حد و مرز ويرايش كجاست؟

[M.R.Shahbazi]

يكي از رايج ترين بحث ها طي چند سال اخير در بين عكاسان اصالت تصاوير بوده است. اين قضيه پي‌آمد استفاده آسان از ابزاري هم‌چون فتوشاپ بوده است كه قادر است عكس را طوري ويرايش كند كه هيچ ردي از خود به جاي نگذارد.
البته عكاسان از ابتداي اختراع اين رسانه عكس ها را ويرايش مي‌كرده‌اند. مسئله روز اين است كه اين امر به صورتي غير قابل تشخيص و بسيار ساده درآمده است....

مقاله فوق ترجمه جناب امیر محبی است که در سایت عکاس می توانید مطلب کامل آن را بخوانید. بنده با اجازه استاد محبی، برای بحث و گفتگوی بیشتر در مورد این موضوع مهم، این تاپیک را ایجاد نموده ام. لطفا نظرات خود را در مورد این مبحث دراین بخش عنوان بفرمایید.

[Minoosepehr]

با سلام خدمت شما. البته ویرایش میتواند لازم یا غیر لازم باشد یعنی بعضی مواقع عکس آن قدر مطلوب میشود که ویرایش نیاز نیست و با ویرایش بدتر هم میشود. اما مسئله اصلی اینجاست که اصالت عکس را که هدفش به ثبت کشیدن ((واقعیت)) است و یکی از فرقهای اصلی آن با نقاشی است را از بین نبریم تا جایی که عکس ما به نقاشی تبدیل شود که نقاش آن ما و دوربین بوده باشیم.(البته اصلا قصد توهین به نقاشی را ندارم و نقاشی هم بسیار برای ما محترم است و هر کدام جای خودشان را دارند) که از هدف اولیه عکاسی دور شده ایم. پس حفظ واقیعت به نظر من یکی از مسائل اصلی ویرایش عکس است. اما بهتر بود نظرات را به این صورت نمی خواستید و به جای نظر یک سوال مطرح می کردید و هر کدام از اعضا جوابی در مورد سوال مطرح شده می دادند.(البته این نظر من است)

[tonino_baliardo]

با اجازه ي دوستان مي خواستم يه نظر بدم:::فكر كنم كه اگه در ادامه ي همين thread يا در بخش عكس و عكاسي بخشي مثل عكسهاي ويرايش شده يا دستكاري شده بوجود بياد تا دوستاني كه از اين نوع عكسها دارن عكساشونو اونجا بذارن و روي عكسها بحث بشه به نظرم قابل فهم تر و روشن تر ميشه...
ضمنن به نظرم اين مسئله بيشتر در عكسهاي خبري مشكل ساز ميشه تا عكسهاي ديگه...

[MCP]

با توجه به نام اين قسمت : "حد و مرز ويرايش كجاست؟ "

من فكر ميكنم تصويري كه دوربين ديجيتال ثبت ميكند ، از همون ابتدا ويرايش سرخود! است. مثل تغييرات وايت بالانس ، اي وي و ساير تنظيماتي كه خودتان بيشتر آشنا هستيد. وقتي اين تنظيمات را اعمال ميكنيد در واقع عكس اونچيزي نيست كه در واقعيت وجود داشته.
شخصا تصور ميكنم تغييرات نور ، روشنايي ، كنتراست و .. بي اشكال است . اما دست زدن به ابزار فتوشاپ است كه به اصالت عكس لطمه ميزند. مثل پاك كردن ، ابزار Clone Stamp و ...

[Pooriya_Online]

با توجه به نام اين قسمت : "حد و مرز ويرايش كجاست؟ "

من فكر ميكنم تصويري كه دوربين ديجيتال ثبت ميكند ، از همون ابتدا ويرايش سرخود! است. مثل تغييرات وايت بالانس ، اي وي و ساير تنظيماتي كه خودتان بيشتر آشنا هستيد. وقتي اين تنظيمات را اعمال ميكنيد در واقع عكس اونچيزي نيست كه در واقعيت وجود داشته.
شخصا تصور ميكنم تغييرات نور ، روشنايي ، كنتراست و .. بي اشكال است . اما دست زدن به ابزار فتوشاپ است كه به اصالت عكس لطمه ميزند. مثل پاك كردن ، ابزار Clone Stamp و ...

اول از امیرخان تشکر میکنم برای ترجمه ی این مقاله ی مفید که خیلی ها مثل من نیاز بهش داشتیم.
اما جناب مختاری زاده در این مورد باهاتون موافقم نیستم چون نگاتیو هم توی لابراتوار و توسط دستگاه تنظیماتی شبیه به وایت بالانش و... انجام میشه.
در مورد پاک کردن و... همیشه هم لطمه نمیزه شاید هم اگه اونکار نشه لطمه بزنه. در مقاله مثال خوبی زده شده بود. ولی شخصا به خیلی از ویرایشها موافق نیستم (تصاویر ساختگی که خیلی تغییر زیادی با تصویر اصلی داره).

[nmroshan]

خيلي عجيبه. با توجه به نظراتي كه دوستان نوشتند، بنظر مياد كه اصلا مقاله مورد بحث خوانده نشده است.
درست است كه اين روزها همه وقتشان كم است اما اين دليل نميشود كه بدون خواندن يك مقاله در باره اون بحث، نظر داده شود.

[MCP]

درسته ، اما من با شما كاملا موافقم!
من منظورم اورجينال بودن عكس بود . عكسي كه قسمتي از اون پاك و يا جابجا شده باشه ديگه اورجينال نيست.بين اين عكس و عكس ديگري كه بدون ويرايش(منظورم استفاده از ابزار هست) ،همون موضوع را بدون مشكلي ثبت كرده تفاوت وجود داره..
در مورد وايت بالانس هم طرف صحبتم با اونايي بود كه ميگن كلا ويرايش نادرسته. گفتم كه بدونن از همون لحظه ثبت عكس ويرايش شروع شده!

[Amir Mohebi]

نعماي عزيز ، كاملا درست ميگويي. من بسيار متعجب شدم از خواندن نظر دوستان. اما به عنوان مترجم، به رو نياوردم. اما جدا هنوز هم خوانده نشده است! و گويا خوانده هم نخواهد شد.....

[ویشتاسب]

با تشکر از امیر عزیز برای عنوان ِ چنین مقوله ای در بیان زیبایی شناسی و طرح سؤالاتی که تصور می کنم به هر حال باید از خود پرسید؛ لازم می دانم چند نکته را در تأیید اضافه کنم:
درک ما از زیبایی به نحوه ی ِ دید ِ ما از جهان(همانطور که در این مقاله هم به آن اشاره شده), خاستگاه های ِ فرهنگی, ایدئولوژی تفکرات و تصورات ما از واقعیت هایی که می پنداریم رجعت می کند. انسان همواره در تاریخ قدرت مدار و خواهان ِ سلطه است, دیدگاه ِ وی بر اساس ِ همین ارائه های ِ انسان مدارانه و خرد باور با کنش های ِ ضد ِ خود؛ از یک طرف تاریخ(در اینجا اختصاصاً مقصود تاریخ ِ هنر می باشد) را می سازد و از طرف ِ دیگر به پویایی ِ این تاریخ انجامیده. به یاد بیاوریم دیدگاه ِ افلاطون را در باب ِ هنر در "جمهوری" , که آنرا به عنوان ِ نتیجه ی ِ پژوهش های ِ خود در مورد ِ نسبت ِ هنر با واقعیت پیش کشید, او در مورد ِ هنر قائل به یک منش ِ خاص ِ تقلیدی شد, که از خصلت ِ تقلیدی ِ دیگر انواع ِ فنون و صنایع ِ متفاوت, و از دیدگاه ِ نزدیکی به حقیقت بی ارزش تر است. اثر ِ هنری در نگاه ِ نخست(تأکید می کنم در نگاه ِ نخست) تفاوتی با اشیائی که ما برای ِ نیازهای ِ زندگی ِ هرروزه مان می سازیم و یا دیده بانی هایی که در زندگی ِ روزمره داریم؛ ندارد. یک نفر لیوان می سازد, و نفر ِ دیگر شکل لیوان را می کشد(ویا عکسی از آن می گیرد). هر گاه به پرسشی که به نوعی همه جا به آن اشاره می شود رجوع کنیم:«چه چیز اثر ِ هنری را از دیگر محصولات ِ کار و تولید ِ آدمی جدا می کند؟» از افلاطون می شنیدیم: اثر ِ هنری تقلید ِ چیزی موجود در دنیای ِ ماست, که این چیز خود تقلیدی از ایده ای است که در جهانی دیگر جای دارد. پس, اثر ِ هنری دوبار از حقیقت دور شده, و از دیگر ساخته های ِ آدمی که یک بار از ایده یا حقیقت ِ خود دور مانده اند, بی ارزش تر است.
اگر چه این ایده تا کنون به نحوی پابرجاست(البته به شکل و شمایلی دیگر که خواهم گفت) ولی طرح ِ همین پرسمان ها و گفتمان ها به چه تعابیری نرسیده و تا کجا که اندیشه ی یک هنرمند را به پیش نبرده است ؛ سبک های ِ گوناگونی را پدید آورده با تمامی ِ بیش افزایی های ِ آن به تاریخ ِ هنر.
ولی بیایید به همین نکاتی که افلاطون اشاره کرده است و چه غمگنانه که تا کنون هم برجای است ببینیم تا چه حد این دیدگاه به زمان ِ ما هنوز نزدیک است و همانطور که گفتم در سالارگری ِ ما اثر بخش. او می گوید: اثر ِ هنری ارزشی کمتر از فرآورده های ِ فن و صنعت دارد. البته تأکید می کندکه این نکته نباید مانع از توجه ِ ما به کارکردهای ِ اثر ِ هنری شود. هنر همچون یکی از انواع ِ نازل ِ تخنه( او تمامی ِ فنون و حرفه های ِ اجتماعی را در زیر ِ عنوان ِ "تخنه" جای می دهد.), به هر رو, از زاویه ی ِ همین کارکردها مطرح است. ملاک ِ ما در ارزیابی ِ اثری هنری, پیش از هر چیز میزان ِ کارآیی و بهره رسانی ِ آن است. یعنی ما باید در بررسی ِ اثری هنری در گام ِ نخست توجه کنیم که اثر تا چه حد در خدمت ِ اهداف ِ والای ِ اجتماعی, اخلاقی و آموزشی قرار می گیرد. با توجه به همین اهداف است که اداره کنندگان ِ جامعه حق ِ آن را می یابند که کار ِ هنرمند را مورد ِ نظارت قرار دهند, و حتی در صورت ِ لزوم مانع از ادامه ی ِ آن بشوند, و تا آنجا پیش بروند که هنرمند را مجازات, یا از کشور اخراجش کنند.
داستانی تمثیلی می آورم: فرض کنیم معماری که کار ِ خود را درست بلد نیست, دیوار ِ کجی را بالا می برد. آیا وظیفه ی ِ ما جز این است که از هر طریقی که شده مانع ِ ادامه ی ِ کار ِ او بشویم, و به عنوان ِ مثال با تأکید بر فن ِ معماری یا تذکر و بر شمردن ِ مخاطراتی که وجود ِ این دیوار ِ کج برای ِ ساکنان ِ خانه یا رهگذزان فراهم می آورد, معمار را وادار کنیم که یا کار ِ خود را درست بیاموزد و درست انجام دهد, یا به کار ِ دیگری که با آن بیشتر آشناست, بپردازد؟ اگر از دیدگاهی کلی, کار ِ هنرمند را با کار ِ معمار برابر بدانیم(چنان که افلاطون و دیگران می دانند) آنگاه ناگزیر باید به اثر ِ هنری نیز همچون محصول ِ کار ِ معمار از زاویه ی ِ نتایجی که به بار می آورد, دقت کنیم. پس هر گاه بتوانیم ثابت کنیم که اثر ِ هنری ِ خاصی به سان ِ دیوار ِ کجی سازنده ی ِ مخاطراتی جدی برای ِ دیگران است, به خود حق می دهیم که مانع از پیدایی ِ آن بشویم.
با توجه به این که یکی دانستن ِ اثر ِ هنری با دیگر محصولات ِ تولید و فن آوری ِ انسانی می تواند منجر به صدور ِ حکم های ِ استبدادی و خشن, نظیر ِ آنچه افلاطونیان گفته اند شود؛ ما که هر کداممان تا حدی و به میزانی باهنر سر و کار داریم, و بارها نقش ِ راهگشای ِ آن را در زندگی ِ فکری و شخصی ِ خود تجربه کرده ایم, و دانسته ایم که به آن نیازمندیم, و اعتراف می کنیم که در تمامی ِ فرهنگ های ِ انسانی به گونه ای تولید ِ آثار ِ هنری پیش رفته و از جمله کارها و فعالیت های ِ ممتاز ِ آدمی شناخته شده, به این نتیجه می رسیم که باید بتوانیم خطی تمایز گذار ترسیم کنیم که اثر ِ هنری را از دیگر فرآورده های ِ اندیشه و کار ِ انسانی جدا کند. می توان دید که فلسفه ی ِ هنر و زیبایی شناسی, بر اساس ِ تلاش های ِ پیگیرانه جهت ِ ترسیم ِ چنین خط و مرزی شکل گرفته, و هر چند هزاران نکته ی ِ دیگر نیز در جریان ِ پیشرفت ِ پژوهش در قلمرو ِ این شاخه های ِ اندیشگری ِ انسانی پیش آمده, همواره نکته ی ِ بالا در مرکز ِ بحث قرار داشته است. به همین دلیل, توجه به کار ِ کسانی که در ترسیم ِ این خط اندیشیده اند, می تواند جذاب و آموزنده باشد. اما از یاد نبریم که آرزوی ِ ترسیم ِ خط ِ تمایز گذار یک چیز است, و فرض ِ دست یابی به پاسخ ِ نهایی و قطعی(تأکید می کنم قطعی) چیزی دیگر. از مورد ِ نخست بحث های ِ سازنده و زاینده شکل می گیرد و از دومی نگرشی قطعی و جزمی.
نمی شود آن خط را ترسیم شده و آن مرز را به طور ِ قطع دست آمده انگاشت. زیرا هنوز تعریفی جامع و مانع از هنر و اثر ِ هنری ارائه نشده, و نمی تواند ارائه شود. این واقعیت که هنوز چنان مرزی ترسیم نشده, و اندیشگرانی که در باره اش کوشیده اند, جدا از توانایی های ِ شگفت آور ِ ذهنی و دانش ِ گسترده شان, نتوانسته اند کلام ِ نهایی را بر زبان آرند, خود می تواند دلیلی باشد که ما نیز کار ِ خود را نهایی و نقطه ی ِ پایان ِ بحث و جستجو ندانیم. با وجود ِ این, وسوسه ی ِ تمایز گذاری میان ِ هنر و غیر ِ هنر همواره یکی از دیرپاترین و مقتدر ترین وسوسه های ِ فلسفی بوده است. در کوشش بر سر ِ ترسیم ِ آن مرز, همواره پرسش هایی تازه پدید آمده و نکته هایی جدید روشن شده اند که پیش تر آدمی بدان ها نیندیشیده بود, و این یکی از بهره ها و از جمله دلیل هایی است که ادامه ی ِ کار و تلاش در این مسیر را توجیه و تشویق می کند.

[MCP]

... لطفا نظرات خود را در مورد این مبحث دراین بخش عنوان بفرمایید.

اين جمله كه كاملا واضحه...

يا بقول a80300d بهتر بود چند سوال مطرح ميكرديد تا معلوم شه كه چه كسي مقاله رو مطالعه كرده!
اين مبحث كلي و وابسته به شرايط و سلايق است. دوستان هم نظرات شخصي خود را در مورد " حد و مرز ويرايش كجاست؟ " نوشته اند.

اگر مينوشتيد : لطفا در مورد مقاله فوق نظر دهيد!
مينوشتم:

بسيار روان ترجمه شده و قسمتي كه انواع راه حل ها را براي يك عكس پيشنهاد كرده بسيار جالب و جذاب است و اكثر ما با اين سوالات در ذهن خود كلنجار رفته ايم!