مقايسه ديجيتال با نگاتيو

[M.vatandoost]

راستی یک چیزی یادم اومد که بگم. در مورد ایزو که گفته بودید اگه به ایزوی دیگری نیاز داشتید حتما فیلم را سریع تعویض می کنید باید بگویم که البته در دیجیتال تنظیم ایزو بسیار ساده است اما در آنالوگ نیازی به تعویض فیلم نیست یک راه استفاده از فیلترهای ارتن سری 80 یا 85 است نحوه کار هم به این صورت است که روی فیلتر یک عددی(ضریب) نوشته شده مثلا اگر از یک فیلم با ایزو 100 استفاده می کنیم و می خواهیم با ایزو 50 عکاسی کنیم. می توانیم از سری 85 با ضریب 2 استفاده کنیم.

موفق باشید.

ارادتمند، وطن دوست

[mreza1001]

با فرهاد موافقم بالاخره هر چیزی دوره ای داره

اما در راستای صحبت های غیر منطقی قبلیم كه معرف حضور دوستان هست :

با یك اسكنر حرفه ای (كه البته به اندازه یك دوربین فول فریم نیكون و شاید هم بیشتر قیمت داره) كه درست كالیبره شده باشه (و در نتیجه نویز ایجاد نكه) می شه نگاتیو 135 ایزو 100رو با كیفیتی معادل 3637در 2433 پیكسل (كمی بالاتر از 10.2 مگا پیكسل) اسكن كرد.در واقع بزرگتر از سایزی كه دوربین D80 نیكون میده.البته اگر از اسلاید استفاده كنید كه كیفیت تصویر خام اسكن شده (بدون توجه به سایز) به حدی میرسه شونه به شونه خروجی دیجیتال های با كیفیت میزنه.

توضیح: بله درسته سایز تعیین كننده كیفیت نیست اما سایز بالا اجازه ویرایش دقیق رو میده و كیفیت هم دیگه بستگی به كار خود عكاس و دوربینش و ظهور لابراتوار داره در واقع افرادی كه از دوربین های آنالوگ فیلمی استفاده می كنند هم با این روش می تونن مطمئن باشن كه كیفیت عكسشون حفظ می شه

اینجوری میشه از همه مزایای دوربین فیلمی استفاده كرد.(افرادی كه عكس نجومی می گیرن یا كوهنوردایی كه با مشكل سرما مواجه هستن و ... مزایای فیلمی ها رو تایید می كنن)

سوال اینه كه اسكنرش رو از كجا بیاریم جواب اینه كه می تونید به یك لابراتوار حرفه ای مراجعه كنید.

در مورد هزینه هم به نظر من ارزش داره هر حلقه 36 تایی 2000 تومان خرج برمیداره و البته با هزینه رفت و آمد و ... 3000 تومان اینجوری هزینه هر حلقه (فیلم 135 ) با ظهور و ژول خرید خود فیلمش میشه 5000 تومان یعنی با
پول 140 حلقش میشه یه دیجیتال تقریبا خوب خرید!


پانوشت : اگر كسی خواست می تونم آدرس لابراتوارو بدم امتحان كنه

[Arash]

با یك اسكنر حرفه ای (كه البته به اندازه یك دوربین فول فریم نیكون و شاید هم بیشتر قیمت داره) كه درست كالیبره شده باشه (و در نتیجه نویز ایجاد نكه) می شه نگاتیو 135 ایزو 100رو با كیفیتی معادل 3637در 2433 پیكسل (كمی بالاتر از 10.2 مگا پیكسل) اسكن كرد.در واقع بزرگتر از سایزی كه دوربین D80 نیكون میده.البته اگر از اسلاید استفاده كنید كه كیفیت تصویر خام اسكن شده (بدون توجه به سایز) به حدی میرسه شونه به شونه خروجی دیجیتال های با كیفیت میزنه.

در این مورد قبلا بحث شده...
نگاتیو ۱۳۵ اصولا کیفیتی معادل ۱۰ مگاپیکسل نداره...
حالا شما اون رو ۴۰ مگاپیکسل هم اسکن کنید؟ زحمت زیادی برای اسکن فضاهای خالی که هیچ اطلاعاتی درون وجود نداره کشیده‌اید.

[rezakh]

نگاتیو خداحافط !!!!

دیروز یک آزمایش جالب انجام دادم.یکی از عکسها رو توی فوتوشاپ به نگاتیو تبدیل کردم بعد روی فیلم چاپ کردم در ابعاد 6x6 .کیفیت عالی بود
حالا اونو بایدبه یک لابراتورار بدم تا در ابعاد بزرگتر چاپ کنند
بنظرم کیفیت این نگاتیو دست ساز ۱۰۰۰ برابر کیفیت آنالوگ 6x6 است
نگاتیو رو هم بایک پرینتر معمولی Canon pixma pro 9500 چاپ کردم

[kakooch]

...دیروز یک آزمایش جالب انجام دادم.یکی از عکسها رو توی فوتوشاپ به نگاتیو تبدیل کردم بعد روی فیلم چاپ کردم در ابعاد 6x6 .کیفیت عالی بود ...

سلام رضا جان،
چند نکته:
اول و مهم‌تر اینکه بی‌نهایت از خواندن این آزمایش‌ها و فعالیت‌های شما -درست به‌مانند دیدن بسیاری از عکس‌های شما- مشعوف می‌شوم.

دوم، نگاتیو را روی فیلم که چاپ نکرده‌اید؟ روی کاغذ Transparent چاپ کرده‌اید، درست است؟ حالا این می‌شود که وضع خراب می‌شود، جلوتر عرض می‌کنم که چرا آن را ندهید چاپ که پول‌تان را حرام می‌کنید.

سوم، کیفیت به‌هیچ وجه قابل قیاس با آنالوگ نیست متاسفانه. علت چیست؟ این‌جا در واقع Resolution چاپگر شما Bottle Neck‌است، دقیقاً چون هِدِ پرینتر شما نمی‌تواند حتی یک عکس ۱۰ مگاپیکسلی را تمام و کمال روی یک مربع ۶ در ۶ چاپ کند، شما هم نمی‌توانید به کیفیت بسیار بالای تصاویر ثبت‌شده روی فیلم‌های مدیوم فرمت با چاپ آن‌ها روی فیلم برسید.

چهارم، این‌که گفتم پول را دور می‌ریزید دلیل دیگری داشت، وگرنه چاپ فیلم شما، اگر سایز کاغذتان خیلی کوچک باشد در نهایت با کیفیت دیجیتال یکی خواهد شد (که به‌دلایل مختلفی این‌طور نمی‌شود و کیفیت بد و بدتر می‌شود)، اما مساله این‌جاست که رنگ‌های عکستان نابود می‌شود. نگاتیو رنگی، آن‌که روی فیلم می‌بینید، فقط نگاتیو (یعنی وارونه) نیست، بلکه یک Cast زردرنگ هم دارد که دستگاه‌ها و کاغذها با آن کالیبره شده‌اند (اگر به قسمت‌هایی که قرار است در چاپ سیاه‌شوند در نگاتیو نگاه کنید (یعنی سفیدی نگاتیو) می‌بینید که برخلاف نگاتیو سیاه و سفید، سفیدی ندارید بلکه زردی دارید)، این‌که این زردی برای چیست را پیش‌تر در تاپیک‌های «همه چیز درباره‌ی ظهور فیلم» و «ظهور ضربدری» توضیح داده‌ام، اما اگر می‌خواهید نتیجه‌ی آزمایشتان را ببینید حداقل کار این است که یک حلقه فیلم نگاتیو ۱۲۰ بخرید، آن را باز کنید و حسابی نور بدهید! و بعد دوباره جمع‌کنید و بدهید بابت ۵۰۰ تومان ناقابل (نرخ اتحادیه) ظاهر کنند و بعد هم یا فایل‌تان را روی آن پرینت بگیرید یا این‌که این را بچسبانید روی نگاتیو چاپ شده روی Transparency و بعد بدهید چاپ.

پنجم، می‌توانید هم یک‌سره پوزتیو چاپ کنید روی Transparency ولی الآن هیچ‌کسی پیدا نمی‌شود که Positive را چاپ مستقیم بزند، پس دوباره آن را اسکن می‌کنند و بعد دیجیتال چاپ می‌کنند که فکر نمی‌کنم مدنظر شما این باشد!

ششم، اما ناامید هم نشوید، این کاری که کرده‌اید یکی از مدرن‌ترین تکنیک‌های چاپ عکس است. چطور؟ ماجرا دارد! (که قبلاً هم در یک تاپیک دیگر گفته‌بودم) اگر عکس سیاه و سفید چاپ کرده‌باشد، یعنی روی کاغذ Multigrade چاپ کرده‌باشید، می‌دانید که با توجه به کنتراست مورد نیاز یک فیلتر (که از قهوه‌ای مانند (یا زرد مانند؟!) تا صورتی پررنگ) از شماره‌ی یک تا شش انتخاب می‌کنیم و می‌گذاریم روی نگاتیو تا به کنتراست دلبِخواه روی کاغذ برسیم، یعنی کنترل کنتراست با خودمان است. حالا، آن‌ها که خیلی استاد بودند قدیم‌ها، می‌گرفتند برای عکس ماسکِ فیلتر درست می‌کردند، یعنی مثلاً برای صورت روی Foreground یک فیلتر شماره‌ی ۲ را به شکل همان صورت می‌بریدند و روی صورت می‌چسباندند بعد برای کوه‌های در Background یک‌سری فیلتر شماره‌ی ۵ می‌بریدند می‌چسباندند روی کوه‌ها و الی آخر تا بتوانند کنتراست را برای هر شی در کادر جداگانه کنترل کنند. این کار سه‌ایراد عمده داشت، اول این‌که حوصله می‌خواست، دوم این‌که بریدن سخت بود و نمی‌شد دقیقاً با Shape هر شی فیلتر برید و آخر هم اینکه معمولاً نمی‌شد با ظرافت لازم ماسک را چسباند و ایراداتی در چاپ نهایی حاصل می‌شد.
اما تکنیک شما، که امروزه بسیاری عکاسان درجه‌ یک سیاه و سفید در دنیا از آن استفاده می‌کنند شامل اسکن کردن عکس، تولید ماسک در برنامه‌ای مثل Photoshop روی عکس اسکن شده، چاپ ماسک روی کاغذ Transparent و درنهایت چاپ آنالوگ فیلم سیاه و سفید با ماسک پرینت شده‌است.

ممنونم و موفق باشید.

پ.ن.: دوست عزیز، mreza1001، اول این‌که خوش‌آمد می‌گویم، دوم این‌که همانطور که آرش گفتند بسیار در این موارد بحث شده‌است :) با اینکه شخصاً ارادت دارم به فیلم ولی باور بفرمایید اینطورها هم که می‌فرمایید نیست.

[mreza1001]

البته كه اگه 40 مگا اسكن كنیم هوا رو اسكن كردیم اما 10 مگا رو نه با ایزو 100 میشه انگار فوقش ایزو 50

چی بگم وقتی ارش میگه نه حتما نمیشه دیگه

[Amir Mohebi]

دیروز یک آزمایش جالب انجام دادم.یکی از عکسها رو توی فوتوشاپ به نگاتیو تبدیل کردم بعد روی فیلم چاپ کردم در ابعاد

از کاوه عزیز به خاطر توضیحات عالی‌اش ممنونم.

سوالی که مطرح می‌کنم اینه که با توجه به ماهیت متفاوت چاپ جوهر افشان که کاملاً دیجیتال و 0 و 1 هست و در حقیقت تونالیته‌ها رو با روش HalfToning (یا روش‌های مشابه) می‌سازه و از این نظر اصلاً از بیخ با چیزی شبیه به نگاتیو و کاغذ عکاسی فرق می‌کنه، با فرض نادیده گرفتن آن مشکل (آنتی‌هالیشن‌بکینگ!) و چاپ کردن همچین نگاتیو دیجیتالی! ، در صورت بزرگنمایی، خرابکاری‌های Halftoning برجسته نمیشه و توی ذوق نمی‌زنه؟

[Arash]

سوال امیرخان سوال من هم هست...
یک سوال دیگر هم دارم... اونم اینه که نور چجوری از رنگهای پرینتر رد می‌شه؟ یعنی دلیل خاصی نداره که جوهر پرینتر شفافیت لازم رو داشته باشه...

[rezakh]

سلام رضا جان،
چند نکته:
اول و مهم‌تر اینکه بی‌نهایت از خواندن این آزمایش‌ها و فعالیت‌های شما -درست به‌مانند دیدن بسیاری از عکس‌های شما- مشعوف می‌شوم.

دوم، نگاتیو را روی فیلم که چاپ نکرده‌اید؟ روی کاغذ Transparent چاپ کرده‌اید، درست است؟ حالا این می‌شود که وضع خراب می‌شود، جلوتر عرض می‌کنم که چرا آن را ندهید چاپ که پول‌تان را حرام می‌کنید.

سوم، کیفیت به‌هیچ وجه قابل قیاس با آنالوگ نیست متاسفانه. علت چیست؟ این‌جا در واقع Resolution چاپگر شما Bottle Neck‌است، دقیقاً چون هِدِ پرینتر شما نمی‌تواند حتی یک عکس ۱۰ مگاپیکسلی را تمام و کمال روی یک مربع ۶ در ۶ چاپ کند، شما هم نمی‌توانید به کیفیت بسیار بالای تصاویر ثبت‌شده روی فیلم‌های مدیوم فرمت با چاپ آن‌ها روی فیلم برسید.

چهارم، این‌که گفتم پول را دور می‌ریزید دلیل دیگری داشت، وگرنه چاپ فیلم شما، اگر سایز کاغذتان خیلی کوچک باشد در نهایت با کیفیت دیجیتال یکی خواهد شد (که به‌دلایل مختلفی این‌طور نمی‌شود و کیفیت بد و بدتر می‌شود)، اما مساله این‌جاست که رنگ‌های عکستان نابود می‌شود. نگاتیو رنگی، آن‌که روی فیلم می‌بینید، فقط نگاتیو (یعنی وارونه) نیست، بلکه یک Cast زردرنگ هم دارد که دستگاه‌ها و کاغذها با آن کالیبره شده‌اند (اگر به قسمت‌هایی که قرار است در چاپ سیاه‌شوند در نگاتیو نگاه کنید (یعنی سفیدی نگاتیو) می‌بینید که برخلاف نگاتیو سیاه و سفید، سفیدی ندارید بلکه زردی دارید)، این‌که این زردی برای چیست را پیش‌تر در تاپیک‌های «همه چیز درباره‌ی ظهور فیلم» و «ظهور ضربدری» توضیح داده‌ام، اما اگر می‌خواهید نتیجه‌ی آزمایشتان را ببینید حداقل کار این است که یک حلقه فیلم نگاتیو ۱۲۰ بخرید، آن را باز کنید و حسابی نور بدهید! و بعد دوباره جمع‌کنید و بدهید بابت ۵۰۰ تومان ناقابل (نرخ اتحادیه) ظاهر کنند و بعد هم یا فایل‌تان را روی آن پرینت بگیرید یا این‌که این را بچسبانید روی نگاتیو چاپ شده روی Transparency و بعد بدهید چاپ.

پنجم، می‌توانید هم یک‌سره پوزتیو چاپ کنید روی Transparency ولی الآن هیچ‌کسی پیدا نمی‌شود که Positive را چاپ مستقیم بزند، پس دوباره آن را اسکن می‌کنند و بعد دیجیتال چاپ می‌کنند که فکر نمی‌کنم مدنظر شما این باشد!

ششم، اما ناامید هم نشوید، این کاری که کرده‌اید یکی از مدرن‌ترین تکنیک‌های چاپ عکس است. چطور؟ ماجرا دارد! (که قبلاً هم در یک تاپیک دیگر گفته‌بودم) اگر عکس سیاه و سفید چاپ کرده‌باشد، یعنی روی کاغذ Multigrade چاپ کرده‌باشید، می‌دانید که با توجه به کنتراست مورد نیاز یک فیلتر (که از قهوه‌ای مانند (یا زرد مانند؟!) تا صورتی پررنگ) از شماره‌ی یک تا شش انتخاب می‌کنیم و می‌گذاریم روی نگاتیو تا به کنتراست دلبِخواه روی کاغذ برسیم، یعنی کنترل کنتراست با خودمان است. حالا، آن‌ها که خیلی استاد بودند قدیم‌ها، می‌گرفتند برای عکس ماسکِ فیلتر درست می‌کردند، یعنی مثلاً برای صورت روی Foreground یک فیلتر شماره‌ی ۲ را به شکل همان صورت می‌بریدند و روی صورت می‌چسباندند بعد برای کوه‌های در Background یک‌سری فیلتر شماره‌ی ۵ می‌بریدند می‌چسباندند روی کوه‌ها و الی آخر تا بتوانند کنتراست را برای هر شی در کادر جداگانه کنترل کنند. این کار سه‌ایراد عمده داشت، اول این‌که حوصله می‌خواست، دوم این‌که بریدن سخت بود و نمی‌شد دقیقاً با Shape هر شی فیلتر برید و آخر هم اینکه معمولاً نمی‌شد با ظرافت لازم ماسک را چسباند و ایراداتی در چاپ نهایی حاصل می‌شد.
اما تکنیک شما، که امروزه بسیاری عکاسان درجه‌ یک سیاه و سفید در دنیا از آن استفاده می‌کنند شامل اسکن کردن عکس، تولید ماسک در برنامه‌ای مثل Photoshop روی عکس اسکن شده، چاپ ماسک روی کاغذ Transparent و درنهایت چاپ آنالوگ فیلم سیاه و سفید با ماسک پرینت شده‌است.

ممنونم و موفق باشید.

.

سلام جناب رنجبر
خیلی خوشحالم که شما به پست های من اهمیت میدهید
داستان من شده داستان کسی که شعر حافظ رو میگفت و میگفت شعر از خودش است .من فکر کردم مبتکر این اثر هستم وه که خیال باطلی
خوب درمورد رنگهای نگاتیو آنالوگ .من یکسری نگاتیو اسکن شده داشتم که برگردان نشده بود روی اون فعالیت کردم تا ببینم چرا رنگ سیاه و سفید مطلق در نگاتیو نیست و چطور میشه اون رو توی نگاتیو فوتوشاپی شبیه سازی کرد که بالاخره با چند عمل ساده تقریبا تونستم اون رنگبندی رو بدست بیارم.ولی در نگاتیو سیاه و سفید کار خیلی راحت بود
بعد اونو رو کاغذ شیشه ای فیلم بیرنگ چاپ کردم (نه ترانسپرانت پشت چسب دار) دقیقا وقتی با نگاتیو دیگه مقایسه میکردم شبیه به هم بودند .حتی رزولیشن هم با ذره بین قابل دیدن نبود (بنظرم سایز 6x6 که اندازه کف دستم بود برای این پرینتر چیزی خارق العاده ای نبود) درثانی کیفیت این پرینتر طبق گفته خود شرکت سازنده برای دوربین های فول فریم سری 1d جدید طراحی شده که کیفیت عکس روی کاغذ (!) high gloss photo film بینظیر است
نمونه کار خروجی رو هم نمیدونم چطور نشون بدم
ولی مطمعنم که این خروجی خیلی بهتر از 6x6 است (دوربین 6x6 داشتم ).ولی با این حال سعی و خطا باید ببینم نتیجه چه میشود

باز هم سپاسگذارم که وقتتون رو برای من گذاشتید
این عکس فقط نگاتیو شده و هیچ پراسس دیگری انجام نشده

[IMG]http://i26.*******.com/2yxnoeq.jpg[/IMG]

[rezakh]

Opss من پست های قبل رو نخونده بودم عجب جنگی در گرفته بود .
وقتی من انالوگ داشتم توی کاتالوگ نیکن d1 رو دیدم که خیلی ریز در مقابل غول های مثل f5چاپ کرده بود کلی خندیدم .گفتم آخرش چرتگه میشه ماشین حساب با صفحه lcd تک رنگ ...ولی نمیدونستم چرتگه تبدیل به intel core 2due بشه
بعد از اینکه دوربینم رو فروختم اصلا تمایلی به خرید دیجیتال نداشتم .گاهی میرفتم ناصرخسرو تا ببینم دوربین جدیدی از آنالوگ تولید شده ؟ (ولی خودمونیم ناصر خسرو هنوز از آنالوگ اونم از نوع عهد تیرکمون در نیامیده)
بالاخره برای اولین بار وب کم برای کامپیوترم خریدم که فکر کنم 10kp هم نبود باهاش عکس میگرفتم و کلی ذوق میکردم .بعد هم موبایل که یواش یواش دنیای انالوگ رو بدست فراموشی سپردم .
خطرات آنالوگ : سمی بودن مواد فیلم تا ظهور و چاپ
نداشتن پیشرفت فیزیکی (کنن اون اواخردوربین برای فیلم مابین ۱۳۵ و ۱۱۰ تولید کرده بود که با موفقیت هم روبرو نشد)
علاقه بیشتر افراد ۵۰ سال ب بالا و نه جوانان به عکاسی
نداشتن کابل و کانکتور HDMi !!!!!