه ها مشخص میکنه و در چشم به هم زدنی همه چیز تمام.... اما شما ساعتها برای ثبت یک منظره فرصت خواهید داشت داریم عکسهایی از طبیعت که در چند ثانیه و دقیقه بر روی سنسور ثبت شدند اصلا امروز نشد فردا فردا هم که آفتاب نیست پس فردا چرا یک فریم 5 تا میگیریم با نورهای مختلف که عکس ول ول کنه اینها همیشه هست دوست من آیا ارزش همچین ثبتی با لحظه های قطعی و تکرار نشدنی که در عکاسی مستند ثبت میشه برابری میکنه؟

قطعا در این مواقع ارزش عکاسی طبیعت بالاتره چون داری برای گرفتن عکست وقت صرف میکنی.داری همه ی اون چیزایی که یاد گرفتی رو پیاده میکنی.داری به خودت بها میدی به عکاسیت بها میدی.ولی نه اینکه تا یک سوژه دیدی دوربینت رو بزاری روی high speed و پشت سر هم عکس بگیری اونم در کسری از ثانیه.