عکاسی صحنه‌آرایی شده Staged Photography

[nmroshan]

اکثر کارهایی که تاکنون در این تاپیک به نمایش گذاشته شده است، آثاری با المانهای مختلف، ترکیب‌های پیچیده و پروسه‌های تولید چند مرحله ای بودند. و شاید این ذهنیت ایجاد شده است که همه آثار Staged Photography این‌گونه اند و یا این گونه باید باشند.
اما واقعیت این است که چنین الزامی وجود ندارد. ایده های خوب، موضوعات بکر و اجرای‌ بی نقص می‌تواند آثاری را موجب گردد که در عین سادگی، جذاب و قابل توجه باشند.

به عنوان نمونه به مجموعه زیر توجه کنید با عنوان Grief ( غم) اثر Ervin Olaf که در زمینه Staged Photography نام مشهوری است.

ادامه در پست بعدی...

[nmroshan]

ادامه عکسهای پست قبل ...

[Moty]

به نظر من هم عکسهای گوهردشتی بسیار بسیار تامل برانگیز بود...
حسی که از دیدن خنده های بسیار شاد افراد داخل کادرها به آدم دست می دهد، با دیدن آن فردی که چهره اش معلوم نیست "کاملا" رنگ می بازد. کمی بیشتر به عکسها نگاه کنید... آن آدمی که چهره اش پیدا نیست در اکثر عکسها به احتمال بسیار زیاد در ذهن شما نیز مانند بقیه خندان نیست. هیچکدامشان نیستند. همه شاد شاد، آن یک نفر در دید ما غمگین غمگین. و این تصور ما ایرانیان است از افراد جامعه ما... آن دم سوسمار هم دقیقا بعد از دیده شدن حس وحشت را "بسیار خوب" در آدم القا می کند، که باز هم به بیننده می گوید این خنده ها، ناشی از "ندیدن و ندانستن" است. آنها که نمی بینند بسیار شادند. آن نفری که نمی خندد هم در جایی لباس الاغ دارد، در جایی پشت یک کودکانه به نام آدامس قایم شده، یکی پشت یک نقاب، یکی در احتیاط خود، یکی پشت شاد کردن بقیه... یک عنصر دیگر هم که در همه تکرار شده، وجود فردی است که از جمع دور است و در حال انجام هیچ کاری نیست. نه سبزی پاک می کند، نه چیز جابجا می کند، نه جارو می کشد... در بعضی خندان است و در بعضی مخفی. به نظرم عکسها بسیار پرمفهوم هستند... حداقل نظر من این است...

دقیقا با نظر شما موافقم
در واقع عکس های کارگردانی شده که معنی لغوی اون همان عکس صحنه ای یا روی صحنه میباشد بیانگر همین موضوع هست
در واقع یک فیلمنامه یا نمایشنامه اگر در اختیار دو کارگردان باشه قطعا دو فیلم متفاوت یا نمایش متفاوت ساخته خواهد شد و تصویر ذهنی و برداشت هر نفر نسبت به موضوع خاص متفاوت هست که خانم دشتی به خوبی مجموعه روایی خود را به داستان تبدیل کرده در مجموعه عکسهایش که واقعا هر عکس داستان خود را دارد و بیان می کند و حال قدرت بیان و عمق کار به توان کارگردان (عکاس) بستگی داره که به نظر من خانم دشتی به خوبی از عهده این کار برامده
و سبک به تصویر کشیدن ایشون و کارگردانی ایشون یا میزانسن ها و ترکیب صحنه ایشون بدین شکل هست
ممنون از دکتر روشن و دوستان به خاطر اشتراک گذاری این نوع عکسها

[کوروش]

پیرو توضیحات دکتر روشن گرامی و دوستان باید اضافه کنم که هر چه که کارگردانی شدن و حوزه تالیف و متن ختم بشه ، میتونه سبک پذیر و ژانرپذیر باشه . میتونه شکلهای بیانی شخصی و عمومی و قراردادهای جدید بپذیره . همانطور که در سینما وجود داره و هر کارگردانی سبک بصری خودش رو داره و همچنین همزمان از ژانرهای مختلف و یا سبکهای بصری عمومی و قراردادها و همچنین شیوه های مختلف بیانی استفاده می کنه . مثلن یک فیلمسازی چون تارانتینو در کنار یک فیلمسازی چون وودی آلن و یا اسکورسیسی و ... یکی به رئالیسم گرایش داره و دیگری به سوررئالیسم . یکی دیگر به پست مدرنیسم و .... ، ضمن اینکه هر ژآنری گاه به زیرژانرهایی تقسیم میشه . و یا گاه ژانرها با هم تلفیق می شوند .
اما در همه آنها استفاده از یک روش هدفمند و بیانی ، برای ارایه معنا و سبک پردازی شده ، مشترک اند .
پیچیدگی و یا سادگی جزو روش های سبک پردازی هستند .
من فکر میکنم که این حوزه ، از لحاظ اجرا و بیان و شیوه های سبکی و بصری ، شاید بسیار به حوزه سینما نزدیک شده باشه و یا حتی بشه اون رو یک شکلی تک شات از یک متن به شکل یک مجموعه و بسته معنایی دید .
در این صورت بسیاری از مطالعاتی که در زمینه های سینما وجود دارند ، در این رشته نیز راه گشا خواهند بود.

[nmroshan]

وجه مشترک آثار Staged زیر، خون است:

از مجموعه Beyond the limits ، میترا تبریزیان





از مجموعه Royal Blood از Erwin Olaf









از مجموعه Slow Decay گوهر دشتی

خون می‌تواند دارای مفاهیم مختلفی در این آثار باشد. خودِ المان خون همواره تاثیرات شدیدی بر مخاطب می گذارد و نوع استفاده از آن، در انتقال نوع مفهوم مورد نظر هنرمند موثر است. می تواند نشانه‌ای از یک اتفاق غیرمعمول در جریان زندگی معمول باشد و یا نشانه‌ای از اتفاقی که قرار است رخ دهد. و یا حتی نشانه‌ای از زندگی.
تقابل وجود خون و چهر‌ه‌های آرام افراد در این آثار می‌تواند دال بر رنجی درونی باشد که فقط گاه رخ می‌ نماید و تازه می‌بینیم که ورای آن چهره آرام، چه نهفته است.

ادامه عکسهای گوهر دشتی را در پست بعدی ببینید:

[nmroshan]

ادامه عکس‌های پست قبل:

از مجموعه slow decay گوهر دشتی

[nmroshan]

علیرضا فانی و مجموعه A Memorial for Today او که در ۲۰۱۱ تهیه شده است:

باز همان فضاهای آشنا در زندگی‌های شهری این روزها.
با همان شخصیتهای آشنا زندگی‌های شهری این روزها.

اما با چشمان بسته.
چشم بسته به نشانه تسلیم در برابر شرایط
چشم بسته به نشانه بستن چشم بر راههای متفاوت زندگی کردن
چشم بسته به معنای روش زندگی منفعل
چشم بسته به معنای بستن چشم بر علت اصلی این نوع زندگی‌
چشم بسته به نشانه ندیدن خود به عنوان مقصر

و شاید چشم بسته به معنای آنکه اصلا این، نامش زندگی نیست و مُردگانیم در لباس زندگان.

سایت عکاس برای دیدن آثار دیگرش

[nmroshan]

مجموعه به روایت یک شاهد عینی که نمایشگاهش اخیرا در گالری محسن بر پا بود، کاری از آزاده اخلاقی که به روایت مرگهای تراژیک معاصر می‌پردازد:


صمد بهرنگی - ۱۲ شهریور ۱۳۴۷ – رودخانه ارس، ایران



محمود طالقانی - ۱۹ شهریور ۱۳۵۸ – تهران


میرزاده عشقی - ۱۲ تیر ۱۳۰۳ – تهران |


فروغ فرخزاد - ۲۴ بهمن ۱۳۴۵ – تهران |


محمد مصدق - ۱۴ اسفند ۱۳۴۵ – احمدآباد، ایران


مهدی باکری - ۲۵ بهمن ۱۳۶۳ – جزیره‌ی مجنون، ایران

ادامه در پست بعدی

[nmroshan]

ادامه از پست قبل:


جهانگیرخان صوراسرافیل، نصرالله ملک‌المتکلمین - ۳ تیر ۱۲۸۷ – باغ شاه، تهران


سهراب شهید ثالث - ۱۰ تیر ۱۳۷۷ – شیکاگو


کلنل محمد تقی خان پسیان - ۱۵ مهر ۱۳۰۰ – مشهد


غلامرضا تختی - ۱۷ دی ۱۳۴۶ – هتل آتلانتیک، تهران

مقاله واشنگتن پست در مورد این مجموعه:
http://www.washingtonpost.com/blogs/worldviews/wp/2013/03/07/unique-photography-project-gets-strong-reception-in-ira/

[dayyer]

سلام.
از اینکه لطف کردین و عکس های این مجموعه زیبا را در این پست قرار دادین سپاس گزارم. میخواستم بدونم چطور میشه سایر عکس های این مجموعه رو دید؟ عکسها کراپ شده بودن و هنگام مقایسه با لینک واشینگتون پست این سوال ذهنم رو مشغول کرد که این کار دلیل خاصی داشته؟
ممنون از لطفتون