با تشکر از دوستان،
هدفمان را یکبار دیگر مرور میکنیم: قصد این است که با توجه به محدودیت زمانی، چندین شات با فواصل کانونی مختلف، با ترکیب بندیهای مختلف از این منظره تهیه کنیم به طوریکه همگی دارای نوردهی یکسانی باشند.
- نوردهی یکسان در چند شات : گاهی لازم است که نوردهی ها در چند شات یا حتی کل یک پروژه یکسان باشد. این مساله گاه جزو شرایط کاری است و گاه جزو الزامات نورسنجی. مثلا در مثال فوق نیاز داریم که در همه شاتها ضدنور ما دارای شرایط مشابه و جزئیات ابرها در حد یکسانی باشند. در پروژه های دیگر ممکن است بخواهید وضعیت نوردهی ثابت باشد تا اولا پردازش بعدی سریعتر صورت گیرد، ثانیا اختلالات ناشی از پردازش حداقل باشد ، که میدانید حتی در RAW نیز اصلاح نورسنجی هم محدودیت دارد و هم در این محدوده گاه با ایجاد عوارض جانبی همراه است.
- چرا در این مثال روش نورسنجی Evaluative به همراه Exposure Compensation روشی ایدهال نیست؟ در این روش نورسنجی انجام و بر اساس هیستوگرام و وضعیت نمایش عکس حاصله در Lcd با جبران نوردهی، سعی میکنیم در شاتهای بعدی به نورسنجی مورد نظر برسیم. مشکلاتی که در این مورد خاص خواهیم داشت:
1- هیستوگرام چنین عکسی هم دارای clipping در نواحی هایلایت است و هم د رنواحی تیره. اصلا خودمان میخواهیم که چنین باشد. بنابراین این مساله در تنظیم نوردهی کمک نمیکند. مگر اینکه بخواهیم بر اساس شکل هیستوگرام تصمیم بگیریم که هم مشکل است و هم انتخاب عکس مناسب در LCD برای معیار قرار دادن هیستوگرامش، کار دقیقی نیست.
2- میخواستیم با ترکیب بندیهای مختلف و با فواصل کانونی مختلف سریعا چند عکس بگیریم. همانطور که در شکل میبینید در هر ترکیب بندی وضعیت توزیع روشنایی در عکس فرق میکند و در نتیجه نورسنجی Evaluative در هر مورد، نورسنجی متفاوتی خواهد داشت. این مساله یعنی چه؟ یعنی شما در هر شات مجبورید که علاوه بر مشکلی که در مورد 1 ذکر شد، میزان متفاوتی Exposure Compensation اعمال کنید. چه مقدار در هر شات ؟ این مساله چقدر دقیق خواهد بود؟ و تا چه حد عکسهای حاصله از لحاظ نوردهی یکسان خواهند بود؟ مطمئنا این روش هم دقیق نخواهد بود، هم سرعت کافی ندارد و هم مجبور به تهیه شاتهای زیاد خواهید بود.
همانظور که دوستان نیز اشاره کردند در این موارد استفاده از روش نورسنجی Spot metering و یا Center Weighted مناسب است. روش عملی این است که مثلا برای مثال فوق، نورسنجی نقطه ای یا center-weighted بر اساس ناحیه مورد نظر ( مثلا ابرها) انجام میشود. سپس میتوان نورسنجی را قفل کرد و تمام شاتهای دیگر را با ترکیب بندیهای مختلف تهیه کرد. ویا مقادیر پیشنهادی را در حالت M تنظیم و شروع به عکاسی کنیم: با ترکیب بندیهای مختلف، در حالت landscape و Portrait (افقی و عمودی) و با فواصل کانونی مختلف. بدون اینکه نگران تغییر نوردهی در عکسهای مختلف باشیم و بدون اینکه نیاز باشد شاتهای ازمایشی بگیریم و بدون اینکه نگران دقت کارمان باشیم. و همه این کارها هم در حداقل زمان انجام میشود.
اینکه از center-weighted استفاده کنیم یا Spot بستگی به شرایط سوژه دارد.
و یک نکته دیگر، اگر لنز زوم در فواصل کانونی مختلف دارای دیافراگم ثابت نباشد، توجه به دیاف انتخاب شده توسط نورسنج دوربین لازم است. مثلا اگر در حالت واید ترکیب پیشنهادی نورسنج دوربین F3.5+1/60s باشد،و لنزتان در حالت تله دیاف حداقل 4.5 دارد، باید مقادیر F3.5+1/60 را در حالت Manual اصلاح کنید. ( F4.5+1/30) . البته در D70 در حالت قفل نورسنجی، با تغییر فاصله کانونی این اصلاح به طور خودکار صورت می گیرد. اما در دوربینهای دیگر اطلاعی ندارم. به هرحال همیشه استفاده از مد M در این موارد حلال مشکلات است.