عكاسي نجومي Astrophotography

[tonino_baliardo]

راستی یه چیز دیگه...
چرا این عدد هر چی کمتر میشه معنیش اینه که دیافراگم بازتره؟؟؟؟؟یعنی چرا رابطه ی عکس دارن؟؟

[donvito]

راستی یه چیز دیگه...
چرا این عدد هر چی کمتر میشه معنیش اینه که دیافراگم بازتره؟؟؟؟؟یعنی چرا رابطه ی عکس دارن؟؟

این تعریف رو نگاه کن :

The ratio of the focal length of a lens or lens system to the effective diameter of its aperture. Also called f-stop

چون عدد توی مخرج هست. هرچی کمتر باشه نشون دهنده بازتر بودن دیافراگمه و بر عکس.

[donvito]

f-Number
A number that indicates the size of the lens opening on an adjustable camera. The common f-numbers are f/1.4, f/2, f/2.8, f/4, f/5.6, f/8, f/11, f/16, and f/22. The larger the f-number, the smaller the lens opening. In this series, f/1.4 is the largest lens opening and f/22 is the smallest. Also called f-stops, they work in conjunction with shutter speeds to indicate exposure settings. Also can be explained as numerical expression of the relative aperture of a lens at its different stops; equal to the focal length divided by the effective aperture of the lens opening and written in various forms, such as f/8, f8, 1: 8, etc.; each f-number is 1.4 times larger than the preceding one; each number indicates a halving or doubling of the amount of light allowed to pass through the lens; the next higher numbered f-number signifies an aperture which lets in exactly onehalf as much light, and the next lower number, twice as much light, i.e., f/11 lets in half as much light as f/8, while f/5.6 lets in twice as much; all lenses stopped down to the same f-number produce images of equal illumination (apart from differences due to varying reflection losses); therefore, for a given shutter speed, a given f-number always corresponds to the same exposure. The number resulting when the focal length of a lens is divided by the diameter of the aperture. A sequence of f-numbers calibrates the aperture in regular steps (know as stops) between the minimum and maximum openings of the lens. The f-numbers generally follow a standard sequence, in such a way that the interval between one full stop and the next represents halving or doubling in the image brightness. Also called f-stop or relative aperture. The f-number becomes progressively higher as the aperture is reduced to allow in less light; i.e. f/5.6, f/8, f/11, f/16, f/22, f/32... Theoretically, all lenses at the same f-number produce images of equal brightness. The numbers on the lens aperture ring and the camera's LCD (where applies) that indicate the relative size of the lens aperture opening. The f-number series is a geometric progression based on changes in the size of the lens aperture, as it is opened and closed. As the scale rises. each number is multiplied by a factor of 1.4. The standard numbers for Calibration are 1.0,1.4, 2, 2.8, 4, 5.6, 8, 11, 16, 22, 32, etc., and each change results in a doubling or halving of the amount of light transmitted by the lens to the film plane. Basically, calculated from the focal length of the lens divided by the diameter of the bundle of light rays entering the lens and passing through the aperture in the iris diaphragm.

[morytab]

سلام
منظورتون چی بود از اینکه لنز زوم فقط بدرد عکاسی از ماه میخوره؟؟؟
و اینکه اگه اون عدد کمتر باشه چرا بهتره(من چند تا عکس از ماه گرفتم با F8بنظرم قشنگتر و جزییات بیشتر بودن )
لطفا اگه دارم اشتباه می کنم منو راهنمایی کنید
ممنون!

براي عكاسي از ماه بسورتي كه صورتش كادر رو پر كنه بايد از لنز با زوم بالا استفاده كرد.
2- اگه اون اعداد كمتر باشه يعني اينكه دهانه دياف بازتره و براي ثبت نور ستارگان (نه ماه كه نورش زياده و مثال ماه ميدخشه) به زمان كمتري به نسبت يه لنز با دياف بسته تر احتياج دارن كه كمتر شدن نويز عكس رو در پي داره و ... .

ضمنا يه تاپيك ديگه هم در اين مورد بود. اونجا رو هم ببينين.

[Babak Borhani]

سلام
با اجازه بزرگترها بدلیل پرسش های متعدد کمی را جع به عکاسی نجومی توضیح میدهم:

مبانی عکاسی نجومی :

ستاره ها کم نورند ( توجه کنید ستاره نه ماه یا خورشید) پس نیاز به نوردهی زیاد دارند ولی
چون زمین به دور خود میچرخد پس تمامی اجرام سماوی از نگاه زمینی متحرک هستند یعنی اینکه
در صورت نوردهی زیاد ستاره ها بجای نقطه بصورت خط ظاهر خواهند شد .
این میزان تقریبا برای لنز نرمال 30 ثانیه برای اطراف ستاره قطبی و 20 ثانیه برای اطراف خط استوا هستند
ضمنا ستاره ها اجرام کم نوری هستند و هرچه بیشتر نور ببینند ( البته نه در شهر های دارای آلودگی نوری)
زیباتر خواهند شد.
برای غلبه براین مشکل 5 راه جود دارد
1- به همان 20 -30 ثانیه اکتفا کنیم
2- از سه پایه های مخصوص ردیابی ستارگان استفاده کنیم ( ارزانترین به همراه یک تلسکوپ یکی دو میلیون تا ...)
(میتوانید به سایت صا ایران - مرکز اپتیک اصفهان مراجعه کنید. مارک مید مورد تایید است مارک سلسترون هم
عالی است که در فیلم خیلی دور خیلی نزدیک نمایش داده شده )
3 - بجای خود ستارگان ردپای ستارگان را ثبت کنیم ( مثل بعضی کار های زیبای آرش جان که در تاپیک دیگری به نمایش در آمده )
4 - از لنزی استفاده کنیم که دهانه دیافراگم بازتری دارد.
مثلا دیافراگم 2 دوبرابر 2.8 جذب نور دارد و 1.6 دوبرابر 2 و 1.4 دوبرابر 1.6 و 1.2 دوبرابر 1.4 البته لنز نرمال
1.2 فکر کنم حدود300-400مایه بخواهد ( دقیق نمیدانم از از اداره کل اسکناس و لنز (آقا آرش D: ) سوال شود )
5- البته استفاده از ایزو های بالاتر هم همان خاصیت را دارد که در مورد دیجیتال برای دوربین های کمتر از 300d
توسیه نمی شود. در مورد آنالوگ هم باید برویم فیلم بدرد بخور با دات گین ( اسمش همین بود؟) پایین پیدا کنیم.

انواع عکسهای نجومی
1- عکسهایی که در مجله های مختلف چاپ می شود و انواع کهکشانها را با جزئیات بسیار نشان می دهد.
این عکسها تماما توسط تلسکوپهای با قطر چند متر گرفته می شوند و آنهاییی که از 8-7 سال پیش به بعد
هستند هم تقریبا تماما با تلسکوپ فضایی هابل گرفته می شوند. پس این بخش را بیخیال شوید)

2 - عکسهایی از ماه که تمام چاله چوله های ماه را مثل کف دست نشان میدهند.
این عکسها عموما با ماهواره های مطالعه ماه گرفته شده اند و گاهی تا 200 عکس به هم مونتاژ شده هستند
چون همانطور که در تجربیات دوستان دیده اید فقط در لبه سایه روشن ماه نا همواریها مشخص است.
( بخاطر زاویه تابش نور و بوجود آمدن سایه ها )

3- عکسهای زیبا از ماه - خورشید - در حالات عادی و هنگام کسوف و خسوف
این عکسها با دوربین های عادی ( دیجیتال یا آنالوگ) گرفته می شوند و طبق تجربیات بنده پیشنهاد حداقل لنز
تله 200 می باشد ( 500 باشد چه بهتر) البته برای خورشید فیلتر های مخصوص الزامی است واگرنه
فاتحه فیلم و سنسور و چشم خوانده است !

4- عکسهای عادی و کوچک از سیارات و یا خوشه های ستاره ای
معمولا با اتصال دوربین به انواع تلسکوپ گرفته می شود .

-- ادامه برنامه در قسمت دیگر --

با اجازه بزرگتر ها این مطلب را در یک تاپیک مستقل هم نقل میکنم تا یک رفرنس کامل باقی بماند
اگر مدیران فرصت کنند و سوالات مهم را هم به آن تاپیک منتقل کنند ممنون می شوم.
اگر هم خواستند این را منتقل کنند پیش سوالات !

این هم لینک آن تاپیک مجزا
http://www.akkasee.com/forum/showthread.php?t=1422

[Babak Borhani]

سلام
با اجازه بزرگترها بدلیل پرسش های متعدد کمی را جع به عکاسی نجومی توضیح میدهم:

مبانی عکاسی نجومی :

ستاره ها کم نورند ( توجه کنید ستاره نه ماه یا خورشید) پس نیاز به نوردهی زیاد دارند ولی
چون زمین به دور خود میچرخد پس تمامی اجرام سماوی از نگاه زمینی متحرک هستند یعنی اینکه
در صورت نوردهی زیاد ستاره ها بجای نقطه بصورت خط ظاهر خواهند شد .
این میزان تقریبا برای لنز نرمال 30 ثانیه برای اطراف ستاره قطبی و 20 ثانیه برای اطراف خط استوا هستند
ضمنا ستاره ها اجرام کم نوری هستند و هرچه بیشتر نور ببینند ( البته نه در شهر های دارای آلودگی نوری)
زیباتر خواهند شد.
برای غلبه براین مشکل 5 راه جود دارد
1- به همان 20 -30 ثانیه اکتفا کنیم
2- از سه پایه های مخصوص ردیابی ستارگان استفاده کنیم ( ارزانترین به همراه یک تلسکوپ یکی دو میلیون تا ...)
(میتوانید به سایت صا ایران - مرکز اپتیک اصفهان مراجعه کنید. مارک مید مورد تایید است مارک سلسترون هم
عالی است که در فیلم خیلی دور خیلی نزدیک نمایش داده شده )
3 - بجای خود ستارگان ردپای ستارگان را ثبت کنیم ( مثل بعضی کار های زیبای آرش جان که در تاپیک دیگری به نمایش در آمده )
4 - از لنزی استفاده کنیم که دهانه دیافراگم بازتری دارد.
مثلا دیافراگم 2 دوبرابر 2.8 جذب نور دارد و 1.6 دوبرابر 2 و 1.4 دوبرابر 1.6 و 1.2 دوبرابر 1.4 البته لنز نرمال
1.2 فکر کنم حدود300-400مایه بخواهد ( دقیق نمیدانم از از اداره کل اسکناس و لنز (آقا آرش D: ) سوال شود )
5- البته استفاده از ایزو های بالاتر هم همان خاصیت را دارد که در مورد دیجیتال برای دوربین های کمتر از 300d
توسیه نمی شود. در مورد آنالوگ هم باید برویم فیلم بدرد بخور با دات گین ( اسمش همین بود؟) پایین پیدا کنیم.

انواع عکسهای نجومی
1- عکسهایی که در مجله های مختلف چاپ می شود و انواع کهکشانها را با جزئیات بسیار نشان می دهد.
این عکسها تماما توسط تلسکوپهای با قطر چند متر گرفته می شوند و آنهاییی که از 8-7 سال پیش به بعد
هستند هم تقریبا تماما با تلسکوپ فضایی هابل گرفته می شوند. پس این بخش را بیخیال شوید)

2 - عکسهایی از ماه که تمام چاله چوله های ماه را مثل کف دست نشان میدهند.
این عکسها عموما با ماهواره های مطالعه ماه گرفته شده اند و گاهی تا 200 عکس به هم مونتاژ شده هستند
چون همانطور که در تجربیات دوستان دیده اید فقط در لبه سایه روشن ماه نا همواریها مشخص است.
( بخاطر زاویه تابش نور و بوجود آمدن سایه ها )

3- عکسهای زیبا از ماه - خورشید - در حالات عادی و هنگام کسوف و خسوف
این عکسها با دوربین های عادی ( دیجیتال یا آنالوگ) گرفته می شوند و طبق تجربیات بنده پیشنهاد حداقل لنز
تله 200 می باشد ( 500 باشد چه بهتر) البته برای خورشید فیلتر های مخصوص الزامی است واگرنه
فاتحه فیلم و سنسور و چشم خوانده است !

4- عکسهای عادی و کوچک از سیارات و یا خوشه های ستاره ای
معمولا با اتصال دوربین به انواع تلسکوپ گرفته می شود .

-- ادامه برنامه در قسمت دیگر --

با اجازه بزرگتر ها این مطلب را در یک تاپیک مستقل هم نقل میکنم تا یک رفرنس کامل باقی بماند
اگر مدیران فرصت کنند و سوالات مهم را هم به آن تاپیک منتقل کنند ممنون می شوم.
اگر هم خواستند این را منتقل کنند پیش سوالات !

[tonino_baliardo]

ممنون!!!

[Babak Borhani]

سلام
دیدن نمونه همیشه خوب است

یکی از بهترین عکاسان نجومی آماتور از نظر من آقای آکیرا فوجی هستند
که نمونه کار های نفس گیرشان را میتوانید در این لینک ببینید.

http://www.davidmalin.com/fujii/general/af_trails.html

[eksir]

این هم عکاسی نجومی من

[M.R.Shahbazi]

آقا محسن، برای A510 خیلی عکس خوبی است...تبریک میگم. عکسهای دیگر شما هم بخصوص عکسهای قطره آب و دیگر عکسها، بسیار عالی است.
جای امیدواری و انگیزه برای دوستانی که فکر می کنند با دوربین های کامپکت ارزان نمی توان کارهای خوبی ارائه کرد.