سلام
یكی از تحولات دوربین های نسل جدید ( نه تنها دیجیتال ها بلكه نسل آخر دوربین های آنالوك) نورسنج اتوماتیكه. این تكنولوژی به خودی خود چیز خیلی خوبیه ولی در بسیاری از موارد دیده ام كه باعث سرسری انگاشته شدن نورپردازی كه یكی از اصول اولیه ی عكاسی است می شود.
عكاسان خیلی قدیمی تر كه با دوربین های بدون نورسنج كار می كردند باید حدس می زدند كه این شرایط نوری ای كه دارند در آن عكس می گیرند احتیاج به چه تركیبی از سرعت شاتر و قطر دیافراگم دارد و حد اكثر سعی و خطایی كه می تونستند بكنند این بود كه 2-3 تا عكس با تنظیمات مختلف بكنند و بعد دیگر صحنه را از دست می دادند و باید منتظر ظهور و ثبوت عكس می شدند (چقدر دلم برای تاریكخانه تنگ شده
)
نسل بعدی (نسل من و برادران كمی بزرگ تر از من ) دوربین هایی مجهز به نورسنج های مكانیكی داشتند. اینان مثلن یك حلقه و یك عقربه داشتند كه می دانستند اگر سوژه ضد نور نباشد و شرایط خاص نداشته باشد نورشان وقتی مناسب است كه عقربه وسط حلقه باشد و وقتی عقربه از حلقه فاصله می گرفت می دانستند كه با كم و زیاد كردن سرعت شاتر و دیافراگم در محدوده ی مجاز باید هر طور شده عقربه را به وسط حلقه بفرستند و اگر این كار را نكنند صحنه را از دست داده اند و در تاریكخانه هم كار زیادی از پیش نخواهند برد.
نسل بعدی ( نسل من) دوربین هایی مجهز به نورسنج های الكترونیكی و مود های اتوماتیك تقدم شاتر یا تقدم دیافراگم یا كاملن اتوماتیك ( بیشتر دوربین ها فقط یكی یا دوتا از این مود ها را داشتند و دوربینی مثل Canon A1 كه همه را با هم داشت یك وسیله ی لوكس گرانقیمت متعلق به بچه پولدار ها محسوب می شد) داشتند و عكاس با آرامش بیشتری عكس می گرفت ولی باز هم می دانست كه اگر اشتباه كند صحنه را از دست داده است.
شاید بگویید كه این فرهاد بازهم دچار نوستالژیا شده ولی نه منظور داشتم از بیان همه ی این داستان ها.
عكاسان آن نسل به خاطر مجموعه ی آن محدودیت ها، مفاهیم سرعت و دیافراگم و نور و عمق میدان و لرزش دست و ... را با گوشت و پوست و استخوان لمس می كردند و با سعی و خطا بیگانه بودند برای همین هم بیشتر به مفاهیم عكاسی اهمیت می دادند و بعد از مدتی یا از عكاسی خسته می شدند و یا تبدیل به یك هنرمند می شدند.
امروزه اما عكاسی برای بیشتر جوانان تبدیل به یك پدیده ی سعی و خطا شده است. حتا بسیار دیده ام كه وقتی نورسنج دوربینشان به آنها اخطار كمبود یا زیادی نور را می دهد باز هم شاتر را می چكانند ( چه باك؟! خراب شده بود یكی دیگه می گیرم) و این باعث می شه هیچ وقت به شكل عمقی به رابطه نور و تنظیمات دوربین پی نمی برند.
من به همه ی كارآموزان عكاسی و تازه كار ( نه اعضای اینجا كه همه استادند) توصیه می كنم تا می توانند برای هر شات تفكر كنند و از تند و تند عكس گرفتن به امید اینكه یكی از آنها خوب شود احتراز كنند و از مود های اتوماتیك كمتر استفاده كنند و سعی كنند در شرایط نوری مختلف اول سرعت و دیافراگم را حدس بزنند بعد با نورسنج چك كنند.