مقايسه ديجيتال با نگاتيو

[Payam.L]

من واقعا متاسفم اگه موجب رنجش ادمین محترم شدم. اینطور که من میفهمم منظورشون از "بعضی آقایان" و "آقایون" و "کفش در نیاورده" من باشم، به همین خاطر میخوام یه چند کلمه ای روبه طور حاشیه ای قبل ازاینکه هیچ تهدیدی عملی بشه بگم.

من گفتم که قصد توهین ندارم، به کسی هم توهین نکردم و اگه کسی این احساس رو کرده من ازش عذر می خوام و متاسفم.

این توهین تلقی کردن حرفهای من فکر میکنم بیشتر یه سو ء تفاهم یا شاید بشه گفت یه بیماری زبانیه که ناخودآگاه گریبانگیر همه ما فارسی زبان ها از جمله خود من است. ما آدم های رکی نیستیم و این رک نبودن تا اندازه ی زیادی به زبان و فرهنگ زبانی ما مربوط میشه. به عبارت دیگه این توانایی زبانی (به علل مختلف) در ما ایجاد نشده که اونچه که دلمون میخواد رو به صراحت بگیم، و یا در یه بُعد دیگه ی زبان، اونچه که دیگران به صراحت می گن رو تحمل کنیم، به همین دلیل یا نمیگیم اون چیزی رو که واقعا دلمون می خواد بگیم(خود سانسوری میکنیم) یا اینکه به سرعت نسبت به اون چیزی که آستانه تحمل زبانیمون در موردش پایینه واکنش نشون می دیم( واکنشی که میتونه کاملا احساسی و غیر عملی باشه- مثل همین مورد، که واکنش غیر عملی و نا خودآگاه رو بشه همین "تند" احساس کردن حرفای من تعبیر کرد).

زبان و دیالکتیکی (تعمل زبانی ای) که ما در یه محیط نیمه بسته ی نیمه رسمی(مثل این فروم) داریم با زبان و دیالکتیکی که نسل های قبل از ما در محیط های مشابه داشتن و دارن خیلی فرق نکرده. ذهن ما همچنان به طور ناخودآگاه همون انتظاراتی رو از زبان خودمون وزبان مخاطبمون داره که ذهن نسل یا نسل های قبل از ما داشتن.
ما همچنان متوقع همان لحن، همان آهنگ، همان دایره کلمات، همان خصوصیات خاص زبانی مثل تعارفات و پوشش دادن ها و ... هستیم. زبانی که ما استفاده میکنیم قابلیت بازتاب خیلی از صراحت های ما رو نداره، چیزهایی مثل cynicism، irony و ... که در یه زبان دیگه کارکردهای پذیرفته شده ی دیگه ای دارن تو زبان ما بازتاب های توهین آمیز دارن.
به عنوان مثال در همین فروم های عکاسی به انگلیسی، اتفاقا در همین بحث ابدی آنالوگ و دیجیتال بین عکاس های حرفه ای "انگلیسی زبان" گاهی برخورد هایی می شود که نمی دانم اگر من یا شما با ذهنیت زبانی فعلیمون بودیم چکار می کردیم.

این بحث آستانه تحمل ما در باره نگفتنی ها و نکردنی ها هم خیلی حساسیت بر انگیزه هم از حوصله این فروم خارج. همه اینها رو گفتم که بگم قصد من توهین به کسی نبوده و نیست. باز هم متاسفم.

در مورد بحث "شیرین" آنالوگ و دیجیتال گفتم و بازم میگم من نه می خوام چیزی به کسی ثابت کنم نه دوست دارم چیزی به زور بهم ثابت بشه. فکر میکنم به اندازه کافی اطلاعات روی این سایت و فروم و سایتها و فروم های دیگه باشه تا هر کسی هر شیوه ای رو انتخاب کنه که ازش لذت می بره و کاریو بکنه که دوست داره.

خانم نافذ، دلم می خواست شما رک تر بودید به "بحث های غیر عاقلانه و غیر منطقی و بی ربط" اشاره ی صریح تری میکردید اما فکر میکنم این جریان تا همین جا کافیه. من چندبار در مورد پستها و مطالب شما تو سایت قصد نظر دادن داشتم ولی تصویری که از شما تو ذهنم قرار گرفت و همون برآورد آستانه زبانی خودم و آستانه تحمل زبانی شما از این کار منصرفم کرد. به هر حال باید از زحمت هاتون توی این فروم تشکر کنم.

آقای عاشوری نیا ، در مورد اشاره به کسوف هم منظورم همان بود که لطف کردید توضیح دادید. بدون اگزیف و با سایز کوچک عکس ها نمی شه مقایسه درستی کرد.

امین عزیز قصد من از پاسخ دادن به این موضوع دقیقا همین بود که گفتید: شرایط مقایسه باید استاندارد و عقلانی باشه.

[Arash]

خوب! قبل از اینکه خانم نافذ قیچی شون رو در بیارن و دم ما و پستها رو قیچی کنن! ترجیح میدم بحث فنی رو ادامه بدیم:

اول از آخرین پست آقای روشن در این تاپیک شروع میکنم:
خبری مبنی بر اینکه نیکون تولید دوربین های نگاتیوی خودش رو قطع کرد(به جز دو مدل FM10 که یه دوربین غیر حرفه ای مکانیکی سطح پایین که در چین تولید میشه و اصولا در سایت نیکون هم وجود نداره! و دیگری F6 نیکون که یه دوربین فوق حرفه ای نگاتیوی و آخرین تولید نیکون در این رده هست...)
به یاد بیاوریم که نیکون قبل تر تولید کلیه دوربین های کامپکت خودش رو قطع کرده بود...
خبرهای دیگری هم هست.... کونیکا مینولتا در راه تکنولوژی از دست رفت!
کداک تولید کاغذهای سیاه و سفید خودش رو قطع کرد!
و ... بسیاری اتفاقات که توجهی به اونها نمیکنیم... عدم تولید بسیاری تجهیزات برای کار با نگاتیو... بسیاری از آگران های حرفه ای و غیر حرفه ای ... بسیاری از کمپانی های کوچک ولی حرفه ای...
تغییرات عظیمی بوجود اومده...

به یاد میاورم خبرهای آخرین فتوکینا رو... که با معرفی F6 نیکون(در حالی که همه منتظر D2X و D200 بودن! ) و معرفی EOS نمیدونم چند X کنون (یه دوربین ارزان و جذاب نگاتیوی بود... و مدلهای جدید نگاتیو و کاغذهای چاپ جدید... بسیاری فریاد میزدن که نگاتیو زندست... نگاتیو ! نگاتیو...
اما گمان من اینه که در فتوکینایی که در پیش داریم این جو کاملا برعکس باشه.... اگر برای تولید چند مدل دوربین بسیاری برای نگاتیو بشکن میزدن .... حالا با قطع تولید بصورت فله ای روبرو خواهند بود....

اما قرار نیست نگاتیو و اسلاید رو خاک کنیم.... بسیار بسیار زود است! مگر با تولید نگاتیو های رنگی ؟ سیاه سفید از بین رفت؟ به عنوان یک ابزار قدرتمند در دست اهل فن، هنرمندان و هنرجویان استفاده شده و می شود...
کم کم این اتفاق برای نگاتیو و اسلاید رنگی هم خواهد افتاد... یعنی در مواقع خاص... و یا بنا به سلیقه خاص افراد از نگاتیو و یا اسلاید استفاده میکنن.... لازم هم نیست به کسی جواب پس بدن...

ولی باید باور داشته باشیم...نگاتیو در همین یکی دو ساله بازی رو بطور کامل واگذار کرده و در حال عقب نشینی هست.... و گمان میکنم این عقب نشینی باعث حرفه ای تر شدن استفاده از نگاتیو میشه... یعنی استفاده هوشمندانه افرادی که دانش و آگاهی دارن از نگاتیو و اسلاید... و یا حتی استفاده تفننی... برای دوستانی که بوی داروهای چاپ در تااریکخانه رو به بوی جوهر پرینتر ترجیح میدن....

حالا در جواب امین خان
من ترجیح میدم سوال ایشان رو خلاصه کنم...
بگم دوستانی که با نگاتیو کار کردن و احیانا به نگاتیو و اسلاید(رنگی و سیاه سفید) علاقه دارن ویژگی های اون رو نسبت به تکنولوژی دیجیتال بنویسن... و همینطور نقاط ضعف اون رو...
دوستان دیجیتالی هم منظم ویژگی های مثبت و منفی دوربین های دیجیتال رو نسبت به آنالوگ بنویسن....

چون من گمان میکنم بحث کیفیت و مقایسه بین دیجیتال و نگاتیو دیگه تموم شده! بعید میدونم کسی باشه که معتقد باشه دوربین ها ( و یا در اصل نگاتیو ها) کیفیت بیشتری نسبت به تکنولوژی دیجیتال دارن...
دوستانی که ادعای رزولوشن 40 مگاپیکسلی نگاتیو 135 رو داشتن اصولا تعریف مگاپیکسل رو بلد نبودن! ولی تا حالا گمانم یاد گرفته باشن....

فی البداهه! چیزایی که الان به ذهنم میرسه مینویسم بقیه دوستان لطف کنن تکمیل کنن...
ویژگی های مثبت تکنولوژی آنالوگ:
ارزان بودن و در دسترس بودن دوربین های آنالوگ ، اگر EOS 3000 کنون رو معادل 350 دی بگیریم گمانم حدود 500 هزارتومان اختلاف قیمت دارن...
قابلیت انتخاب مدلهای بسیار متنوع نگاتیو ، اسلاید، سیاه و سفید و ....
نگاتیو ها اصولا قیمت مناسبی دارن... هنوز با تنوع و کیفیت خوب در دسترس هستن...
امکان نوردهی طولانی بدون افت کیفیت خاص
داینامیک رنج بالا (نگاتیو ها از اکثر سنسور های دیجیتال داینامیک رنج بالاتری دارند...)
نگاتیو های سیاه و سفید کنتراست و بافتهای خاصی دارن که بدست آوردن اونها با دیجیتال مشکل هست...

اما دیجیتال چه ویژگی هایی داره؟
دیجیتال باعث پیشرفت غیر منتظره عکاسی شده... هرکسی دوست داره دوربین دیجیتال کوچکی داشته باشه و لحظات رو با اون ثبت کنه... دوربین های کامپکت دیجیتال میتونه کمک کنه که افراد ناوارد بسادگی عکسهای نرمال بگیرن...

عدم وجود استاندارد(نیازی به این استاندارد وجود نداره) در سایز سنسور های دیجیتال باعث شده کمپانی ها بتوانند دوربین های دیجیتال رو در انواع سایزهای مختلف و لنزهای مختلف تولید کنند... امکانی که در زمان استفاده از نگاتیو به هیچ وجه ممکن نبود...(البته منظورم دوربین های SLR like و کوچک تره..)

امکان رویت عکس ثبت شده در همان موقع

امکان تغییر ایزو! (یکی از بزرگترین شاهکار های تکنولوژی دیجیتال!)

امکان ثبت تعداد بسیار زیاد عکس در زمان بسیار کم...

عدم نیاز به ظهور و چاپ (کم شدن هزینه بطوری که میتونه جبران هزینه اولیه و گران دوربین رو بکنه...)

امکان آزمایش و خطا و تجربه در کوتاه ترین زمان

امکان چاپ و نشر و انتقال عکسها از طریق اینترنت در کمترین زمان(البته عکاسهای خبری آژانس های درست حسابی که از ماهواره استفاده میکنن و هنگام عکاسی عکسها اونور دنیا ویرایش میشه و منتشر میشه!)

ویرایش، تنظیم ، رتوش عکسها در کامپیوتر با بیشترین دقت و بیشترین سرعت انجام میشه و میشه به سادگی عکسها رو در سایزهای بزرگ چاپ کرد...


خوب فعلا اینا رو نوشتم....
امیدوارم دوستان دیگه این جدول رو کامل کنن...


این صحبت آقا پیام رو هم دوست داشتم :
تا هر کسی هر شیوه ای رو انتخاب کنه که ازش لذت می بره و کاریو بکنه که دوست داره

باز تکرار میکنم...هدف رسیدن به تصویر دلخواه ماست... روش هر چیزی میتونه باشه که ما باهاش بهتر ارتباط برقرار میکنیم....
مقصود تویی! کعبه و بتخانه بهانه!


نکته آخر؟
اگر کسی اطلاعات خاصی در مورد نگاتیو ها داره... امیر عزیز... پیام... و دوستان دیگه.... اگر گمان میکنید شدنی هست.... میتونیم یه تاپیک داشته باشیم در مورد نگاتیو صحبت کنیم... نگاتیو های مختلف.. سایتهایی که در مورد اونها میشناسید و یا تجربیاتی که از کار با نگاتیو های مختلف داریم...

شاد باشید...

[Payam.L]

اول در مورد حرف های آقای محبی

جناب محبی، اگر من به نوع دوربین فیلمی اشاره کردم در درجه اول منظورم فرمت و در درجه دوم امکانات نورسنجی(پدید آوردن به قول شما اكسپوژر دقيق، یا به نظر من "اکسپوژر مورد نظر عکاس" ) و شاید سیستم فوکوسی بود که دوربین های فیلمی حرفه ای تر ارایه میکنند( هر چند با یک دوربین خیلی معمولی به کمک یه نمی دونم اسپات متر Gossen یا اصلا با تجربه هم به همون اندازه میشه به اکسپوژر هدف رسید.) و
و باز من میخوام تاکید کنم رو نقش لنز در کیفیت. کیفیت تصویری که یه لنز پرابم چند هزار دلاری لایکا با هزار جور کوتینگ و با کمترین خطاهای رایج لنزها به دست میده قطعا با یه لنز زوم 200 دلاری مقایسه نمیشه. با این حال با حرف شما مخالفم که " در دنياي فيلم، اين تنها لنز است كه بر كيفيت عكس تاثير دارد"

در مورد فیلم که صحبت کردید؛

1. رزولوشن.

بگذارید مشخص کنیم منظورمون ازفیلم حرفه ای و فیلم آماتور چیه و بگذارید در اینباره فقط به فیلم های رنگی بپردازیم چون در سیاه و سفید خیلی این تقسیم بندی مطرح نیست یعنی فیلم سیاه سفید حرفه ای یا آماتور نداریم.
می دونیم همه شرکت های مهم تولید فیلم رنگی(که فکر کنم در حال حاضر فقط فوجی و کداک مونده باشند) دو رده فیلم دارند: professional و consumer. اين تقسيم بندي هم شامل نگاتیو میشه هم شامل اسلايد(که شاید به غلط تصور بشه که فیلم حرفه ای فقط اسلایده). البته اینحا بگم من با نظر شما در مورد اینکه تفاوت این دو تا(professional و (consumer فقط در همون زمینه نگهداریشون (يلو كست عمدي، یخچال و ..) مخالفم ولی فعلا بذارین به چیزای دیگه بپردازیم(اگه میخواین میتونیم بعدا در موردش صحبت کنیم و من منابع و دلایلی برای مخالفتم پیدامی کنم و بهتون نشون میدم.)
بگذارین "فعلا" بحث رزولوشن بین یک فیلم از رده professional و یک فیلم از رده consumer رو هم نکنیم، چون واقعا تفاوت زیاده و فکر کنم شما هم کمابیش منظورتون از:

البته نه هر فيلم آماتور به درد نخوري

این بوده که خودتون هم این تفاوت روقاﺌلین.
به این ترتیب تفاوت –در همون رده ی professional - رو باید یا بین دو تا فیلم اسلاید برررسی کنیم یا بین دوتا فیلم نگاتیو و یا بین نگاتیو واسلاید. بگذارین اول به مهمترین بپردازیم یعنی تفاوت رزولوشن بین اسلاید ونگاتیو:
بحث تفاوت رزولوشن بین اسلاید ونگاتیو بحث خیلی جالب و خیلی قدیمی ایه که از زمان ظهور اسلاید مطرح بوده. قبل از پیدایش و گسترش تکنولوژی اسکن و به بازار اومدن دستگاه های حرفه ای اسکن نگاتیو، یک راه بیشتر برای مقایسه تصویر اسلاید و نگاتیو معمول نبود: اسلاید ها رو روی میز نور قرار میدادند و نگاتیوها رو طبعا چاپ میکردند. با چاپ نگاتیو مقداری از رزولوشن واقعی نگاتیو در حین فرآیند چاپ از دست میره که دلایلش استفاده دوباره از"لنز" – وسیله ای که میدونیم در هر حال خطا داره- در آگران، کاغذ و پروسه نوردهی و چاپش و ... میتونه باشه. با این شکل مقایسه، تفاوت رزولوشن بین نگاتیو و اسلاید کاملا محسوس و فاحش بود.
با واردن شدن تکنولوژی اسکن شرایط مقایسه یک کم بهتر شد و تفاوت رزولوشن کمتر به چشم اومد. مثلا اگر شما در شرایط استاندارد با یک لنز از یک موضوع دو تا عکس یکی با نگاتیو و یکی با اسلاید بگیرین و هر دو تا رو درام-اسکن کنید شاید بگین که تفاوتی چندانی در رزولوشن نیست. ولی حقیقت اینه که این تفاوت "هست"، هر چند کم. در توضیحش باید بریم رو بحث گرین: در واقع در حساسیت برابر(مثلا ایزو 100) تفاوت چندانی در اندازه گرین (fine-grain بودن) بین یک فیلم نگاتیو و یک فیلم اسلاید نیست اما تفاوت در نوع گرین هست، فرق گرین اسلاید اینه که بطور کلی آهنگ تغییرمنظم تر یا تفاوت تونالیته ی رنگی کمتری بین گرین های مجاور وجود داره. نمی دونم منظورمو می فهمین یا نه. منظورم اینه که اگر مثلا زیر میکروسکوپ اونقدر فیلم رو بزرگ کنیم که تک تک گرین ها دیده بشن اونوقت آهنگ تغییر کردن تونالیته ی رنگی در یک ردیف گرین کنار هم در فیلم اسلاید خیلی نرم تر و منظم تر از این آهنگ تغییر در فیلم نگاتیوه. این تفاوت ذاتی اسلاید قبل از ظهور نیست بلکه تفاوتیه که بعد از پروسس مخصوص اسلاید( مثل E-6 کداک) پدید میاد.
در مورد نگاتیو این به این معنیه که در پروسس نگاتیو داروی ظهور نقش یه آمپلی فایر رو بازی می کنه و آهنگ تغغیر رنگ گرین ها رو افزایش میده و نامنظم میکنه که در نهایت تو رزولوشن تاثیر داره.
اگر کسی علاقه مند باشه در مورد ظهور و این چیزا و تاثیراتشون هم بعدا میتونیم جداگانه بحث کنیم.
یک چیزه دیگه هم بگم. گفتم که" شاید به غلط تصور بشه که فیلم حرفه ای فقط اسلایده.." این شاید یک کم هم درست باشه چونکه در حقیقت انتخاب اصلی عکاس های حرفه ای در عکاسی رنگی به طور معمول فیلم اسلایده. اگر به اگزیف عکسهای مقالات National Geography که تو سایتش موجوده نگاه کنین معمولا فیلم مورد استفاده عکاسهایی که "هنوز" و "هنوز" و "هنوز" هم با دوربین فیلمی عکس میگیرن به طور عمده اسلایده (البته اسلاید های مختلف برای مصارف مختلف). این به این معنی نیست که اگه ما هم از اسلاید استفاده کنیم عکسهامون میشه مثل اون عکسها!! استفاده ی اون عکاسها از اسلاید چند تا دلیل داره: اولا اینکه کار کردن با اسلاید سخته چون که ""Exposure latitude (آزادی نوردهی اگه بشه ترجمش کرد) اسلاید خیلی کمتر از نگاتیوه یعنی اگر نورشنجی شما مناسب نباشه و به جزییات نورسنجی تون دقت نکنید یک فیلم اسلابد هیچ کمکی در تصحیح نورسنجی نادرستتون نمیکنه و قشنگ همونی رو ضبط میکنه که شما ازش خواستین. بر عکس نگاتیو یک دامنه ی Exposure latitude بزرگتر داره یعنی اگر نورسنجی تون اشتباه باشه (حتی در حد 2 یا 3 استاپ دیافراگم) هنوز هم میتونین عکس نسبتا خوبی داشته باشین که تفاوتش با عکسی که کاملا نورسنجی مناسب داره خیلی نیست و در واقع نگاتیو اکسپوژر نادرست شما رو تصحیح می کنه. برای همین وقتی یه عکاس حرفه ای از اسلاید استفاده میکنه داره میگه انقدر تجربه و توانایی داره که دقیقا اکسپوژر مورد نظرشو رو تحقق ببخشه. یه نکته دیگه هم اینه که برای کار عکاس های حرفه ای اسلاید راحت تره چون معمولا عکساشونو تو مجله ای میخوان چاپ کنند (که سیستم چاپ عکس در این مجله ها از اسلاید سریع تر و آسونتره) یا به کارفرمایی می خوان نشون بدن که قبل از چاپ میخواد ببینه عکس واقعا چیه.

2. کنتراست.

نشنيديم كه رزولوشن و كنتراست فيلم هاي آماتور و حرفه اي با هم فرقي بكند

من واقعا فکر نمی کنم هیچ دو فیلمی چه نگاتیو چه اسلاید چه رنگی چه سیاه سفید چه آماتور چه حرفه ای کنتراست یکسان(در شرایط به فرض یکسان) داشته باشند. اگه توضیحی یا دلیلی بر حرفتون دارین دلم میخواد بدونم. اگه قرار بود کنتراست فیلم ها یکی باشه چرا باید شرکت های تولید فیلم Data Sheet های عریض و طویل درست کنند و دونه دونه بگن این فیلم high-contrast هست اون فیلم medium-contrast هست،... و این فیلم به این درد میخوره اون فیلم به اون درد... مثلا Fujichrome Velvia 50 کنتراست فوق العاده بالایی داره (و توصیه میشه که مثلا برای عکاسی از چهره از فاصله کم استفاده نشه چراکه با کنتراست بالاش اشکالات پوستی رو کاملا مشخص و برجسته نشون میده) یا اینکه [Fujicolor 160S [NPS و Kodak Portra 160NC فیلمهای کنتراست پایین هسنتد که برای موقعییت های خاصی طراحی شدند که کنتراست موضوع زیاد و زننده است(مثل عکاسی از عروسی که عروس لباس خیلی روشن میپوشه و داماد لباس خیلی تیره و هماهنگ کردن این کنتراست زیاد با چهره و چیزهای دیگه به طور کامل ممکن نیست). میتونین پاراگراف آخر قسمت "Controlling Contrast" رو هم از این لینک بخونین. باز هم اگه لازمه میتونم لینک های دیگه ای پیدا کنم. Datasheet های فیلم ها رو هم از سایت کداک یا فوجی می شه گرفت.
بحث کنتراست خیلی گسترده است و فقط به نوع فیلم مربوط نمیشه. کنتراست تو فیلم های سیاه و سفید و عکس هایی که ازشون چاپ میشن هم داستان خودشو داره که رو اون هم می تونیم جداگانه حرف بزنیم.

دوم در مورد حرف های آرش

در مورد اخبار نیکون من شخصا خیلی ناراحت نشدم و به نظرم قطع شدن تولید اکثر دروبین های فیلمی نیکون خیلی صدای ناقوس مرگ فیلم نمیده. اولا که الان حجم خیلی زیادی از دوربین های دست دوم واقعا خوبی از نیکون(مثل F100 ) توی بازار جهانی هست که با قیمتی خیلی کمتر از نو در مقیاس بزرگ خرید و فروش میشه(در مورد F100 حتی 500 -600 دلار کمتر) و عملا تولید این دوربین ها (یا لنزهای گرون لارج فرمت که به همون ترتیب دست دوم خرید و فروش میشن) در سالهای اخیر بازده اقتصادی خوبی برای نیکون نداشته.
ثانیا در مورد FM10، مممم...به نظر من اصلا و ابدا دوربین غیرحرفه ای و سطح پایینی نیست. یک چیز خاص و نادره که هم حوصله ی آدم رو زیاد میکنه هم خیلی چیزا به هرکی بخواد با عکاسی آشنا بشه یاد میده... به نظر من یه چیزی مثل F55 یا 3000V خیلی سطح پایین تره...
توقف تولید کاغذ سیاه و سفید کداک هم خیلی به نظر من برای کسانی که آنالوگ کار میکنن غمگین کننده نیست، من خودم یک عکس هم با این کاغذ چاپ نکردم( البته منظورم این نیست که من 50 ساله دارم کار چاپ میکنم و همه ی کاغذ ها رو امتحان کردم جز این یکی!!! ) توی نت هم دیدم که خیلی از کسایی که کار چاپشونو خودشو میکنند خیلی کم ازین کاغذ استفاده میکردن... به نظر من کداک همیشه در زمینه کاغذ سیاه و سفید از اگفا و ایلفورد عقب تر بوده (بیشتر در زمینه استفاده کننده نه در زمینه ی کیفیت).
ازاین دست اخبار چیزی که من واقعا ازش متاسف شدم ورشکستگی آگفا(حدود 5-6 ماه پیش) بود. زمین خوردن این کمپانی با این قدمت و با این همه نواوری هایی که در تاریخ عکاسی کرده با محصولات واقعا خوب و منحصر به فردش ( چیزایی مثل Agfa Scala - تنها فیلم اسلاید سیاه و سفید) جای تاسفه. البته آگفا مثل فوجی یا کداک یا حتی کونیکا روی دیجیتال سرمایه گذاری نکرد...
به نظر من دور نیست که کنون هم در مورد دوربین های فیلمی همون کاری رو بکنه که نیکون کرد ولی کلا توقف تولید دوربین رو به همون دلایلی که گفتم خیلی مهم نمیدونم. وقتی من دقیقا فیلمی که میخوام باهاش عکس بگیرم رو در دسترس نداشته باشم چه فایده داره که مثلا F6 نیکون داشته باشم؟!! ناقوس مرگ عکاسی فیلمی از نظر من توقف تولید فیلمهای با کیفیتی است که هنوز هم در انواع و قطع های مختلف توی بازار هستند.
پیش بینی کلی من اینه که کم کم قیمت فیلم و مواد و وسایل مربوط بهش زیاد میشه اینطوری مخاطب فیلم هم کم و کمتر میشه و در واقع محدود به یک سری علاقه مند میشه که کاملا با فیلم برخورد حرفه ای دارند و میدونن چطورعکس های واقعا خوب و حرفه ای با فیلم بگیرند؛ اینطوری یه جوری تاریخ عکاسی فیلم به عقب برمیگرده، یه موقعی که هر کسی نمیتونست با فیلم عکاسی کنه و عکاسی محدود به یه سری آدم خاص که امکانات و دانششو داشتن میشد ونه عموم مردم که نه وسیلشو داشتن نه دانششو...این جوری شاید بشه گفت فیلم در اوج میمیره. در قله...
البته نه به این زودیها... یادمه توی این فروم در همین باب مقایسه دیجیتال و نگاتیو یه بار گفته شده بود قرار نیست ما مثل صد سال پیش نگاتیو شیشه ای رو خودمون با شیشه و امولسیون درست کنیم و مثلا 8 ساعت نور بدیم تا یه عکس بگیریم... جالبه که بعد از 100 سال که این همه آدم تو دنیا 1Ds MarkII دارن هنوز یه کسایی هستند که این کارو میکنن، کارهاشونم توی نمیدونم متروپولیتن و گوگنهایم و .. نمایش میگذارن، دور دنیا میچرخن و با همون کارا کلی پول در می آرن. برای همین فکر میکنم 100 سال بعد ازینم یه کسایی خواهند بود که با فیلم کار کنندو کیفییت کاراشون همه رو متعجب بکنه...
آرش عزیز یه چند تا چیز کوچیک دیگه راجع به حرفات می خواستم بگم ولی دیگه فکر کنم دیگه بشه از طولانی ترین پستها در تاریخ این فروم... میگذارمش برای همون تاپیک در مورد نگاتیوها و فیلم و ... و فرصت های بعدی.
اگه حوصله کردینو همه اینو خوندین هم بهتون خسته نباشید میگم هم تشکر میکنم...

[Ghadiri]

باسلام
هدف من هیچ مقایسه ای بین آنالوگ و دیجیتال نیست.
چون به گفته دوستان این مقایسه نابرابر بود.اما این نکته را باید مد نظر داشد کهS2 IS
فقط یک دوربین کامپکت و معمولی است ودر مقایسه با DSLRمثل یک اسباب بازی
بیش نیست.اسباب بازی از این لحاظ که اگر کسی یک DSLRداشته باشد کمتر به فکر تعویض آن می افته.اما اگر یک کامپکت داشته باشه کمتر پیش میاد تابه فکر تعویض آن نیفتد.
پیام جان یک سوال دارم و سوال من فقط در مور کیفیت وامکانات دوربین است که شامل همه چیز است.
آیا شما میتوانید با بهترین نگاتیو وبهترین شرایط عکسی بگیرید وآنرا با بهتری تجهیزات عکاسی تا اندازه 1.5در1متر چاپ کنید؛ بدون از دست رفتن وضوح .اگر توانستید به من هم اطلاع دهید.اینجانب هم به شما قول میدهم که اگر حرف شما صحیح باشد دیجیتال را برای همیشه کنار گذارم وتمامی پول خود را صرف یادگیری با آنالوگ وتجهیزات آن کنم.در ضمن عکسی رو که گفتم از آقای جمشید هاشمپور و آقای منفرد بود نه یه آقای چشم زاغ.
اما در مورد دیجیتال و عکاسی در شب وستارگان؛البته این مبحث برای کذشته است و سعی در تکرار آنها ندارم.
من عکسهایی از ستارگان آنهم در شب همراه باحساسیتهای بالا(800 یا 1600)دیده ام که هرکس دیگرهم آنرا ببیند
به قدرت وانعطاف دیجیتال چه در این زمینه ودر زمینه های دیگر پی خواهد برد.http://web.canon.jp/Imaging
این فقط نظر شخصی بنده است وسعی به اثبات و فهماندن به دوستان دیگر ندارم.

[Amir Mohebi]

پيام عزيز بسيار از اطلاعاتت لذت برديم و جداً اطلاعات خوبي برايم داشتي.

اما يك نكته: من نگفتم كه كنتراست فيلمها با هم فرق ندارد! اگر اينطور بود Velvia و Sensia را فوجي براي كارهاي پركنتراست و مثلا REALA را براي پرتره نمي ساخت.
منظور بنده فقط اين بود كه شهرت فيلم هاي حرفه اي به خاطر تمايز كنتراست يا شارپنس آن ها نبوده، به دليل قابليت اعتمادي است كه ميتوان به آن ها در بدست آوردن بالانس رنگ دلخواه داشت.

در مرد اسلايد هم ، علاوه برآن دلايل جالبي كه شما براي مقبوليت آن گفتيد، بايد اضافه كنم كه با اسلايد كنتراست بيشتر بسيار راحت تر بدست مي آيد. چرا كه فيلم اختلاف روشنايي بين دو نقطه را به عنوان اختلافي جزئي و اسلايد همان اختلاف را (به علت Latitude كمتر) به صورت اختلافي بيشتر ثبت مي كند و كنتراست بيشتر ميشود.

همين بحث در مورد مديوم مناسب براي اسكن شدن وجود دارد، كه آيا اسلايد است يا فيلم. بسيار عقايد متناقضي در اين مورد موجود است. بعضي ها ميگويند به علت قابليت ثبت دامنه روشنايي گسترده فيلم، جواب بي درنگ فيلم است. اما بعضي ها اسلايد را انتخاب مناسب ميدانند، چرا كه معتقدند براي حصول نتيجه ي پركنتراست از فيلم، نياز به پست پروسس زياد تري هست كه نويز بيشتري را وارد ماجرا ميكند. به عبارت ديگر، داشتن يك اسكن خوب از اسلايد راحت تر است، منتهي با اسكنري كاملا حرفه اي، چرا كه بيرون كشيدن جزئيات در سايه هاي اسلايد كار هر اسكنري نيست.

[Payam.L]

ببخشید میشه یکی یه چیزی به من بگه؟!

نقل قول از خودم:
ثانیا در مورد FM10، مممم...به نظر من اصلا و ابدا دوربین غیرحرفه ای و سطح پایینی نیست. یک چیز خاص و نادره که هم حوصله ی آدم رو زیاد میکنه هم خیلی چیزا به هرکی بخواد با عکاسی آشنا بشه یاد میده... به نظر من یه چیزی مثل F55 یا 3000V خیلی سطح پایین تره...

...منظورم FM3a بوده نه FM10!! یعنی فکر كردم منظور آرش FM3a بوده... هم اشتباه خوندم هم اشتباه نوشتم!
اسماشون که شبیه هست، وقتی هم ساعت 4 صبح میخواین اظهار فضل کنید بهتر از این نمیشه! همه ی اون نگاه های "عاقل اندر سفیه" ای که به اون پست انداختین نوش جونتون باشه...:rolleyes:


اما آقای غدیری عزیز،

آیا شما میتوانید با بهترین نگاتیو وبهترین شرایط عکسی بگیرید وآنرا با بهتری تجهیزات عکاسی تا اندازه 1.5در1متر چاپ کنید؛ بدون از دست رفتن وضوح .اگر توانستید به من هم اطلاع دهید.اینجانب هم به شما قول میدهم که اگر حرف شما صحیح باشد دیجیتال را برای همیشه کنار گذارم وتمامی پول خود را صرف یادگیری با آنالوگ وتجهیزات آن کنم

جواب سوالتون رو اگه بخواین باید بگم میشه، خیلی هم خوب میشه. فکر میکنید قبل دیجیتال، هیچ عکس با کیفیتی تو سایز بزرگ چاپ نمی شد و همه منتظر نشسته بودند تا مثلا DSLRها به بازار بیان تا بتونن عکساشونو در اندازه 1.5متر چاپ کنن؟! تو این 20- 30 سال گذشته(که کیفیت فیلم و پروسس و ... روز به روز بهتر شده) فکر می کنین تو موزه ها، نمایشگاه ها گالری ها، رو بیل بردها و هزار جای دیگه عکس با کیفیت تو سایز بزرگ نبود؟؟ عکس کاور نمیدونم مثلا Vogue (كه تو سايزهای خيلي خيلي بزرگ هم چاپ میشده و تو ايستگاه هاي مترو و نمی دونم Times Square هم آويزون ميشده) فكر ميكنين قبل از دیجیتال چجوري ميگرفتن؟ با فيلم!
و فکر میکنین مثلا با اومدن دیجیتال دیگه این کارو نمی کنن؟ نمیدونم اگه دیده باشین، Fashion-TV یه برنامه داره: "Photographers" که البته هیچ ربطی به عکاس های بیچاره نداره و همش چیزای خیلی قشنگتری ازعکاسها رو نشون میده ولی به هر حال توی یه دو سه تا صحنه ی گذری عکاس رو با دوربین و تجهیزاتش نشون میده. اگه آدم حواسشو بتونه یه خورده ازون چیزای قشنگتر به دوربین و این چیزا متوجه کنه میبینین هنوز هم یه Hasselblad یا Contax مدیوم فرمت با یه عالمه بک فیلم 120 لود شده، آماده اون حوالی هست. این عکس ها رو هم فقط برای مجله و بروشور نمیگیرن، خیلی وقتها این عکس ها تو سایز های خیلی بزرگ چاپ میشه...

فکر میکنم منظورتون از عکاسی آنالوگ، بیشتر عکاسی با film SLR های 35 میلیمتری بوده... ولی فکر میکنم وقتی داریم راجع به فیلم و آنالوگ حرف میزنیم این چیزها هم شاملش بشه...

این و این هم دو تا کاور دیگه Vogue؛ اولی که گذاشته بودم شماره ی سپتامبر 2000 بود این دو تا هم به ترتیب شماره ی ژوئن 1998و شماره ی دسامبر 1990...مستحضر هستید که اون موقع نه D70 ای بوده نه 1Ds ای بوده نه بک های دیجیتال 22 و 30 مگاپیکسلی ای...!
البته کیفیت عکسا خوب نیست، فکر کنم با یه اسکنر تخت 100 دلاری از رو مجله های چاپ شده اسکن کردند و تو سایت گذاشتند...
با همه این حرفها، اصلا و ابدا دیجیتال رو کنار نگذارید، اگه هم پول و امکاناتی دارین فقط و فقط صرف دیجیتالش کنین. این کاریه که منطقی و عقلانیه. گفتم، آنالوگ دیگه یه امر شخصی و یه علاقه ی فردیه...

اما آقای محبی عزیز،
چون اشاره کردید، اولا تا اونجا که من میدونم Sensia خیلی فیلم پرکنتراستی نیست(نسبت به بقیه اسلایدها) و ثانیا یه چیز کوچکی راجع به Sensia رو از DataSheet فوجی بخونیم که هم اینو ثایت میکنه هم بی ارتباط با بحث فرق فیلمهای consumer و professional نیست (همونطور که حتما می دونید Sensia یه فیلم اسلاید consumer هستش) :

FUJICHROME Sensia 100
Suited to a wide range of applications, including general subject matter such as landscape and
portraiture
Provides faithful color reproduction, natural, smooth skin tones, and wide exposure latitude

یعنی اینکه بر خلاف یه فیلم Professional مثل Velvia، Sensia میتونه کاربرد "عمومی" داشته باشه – از جمله پرتره— و Latitude اون بخاطر همین "عمومی"تر کردن کاربردش افزایش پیدا کرده و کنتراستش پایین اومده... وهمه اینها فکر میکنم نشون میده که فرق فیلم Consumer و فیلم Professional فقط توی اون نحوه نگهداری (یخچال و فریزر و...) که اشاره کرده بودید نیست.

با نظرتون در مورد اسکن هم موافقم. خیلی ها با یه اسکنر تخت که اداپتور فیلم داره، نگاتیو و اسلاید (اون هم در قطع 35 میلیمتری) رو اسکن میکنند و وقتی عکس نهایی پرینت شده از اسلاید ( که ببخشید ریده شده توش) و نگاتیو رو میبینند و مقایسه می کنند، فکر میکنند اسکن نگاتیو بهتر میشه! شاید اگه بخوایم خیلی ایده آلیستی حرف بزنیم فیلم-اسکنر های نیکون که سهله، یه چیزهایی مثل فیلم-اسکنر های DPI 8000 بیست هزار دلاریه Imacon هم نتونند کیفیت واقعی اسلاید(اون چیزی که واقعا هست) رو 100% منتقل کنند...
البته اسلاید رو میشه بدون اسکن چاپ کرد و یه عکس هایی بدست آورد که آدم مبهوت کیفیتشون بشه و به چشماش شک کنه، اگه کسی علاقه داشته باشه و بخواد بدونه چطوری میتونیم صحبت کنیم راجع بش...

[Ghadiri]

فکر میکنم منظورتون از عکاسی آنالوگ، بیشتر عکاسی با film SLR های 35 میلیمتری بوده... ولی فکر میکنم وقتی داریم راجع به فیلم و آنالوگ حرف میزنیم این چیزها هم شاملش بشه...

پیام جان درسته منظور منم همین بود اگه در این مورد صحبت کنی ممنون میشم

اما در مورد قطع بزرگ آرش یه عکس بین مامییا و نیکون گذاشته که امیدوارم دیده باشی.
در ضمن قطع بزرگ رو با 6و7و8 مگا پیکسل مقایسه نکن.

[Payam.L]

آقای غدیری،
در این مورد فکر کنم به اندازه کافی صحبت شده... لُب کلام: نسل جدید DSLR ها فیلم 35mm رو پشت سر گذاشتن البته در بیشتر جهات نه در تمامشون...
یک چیزی هم بگم در مورد این تب کیفیت... مگه شما میخواین با عکستون چیکار کنید؟؟ این کیفیت چقدر براتون مهمه و واقعا چقدر تو کار عکاسیتون تاثیر داره؟ شما همه عکساتون رو مگه توی سایز نمیدونم 2متر چاپ میکنید؟؟
حالا یه کم مگاپیکسل کمتر، یه کم رزوولوشن پایینتر، یه کم detail کمتر ....واقعا اونقدر تو کارتون تاثیر داره و تفاوت ایجاد میکنه؟ این همه کراپ های 100% و 200% دیدیم...آخه کدوم عکسی رو با کراپ 200% به نمایش میگذارن؟؟!

من 70% کارهام با نگاتیو سیاه وسفیده 35میلی متریه، تو همه سایزی هم چاپشون میکنم، از همشون هم واقعا راضیم، از احساس کنترلی که چاپ دستی اونها (آگران و ...) هم بهم میده لذت می برم... احساس هم میکنم عکسهام از اول تا آخر کار منه نه محصول مشترک من و سنسور فلان شرکت و پردازشگر دوربین فلان شرکت و و پرینتر جوهر افشان فلان شرکت و نه حتی محصول مشترک من و لابراتوار فلان و نظر آقای فلان و ّFuji Frontier...احساس میکنم همه انتخاب ها رو من میکنم، اگر هم عکسی خوب نشه فقط و فقط تقصیر منه...
در ضمن چون یه جا اشاره شده بود بگم که از بوی داروی ظهور و ثبوت هم هیچ خوشم نمی آد و بوی جوهر پرینتر رو بیشتر دوست دارم... ; )
هر جور دوست دارین کار کنین، اطلاعاتشو فکر میکنم دیگه دارین... اینا همه وسیلن...شمایید که مهمید.
چی کار میخواین بکنین و برای کاری که میخواین بکنین چی نیاز دارین؟ چی برای شما مهمه؟ از چی لذت میبرین؟ همون کارو بکنین.

در مورد اون عکسی هم که آقای عاشوری نیا گذاشتن (پست 114 از همین تاپیک)
فکر میکنم منظورتون از قطع بزرگ، قطع متوسط (Medium Format) باشه نه قطع بزرگ(Large Format).
Mamiya 6 یه Rangefinder در قطع متوسطه.
یه چیزی کلی اول بگم در مورد Mamiya: با اینکه دوربینهای خوب وسبکی در قطع متوسط مثل Mamiya 645 AF داره، من یه مشکلی باهاش دارم اونم اینه که کلا خیلی خوشم نمی آد ازش! یا بهتر بگم از لنزهاش خوشم نمیاد...به نظرم یه چیزیه مثل Olympus در بین مدیوم فرمت ها لنزهاشم یه چیزی مثل Zuiko ... (الته مقایسه سمبلیک دارم میکنم فقط) دوربین های خوبی داره، لنزهای خیلی گرون 1000 دلاری و 2000 دلاری هم داره ولی هیچ وقت نه دروبیناش شبیه هاسلبلاد و کنتکس و حتی یه چیزی مثل Pentax 645 هست نه کیفیت لنزاش مثل لنز هاسل و زایس و پنتاکس...فکر کنم لنزهاشو هم خودش تولید میکنه. مثل Olympus خوبه آدم یکیشو داشته باشه ولی خوب... (آقای محبی هم تو امضاشون نوشتن یه Mamyia 645 دارن که فکر میکنم منوال فوکوس باشه البته، ایشون هم اگه حوصله داشتن میتونن نظرشون رو بگن) مستحضر هم هستید که یه لنز خوب چقدر تو کیفیت تاثیر داره...

اما در مورد خود اون عکس... صرف نظر از مبحث رنگ (که من اصلا رنگ های D2X رو که اینجا هست دوست ندارم)، اگه یه خورده دقت کنین میبینین هنور هم فیلم Detail بیشتری رو داره نشون میده. مثلا تو پلان جلو در پایین تصویر: به برگ های اون درخت بزرگ در پایین تصویر دقت کنید...یا پایین تصویر سمت راست: اون درختی که کنتراست رنگیش یه کم فرق داره؛ میبینین توی عکس D2x انگار شده یه لکه گنده رنگی که هیچ برگی گویا نداره؟ یا باز هم در وسط تصویر، کوهی که پوشیده از درخته؛ درخت های سمت چپ کوه واضح نیستند، شدند مثل جلبک های بدرنگ روی یه تخته سنگ...
به اون آسمون که در درجه اول به نظر میآد خیلی اهمیت ندین، اون چیزی که فکر میکنین افت کیفیته بافت گرین فیلمه که بازمینه روشن و به علت اسکن و کراپ خودشو بیشتر نشون میده...اگه این عکس رو بزرگ چاپ کنین فیلم کیفیت بهتری خواهد داشت، البته نه اونقدر که واقعا مهم باشه...

6و 7 و8 که سهله، به نظر من برای یه مقایسه خوب بین مدیوم فرمت ها و DSLR ها باید از 14-15 مگاپیکسل شروع کنید...
در ضمن Large Format هم که داستان خودشو داره...

باز هم ساعت 4 صبحه و من دارم اظهار فضل میکنم، دنبال سوتی این دفعه بگردید!...

[Ghadiri]

سلام

یک چیزی هم بگم در مورد این تب کیفیت... مگه شما میخواین با عکستون چیکار کنید؟؟ این کیفیت چقدر براتون مهمه و واقعا چقدر تو کار عکاسیتون تاثیر داره؟ شما همه عکساتون رو مگه توی سایز نمیدونم 2متر چاپ میکنید؟؟
حالا یه کم مگاپیکسل کمتر، یه کم رزوولوشن پایینتر، یه کم detail کمتر ....واقعا اونقدر تو کارتون تاثیر داره و تفاوت ایجاد میکنه؟ این همه کراپ های 100% و 200% دیدیم...آخه کدوم عکسی رو با کراپ 200% به نمایش میگذارن؟؟

ساعت 4 صبح که به این خوبی نوشتی اگر ساعت دیگه بود......
اما درمورد کیفیت.به نظر من کیفیت زیاد آدم رو به حوس میندازه حتی اگر ازش استفاده نکنیم.در ضمن من تمامی عکسهایم رو تا سایز A3 چاپ میکنم نه بیشت مگه در مواقع خواص.

من 70% کارهام با نگاتیو سیاه وسفیده 35میلی متریه، تو همه سایزی هم چاپشون میکنم، از همشون هم واقعا راضیم، از احساس کنترلی که چاپ دستی اونها (آگران و ...) هم بهم میده لذت می برم... احساس هم میکنم عکسهام از اول تا آخر کار منه نه محصول مشترک من و سنسور فلان شرکت و پردازشگر دوربین فلان شرکت و و پرینتر جوهر افشان فلان شرکت و نه حتی محصول مشترک من و لابراتوار فلان و نظر آقای فلان و ّFuji Frontier...احساس میکنم همه انتخاب ها رو من میکنم، اگر هم عکسی خوب نشه فقط و فقط تقصیر منه...
در ضمن چون یه جا اشاره شده بود بگم که از بوی داروی ظهور و ثبوت هم هیچ خوشم نمی آد و بوی جوهر پرینتر رو بیشتر دوست دارم... ; )

اما در این مورد همانطور که عکس دیجیتال محصول مشترک بین گروههای مشترک است آنالوگ هم همینطوره
فیلم؛داروی ظهور؛ کاغذ؛آگراندیسور؛فیلتر و ........ .

اما در مورد خود اون عکس... صرف نظر از مبحث رنگ (که من اصلا رنگ های D2X رو که اینجا هست دوست ندارم)، اگه یه خورده دقت کنین میبینین هنور هم فیلم Detail بیشتری رو داره نشون میده. مثلا تو پلان جلو در پایین تصویر: به برگ های اون درخت بزرگ در پایین تصویر دقت کنید...یا پایین تصویر سمت راست: اون درختی که کنتراست رنگیش یه کم فرق داره؛ میبینین توی عکس D2x انگار شده یه لکه گنده رنگی که هیچ برگی گویا نداره؟ یا باز هم در وسط تصویر، کوهی که پوشیده از درخته؛ درخت های سمت چپ کوه واضح نیستند، شدند مثل جلبک های بدرنگ روی یه تخته سنگ...
به اون آسمون که در درجه اول به نظر میآد خیلی اهمیت ندین، اون چیزی که فکر میکنین افت کیفیته بافت گرین فیلمه که بازمینه روشن و به علت اسکن و کراپ خودشو بیشتر نشون میده...اگه این عکس رو بزرگ چاپ کنین فیلم کیفیت بهتری خواهد داشت، البته نه اونقدر که واقعا مهم باشه...

درسته؛ اشتباه نوشتاری بود ببخشید.
درمورد این قسمت از عکس باهات موافقم ام همین عکس رو بعد از ویرایش نگاه کن.چون عکس دیجیتال تاحدودی به ویرایش نیاز داره تا بهتر خودشو نشون بده.

6و 7 و8 که سهله، به نظر من برای یه مقایسه خوب بین مدیوم فرمت ها و DSLR ها باید از 14-15 مگاپیکسل شروع کنید...
در ضمن Large Format هم که داستان خودشو داره...

اما در مورد این جمله باید بگم که منظور من هم همینه؛فرمتهای بزرگ و متوسط را با مگاپیکسل بیشتر مقایسه
کنید نه با 6و7و8.

[Arash]

گاهی این بحث ها باعث میشه حس نوستاژیک بزنه بالا!
چقدر این قشنگه!

منظورم FM3a بوده نه FM10!! یعنی فکر كردم منظور آرش FM3a بوده... هم اشتباه خوندم هم اشتباه نوشتم!

چقدر این تاپیک آروم و خوب شده!
خوب شد که این مورد هم درست شد!
قبل از اینکه دوربین دیجیتال بگیرم قصد داشتم FM10 نیکون رو بگیرم... خیلی دوست داشتم... البته دوربین های زیادی در منزل بود.... F1 کانون و چندتا لنز... یه دوربین پنتاکس که مدلش یادم نیست ولی نورسنجیش کمی حالش خوب نبود... و RB 67 ...

اما اینا دوربین من نبود... دوربین های پدرم بود... و ابزار کار عکاس باید همیشه سالم و آماده باشه... نه اینکه پسرش دوربین رو ببره کوه و دوربین و نگاتیو ها در کلانتری توقیف!
داشتن دوربین شخصی یک گام بزرگ به سوی آموختن عکاسی...

اما انتخاب من شد دوربین دیجیتال... سخت هم بود!(گران بود!) اما شد... بعد ها که DSLR گرفتم برای اینکه بتونم درست تصمیم بگیرم.... تجربه کنم و .... F80 نیکون هم خریدم... تجربه جالبی هم بود...

الان هم غیر از مواقعی که بنا به شرایطی با نگاتیو کار میکنیم... انتخاب نگاتیو برای عکاسی و قدم زدن در خیابان بسیار حس متفاوتی بوجود میاره... مخصوصا برای کسی که عموما داره با دیجیتال کار میکنه.... نگاتیو عکاس رو مجبور به دقت بیشتر، صرف وقت بیشتر، فوکوس بهتر، دیدن دقیق تر و بهتر، امتحان چند باره کادر (نه گرفتن چند عکس با چند کادر!) میکنه... باعث میشه اعتماد به نفس عکاس بالا بره.... (بسیار زیاد) ما وقتی با دوربین دیجیتال کار میکنی عکس میگیریم، نگاه میکنیم اگر خوب بود... که خوب اگر نبود دوباره دوباره دوباره!
ولی در نگاتیو همچین چیزی وجود ندارد! باید عکس خوب بیندازی! لحظات تکرار نمیشود... باید به دوربین ، نورسنجی، کادر بندی و سواد عکاسیت مطمئن باشی... و به گمانم این میتونه کمک بزرگی باشه برای کسانی که گمان میکنن عکاسی بلد هستن.. هر از چندی دوره ای رو با نگاتیو سر کنن!

در مورد عکسی که از مدیوم فرمت و D2X گذاشته بودم:

اما در مورد خود اون عکس... صرف نظر از مبحث رنگ (که من اصلا رنگ های D2X رو که اینجا هست دوست ندارم)، اگه یه خورده دقت کنین میبینین هنور هم فیلم Detail بیشتری رو داره نشون میده. مثلا تو پلان جلو در پایین تصویر: به برگ های اون درخت بزرگ در پایین تصویر دقت کنید...یا پایین تصویر سمت راست: اون درختی که کنتراست رنگیش یه کم فرق داره؛ میبینین توی عکس D2x انگار شده یه لکه گنده رنگی که هیچ برگی گویا نداره؟ یا باز هم در وسط تصویر، کوهی که پوشیده از درخته؛ درخت های سمت چپ کوه واضح نیستند، شدند مثل جلبک های بدرنگ روی یه تخته سنگ...

پیام عزیز
در اینجا :
http://www.akkasee.com/forum/showthr...?t=597&page=13
یعنی ادامه توضیحات اون عکس... نظرم رو نوشتم...

بدون در نظر گرفتن گرین(نویز نیست اصولا) نگاتیو در آسمان... در این نگاتیو جزئیات بیشتری قابل مشاهده است ... اما ؟
نکته شیرین این تست کجاست؟
بابا ! اون نگاتیو 6*6 داره! یعنی 6 سانتی متر نگاتیو داره... یعنی دوربین مدیوم فرمت میباشد! یعنی دوربین D2X بیچاره حتی سایز 135 نداره و APS است! و یعنی اون دوربین لنز فیکس داره و این لنز زوم داره!
لنز 12-24 اصولا بی کیفیت ترین لنز در مقایسه های یک به یک میباشد... و بیشترین اشکالات تصویری در اون مشاهده میشه...
D2x در ثانیه بیشتر از 5 فریم عکس میگیره...
و هر کاری میتونید باهاش بکنید... میتونید با دو تا لنز از 12 تا 200 رو تو کیف کمریتون داشته باشید و کمتر از 5 ملیون تومان هزینه کنید.... ولی برای اون 6 در 6 باید 6 ملیون هزینه کنید 4 تا لنز داشته باشید که هر کدوم هم فیکس هستن...

و چیزهای دیگه! البته اون موقع عصبانی هم بودم! کافیه مطالب رو بخونید ببینید سر چی سروکله میزدم!

اصولا نگاتیو مدیوم فرمت کیفیت بهتری از بهترین DSLR ها خواهد داشت... ولی همین که این کیفیت نزدیک و قابل مقایسه باشه! نشاندهنده پیشرفت عجیب تکنولوژی دیجیتال خواهد بود....

من 70% کارهام با نگاتیو سیاه وسفیده 35میلی متریه، تو همه سایزی هم چاپشون میکنم، از همشون هم واقعا راضیم، از احساس کنترلی که چاپ دستی اونها (آگران و ...) هم بهم میده لذت می برم... احساس هم میکنم عکسهام از اول تا آخر کار منه نه محصول مشترک من و سنسور فلان شرکت و پردازشگر دوربین فلان شرکت و و پرینتر جوهر افشان فلان شرکت و نه حتی محصول مشترک من و لابراتوار فلان و نظر آقای فلان و ّFuji Frontier...احساس میکنم همه انتخاب ها رو من میکنم، اگر هم عکسی خوب نشه فقط و فقط تقصیر منه...

پیام جان... به هر حال عکاسی هنریست؟؟ که با صنعت آمیخته شده ...یعنی اگر این وسواس رو داشته باشی این مشکل تا ابد ادامه داره! عکس شما محصول مشترک شما با نگاتیو فوجی و کاغذ ایلفورد خواهد بود!

به هر حال بحث مهمی نیست... خودتون بهتر از همه گفتین:

اینا همه وسیلن...شمایید که مهمید.
چی کار میخواین بکنین و برای کاری که میخواین بکنین چی نیاز دارین؟ چی برای شما مهمه؟ از چی لذت میبرین؟ همون کارو بکنین.