خوب ممکنه یه نفر نظری غیر از نظر شما رو داشته باشه و از ظاهر این دوربین بیشتر خوشش بیاد. به علاوه سنسور این دوربین به اندازه کافی خوب هست و کیفیت بسیار خوبی داره. همه اینها یک طرف, سبکی و سادگی حمل این دوربین و قابلیت استفاده از این دوربین در جاهایی که استفاده از دوربین های اس ال آر یا مطلقا غیر ممکن هست یا سخت, باعث میشه که خیلی افراد به سمت این دوربین ها متمایل بشن. اندازه سنسور کوچک این دوربین ها باعث شده که لنز های این دوربین ها هم اغلب بسیار سبک و کوچک باشن و همین امر خودش یکی دیگه از مزایای استفاده از این دوربین ها هست.
یکی دیگه از برتری های این دوربین و به طور کلی دوربین های بدون آینه این هست که کمتر جلب توجه می کنند. این موضوع -خصوصا برای عکاسی در ایران- نکته با اهمیتی هست.
باز یه حسن دیگه استفاده از این دوربین این هست که سیستم لرزشگیر روی بدنه هست و شما دیگه لازم نیست برای هر لنزی که می خرید پول سیستم لرزشگیر رو پرداخت کنید. استفاده از این سیستم ها حتی برای خیلی از افرادی که از اس ال آر هم استفاده می کتتد بسیار جذاب هست.
تنوع لنز ها برای این دوربین ها اگر چه به اندازه لنز های نیکون یا کنن نیست اما باز هم جوری نیست که نشه لنز مناسبی برای عکاسی روزمره پیدا کرد. شما با هزینه کردن حدودا ۱۰۰۰ دلار میتونید سه لنز خوب سامیانگ فیش آی ۷.۵مم ۱۴مم یا ۲۰مم پاناسونیک و ۴۵مم زایکو رو تهیه کنید. وزن هر سه تای این لنز ها روی هم میشه حدودا ۳۰۰-۴۰۰ گرم!!!! با وزن خود دوربین و ملحقاتش که حساب کنید ۱ کیلوگرم هم نمیشه!
ظاهر این دوربین از نظر من که خیلی جذاب تر از دوربین های اس ال آر هست. اگر پول خریدش رو داشتم همین الان در کنار دی ۷۰۰۰ یکی از این دوربین ها رو با اون سه لنزی که گفتم می خریدم و همیشه همراه خودم نگه میداشتم.