پیشرفت در عکاسی

[mohammad.baruji]

من حسین صمدی از شهرستان نظرآباد از سال 2008 عضو سایت عکاسی شده ام و کمابیش بحث ها رو دنبال میکنم.

درآمد من صرفا از عکاسی تامین می شود اجاره آتلیه و سایر هزینه های زندگی از عکس های پرسنلی و صنعتی و گاها با شرکت در مسابقات درطی این 12 سال با دریافت جوایزی ناچیز امرار معاش میکنم .

عکاسی شغلی پردردسر با مسئولیت است بایستی یک روابط عمومی بالائی داشت تا با طیف گسترده مردم در ارتباط بود .

در کنار این کارها فرایند آموختن را هرگز رها نکرده و برای خلاقیت دست بکار می شوم و با ابزار آلات خودم وسائل مورد نیازم را می سازم همیشه دنبال طرح ها و ابتکاراتم شکست را بارها تجربه کردم اما هرگز از فرایند آموختن کناره گیری نکرده ام .

چند مثال :ساخت پانوهد دستی برای عکاسی 360 درجه - مثلا تحقیق در مورد فضاهای رنگی روانشناسی رنگها و همکاری با شرکت های

وارد کننده پرینتر ها در حد توضیح فضاها و ابزار های کالر متر - مثلا عکاسی آناگلیف و سه بعدی در آتلیه - مثلا ترکیب چند لنز متفاوت

برای نصب روی دوربین و... و این اواخر راه اندازی سایت ام که با دانش برنامه نویسی و طراحی وب سایت هم آشنا شدم و..

گاها در مسیر با فراز و نشیب هایی برخورد داشته ام که مدتی از عکاسی و خلق فاصله گرفته ام اما کم کم با کمرنگ شدن مشکلات فرایند یادگیری و آموزش ام بهتر شده.

منظور من این هست که در هر ژانری به تجارب خوبی رسیده ام گاهی از دیدن عکس های ضعیف نکته هایی را که میشد عکس بهتری باشد

را پی برده و مرور میکنم و اما گاهی

بعضی از عکس ها را نمی فهمم اینجاست که به ضعیف بودنم پی می برم هر چقدر دنبال علم باشی باز هم گنجایش دارد.

در کشور عزیز ما درآمد یک هنر مند واقعا کفاف زندگی رو نمیده اما هنر عکاسی و یا یک عکاس از جایگاه و منزلت بالائی برخوردارهست

عکاسان کسانی هستند که نسبت به سایر افراد جامعه از هوش بالاتری برخوردارند .

پس دوست گرامی در پی هر کوششی موفقیت و لذتی نهفته هست .

ممنون از جناب روشن ازایجاد این تاپیک .

عکاسان کسانی هستند که نسبت به سایر افراد جامعه از هوش بالاتری برخوردارند .

اینو موافقم

[Moty]

با اجازه از دوستان و اساتید محترم
دو نکته به نظرم اومد که گفتم شاید گفتنش خالی از لطف نباشه
1.اینکه مطالعات به غیر از مطالعات فنی و تکنیکی راجع به عکاسیست که ضروری می باشد، مطالعات محیطی و تحقیقات ما در مورد جوامع و اطلاعات راجع به او موضوع یا ژانر خاص می باشد مثلا در عکاسی پرتره یا خیابانی یا مستند به نظر من مطالعه در زمینه های جامع شناسی ،طبقه های اجتماعی اون جامعه رفتار شناسی ، زمینه های فرهنگی مذهبی ،قومی ، تاریخ لباس و....... می تونه در عکاسی کمک بسزایی بکنه یا برای مثال برای عکاسی از حیات وحش مطالعه در مورد نوع زندگی ، خلق و خوهای خاص حیوان نوع حیات وحش و..........می تونه کمک کنه امیدوارم تونسته باشم منظورمو رسونده باشم
میخوام بگم برای پیشرفت در عکاسی صرف یه عکاس خوب بودن و اطلاعات در زمینه های فنی داشتن کافی نیست
و 2. اینکه خلاقیت نکته ایست که به اشتباه البته در همه زمینه ها و نه فقط عکاسی گفته میشه و این طور جا افتاده همه باید خلاق باشن و از خودشون هی خلاقیت نشون بدن
در حالی که خلاقیت به معنای دقیق کار عده کمی است و بهتر است اون به همان عده واگذار شوند و بقیه بهتر است از ان محصول خلاق استفاده کنن چه در زمینه های علمی فرهنگی هنری
البته در زمینه های هنری این مرزها خیلی به هم نزدیک و گاهی جدا ناپزیرند ولی به جای دنبال بروز خلاقیت بودن تمرکز بیشتر بر قوانین و نکات و تکنیکهای موجود و استفاده درست از کارهای خلاق پیشروان بتونه خودش منجر به بهبود کیفی کارها و شاید زمانی خلاقیت هم بشود
ببخشید اگه نتونستم کامل منطورمو برسونم
ممنون از این تاپیک ارزشمند
این دو نکته + مطالعه در زمینه عکاسی و مشورت از دوستان و همین سایت بدون اغراق از عوامل پیشرفت من در عکاسی بوده هرچند بسیار کم و جزیی

[NarimaN 7]

سلام دوستان عزیز
خواهش میکنم این نوشته بنده رو بخونین و به من کمک کنین ... :(
من نریمان شریفی ، فارغ التحصیل رشته گرافیک دانشگاه تهران هستم و الان هم یک گروه تبلیغاتی کوچک برای خودمون داریم و شغل و پیشه من تبلیغات هست ، اما قبل از اینکه خودم را طراح بدونم یک عکاس میدونم.
چون من شدیداً عاشق عکاسی هستم و هیچ چیز تو دنیا را بیشتر از عکاسی دوست ندارم ، بزرگترین آرزوم هم تو عمری که خدا به من هدیه کرده این هست که بتونم هرچه بیشتر تو علاقه خودم یعنی عکاسی پیشرفت کنم.
اما راستش چند وقتی هست دچار چالش و مشکل عظیمی تو زندگی هنری خودم شدم ، دچار یک سردرگمی و ناامیدی بزرگ ... :(
برای حل این مشکلم فکرها و راه حل های زیادی به سرم زد تا اینکه آخر سر تصمیم گرفتم به سایت خوب خودمون یعنی سایت عکاسی و بچه های پرمحبتش پناه بیارم و مشکلم را اینجا با شما در میان بذارم بلکه به راه حل مورد نظرم برسم ...
همیشه گفتن یک هنرمند قبل از هر کس دیگری باید خودش اول از کارهای هنری خودش لذت ببره و اگر آثار خودش برای شخص خودش راضی کننده بود ، آنوقت دیگران نیز از کارهای هنری او لذت میبرند ، اما برای من دیگر اینگونه نیست ، خیلی وقته نمیتونم عکس خوبی بگیرم که خودم را راضی کنه ، خیلی وقته که از عکاسی خودم راضی نیستم ، بخاطر همین مدت زمانی هست به فکر این افتادم که با یک استاد خوب عکاسی آشنا بشم ، کسی که بتونه به من کمک کنه راه خودم را پیدا کنم ،
راستش بنده به عکاسی طبیعت ( عکاسی از موضوعاتی که هیچ رد پایی از انسان آنجا نباشه ) علاقه مندم و بیشتر دوست دارم تو این سبک کار کنم ، هرچند که بدم نمیاد هر از چندگاهی یه سری هم به موضوعات دیگر عکاسی بزنم
و بتونم عکس هایی با موضوعات دیگر از جمله عکاسی اجتماعی و یا عکاسی شهری انجام بدم.
ولی من تو عکاسی سردرگم شدم ، نمیدانم دنبال چی هستم ، نمیدانم چه چیزی را باید عکاسی کنم.
دنبال کسی هستم که نه به عنوان یکی 2 ترم ، بلکه همیشه استاد من باشه و من همیشه بتونم در کنار ایشون تو عکاسی پیشرفت کنم. کسی که بتونه راه من تو عکاسی را به من نشون بده ، کسی که کمکم کنه از این سردرگمی بیرون بیام ، کسی که نه فقط بحث های شاتر چیه دیافراگم چیه ، بلکه خود عکاسی را به من آموزش بده ، به من آموزش بده چطور باید با طبیعت یکی بشم تا عکس های خوبی بگیرم ، چطور باید طبیعت رو لمس کنم و جزیی از طبیعت بشم ، چطور باید ببینم نه اینکه نگاه کنم ، و خیلی بحث ها و سوالات دیگه که دوست دارم ایشون به بنده تو این زمینه ها کمک کنن ...
همانطور که گقتم بعد از کلی کلنجار رفتن با خودم تصمیم گرفتم مشکلم را اینجا مطرح کنم بلکه بتونم به جواب مشکلم برسم و با راهنمایی و کمک شما دوستان ، شخص مورد نظر خودم را پیدا کنم و در نهایت تو زندگی هنری و رشته مورد علاقه خودم یعنی عکاسی پیشرفت کنم.
صمیمانه از دوستان عزیزی که قبول زحمت کرده و به شخص بنده کمک میکنن تشکر میکنم و هیچگاه محبت شما دوستان را به خودم فراموش نمیکنم.
با تشکر . برادر کوچک شما

[nmroshan]

واقعیت این است که هدفم از گشودن این بحث، تکرار تئوری‌ها نبود. همه ما می‌دانیم و بارها به دیگران گفته‌ایم که رمز موفقیت تلاش و فلان و بسیار است. همه ما می دانیم و بارها نیز دیگران را نصیحت کرده ایم که باید خلاقیت داشت و روزی چند ساعت تلاش کرد تا از پله‌های فلان قله موفقیت بالا برویم. مطالعه، تحقیق، تلاش و ... همه لغات جذابی هستند اما واقعا در عمل چطور؟

هدف این تاپیک اینها نیست.

هدف این است که به این دو سوال پاسخ داده شود:

آیا نیازی به پیشرفت در عکاسی حس کرده اید؟

اگر چنین احساس نیازی داشته اید، خودتان برای پیشرفت در عکاسی چه کرده اید؟

دقیقا به دنبال کدهای عملی و قابل اجرا هستیم. اگر فلان کار را کرده اید آیا تاثیری داشته است.

مثلا من امروز جمعه ۱۱ اسفند ۹۱، به دو نمایشگاه عکس رفته‌ام و با چند نفر از دوستان عکاس صحبت کرده ام.
آیا این برنامه جمعه من برای من مفید بوده است؟ چرا و چگونه؟

بله همه می‌دانیم که رفتن به نمایشگاه عکس خیلی خوب است. اما آیا واقعا همواره همین طور است؟ همه نمایشگاهها؟ برای همه مفید است؟ اگر برای من مفید بوده، چه تاثیری در پیشرفت من داشته است؟

اگر من‌ِ نوعی در ۳ ماه گذشته فلان کتاب خاص را خوانده‌ام، بیایم بگویم که آن کتاب چه تاثیری داشته است.

امیدوارم توضیحات فوق آشکار کرده باشد که در این تاپیک به دنبال همان حرفهای همیشگی نیستیم که معمولا به جایی هم نمی‌رسد.

تجارب عملی و واقعی را می‌خواهیم.

....

آقای نریمان گفتند که چنین نیازی به پیشرفت را احساس کرده اند. خب همین مرحله بسیار ارزش دارد.

امیدوارم تجربه‌های دیگران در این تاپیک، به سوال ایشان نیز پاسخ دهد.

[NarimaN 7]

جناب روشن عزیز ممنون از وقتی که گذاشتید و جواب دادین
نمیدونم صحبت های شما در جواب نوشته بنده بود یا خیر ( البته متوجه شدم که شما در پست خودتون خواستید هدف از این تاپیک را بیان کنید و چقدر هم خوب هست که از حرف ها و کلمات کلیشه ای خارج شده و به تجربیات عملی و تاثیرگذار بپردازیم ، از اینکه به این مورد مهم اشاره کردید واقعاً ممنون )
ولی باید شدیداً تاکید کنم که بنده نیز اصلاً دنبال کلمات و راهکارهای حرفی نیستم و چون رشته تحصیلی خودم نیز هنر بوده و نزدیک به 9 سال است که گرافیک خوندم ( به خاطر همین موضوع در ابتدای صحبت های پست قبلیم اشاره کردم که رشتم گرافیک بوده ) خوب میدانم که خلاقیت چیه ؟ ایده پردازی چیه ؟ پشتکار و تلاش هر روز و مطالعه چه تاثیری داره ؟ و نه تنها من ، بلکه همه هم میدونن .
من هم اصلاً دنبال این راهکارهای کلیشه ای و تکراری نیستم ، بنده دقیقاً به همین خاطر یعنی راهکارهای عملی ، دنبال یه راهنما و استاد خوب در کنار خودم هستم ، چون نه پیشرفت حرفی ، بلکه دنبال پیشرفت عملی هستم ، دنبال کسی هستم که تشویقم کنه ، کمکم کنه ، فانوس را دست من بده و من را به حرکت بندازه ، به قول معروف منو هول بده ( البته منتظر معجزه دیگران نیستم و خوب میدونم که هیچ کس بهتر از خودم و تلاش های خودم نمیتونه به من کمک کنه ، حتی اگر استاد هم کنارم باشه و خودم تنبلی کنم باز پیشرفت نمیکنم )
در کل صحبت بنده ، صحبت از یک زندگی هنری و عملی همیشگی هست ، دوست دارم در کنار یک استادی زندگی کنم که همیشه از حضور ایشون استفاده کنم ، ( البته قدر این سایت و دوستان خوب خودم در این سایت را به خوبی میدونم ، ولی خب واقعاً دنبال چیزهایی هستم که شاید یک شخصی که در کنارم باشه بهتر و سریع تر بتونه به من کمک کنه )
متاسفانه مشکل بنده این هست که از همه کس و همه چیز دور هستم ، یعنی به بیان بهتر و صریح تر هیچ دوستی ندارم که مثل خودم عاشق عکاسی باشه و بتونم از نزدیک با اون در ارتباط باشم ( تو همین سایت هم چون جزو کاربران تازه وارد هستم هنوز هیچ شخصی در لیست دوستان من نمی باشد ! :D )
نمیدانم تونستم منظور خودم را خوب برسونم یا نه ، اما خوشحال میشم اگر دوستان به برادر کوچک خودشان کمکی کرده و اگر استاد خوبی میشناسن به بنده معرفی کنن تا من هم از این سردرگمی زندگی هنری خودم بیرون بیام
با تشکر از همه به خصوص جناب روشن عزیز

[Amateur]

درود

با سپاس از دکتر روشن گرامی که همواره برپادارنده ی مباحث نظری و انتقادی بوده و چنان که می بینیم یک پیام خصوصی را هم به گفتگویی فراتر از دو تن بدل ساخته اند، نکته ای برای من مبهم مانده و آن: هدف تاپیک است!

به خاطر می آورم که مباحثی نظیر این تاپیک، پیشتر هم داشته ایم و دکتر روشن نیز به همین دلیل اشاره کردند که هدفی دیگر از برپایی این تاپیک در میان است. اما من باز هم دقیقاً متوجه منظور ایشان نشدم!

من چنین برداشت کردم که شعار و کلیشه را کنار بگذاریم و از تجربیات عملی خودمان که باعث پیشرفت ما در عکاسی شده است، سخن بگوییم.

بسیار خوب اما همان گونه که در نوشتار دکتر روشن نیز خواندیم، هر تجربه ای نمیتواند الگوی دیگران شود. به بیان دیگر: هر کسی از راه خودش به آنچه که پیشرفت در عکاسی مینامد، میرسد.

به اشتراک گذاشتن راههایی که هر یک از ما رفته ایم، نه تنها نمیتواند در مجموع، راهکاری برای رسیدن به پیشرفت، معرفی شود بلکه میتواند بعضیها را هم به بیراهه بکشاند. چرا که حتا خود «پیشرفت» هم سلیقه ای و نسبی میتواند باشد.
فرضاً کسی میتواند بیاید و بگوید این کارها را انجام داده ام و پیشرفت کرده ام. و دیگران میتوانند در دل بگویند شما که پیشرفتی نداشته اید! و تازه اگر همه باور داشته باشند که گوینده، پیشرفت داشته است، چه بسا نتوانند از راهی که او رفته است بروند و به جایی برسند. چرا که راه مطلق در کار نیست!


.

[kiavash]

درود
به اشتراک گذاشتن راههایی که هر یک از ما رفته ایم، نه تنها نمیتواند در مجموع، راهکاری برای رسیدن به پیشرفت، معرفی شود بلکه میتواند بعضیها را هم به بیراهه بکشاند. چرا که حتا خود «پیشرفت» هم سلیقه ای و نسبی میتواند باشد.
فرضاً کسی میتواند بیاید و بگوید این کارها را انجام داده ام و پیشرفت کرده ام. و دیگران میتوانند در دل بگویند شما که پیشرفتی نداشته اید! و تازه اگر همه باور داشته باشند که گوینده، پیشرفت داشته است، چه بسا نتوانند از راهی که او رفته است بروند و به جایی برسند. چرا که راه مطلق در کار نیست!
.

برادرجان مگه راههای رسیدن به خداست؟!
جناب دکترفرمودند تجربه های بالفعل وموفق ... ونه پیشنهادها و راهکارها ی بالقوه , همین !
منظور اینست که هرزمانی نیاز به پیشرفت را حس کردید(کمبود ویا نابلدی درعکاسی حس شد) تجربیات عملی شده و بکاربسته شده ای که در رفع این کمبودها موثر بوده اند را بادیگران به اشتراک گذارید.
یادگیری عکاسی انقدرها هم پیچیده نیست که دیگه. هرکس تجاربی دارد که ممکن است به درد دیگران بخورد.اجبارکه نیست . اگه رفتن به نمایشگاه فکر میکنید خوب است که میروید و اگرفکرمیکنید نه که هیچ , نمیروید برادر!

[NarimaN 7]

سلام ؛
دوست عزیز تا حدودی حرف شما شاید درست باشد ، ولی باید دید تعریف ما از راهکارهای عملی چیست و در کل چه چیزهایی را راهکارهای عملی میدانیم.
به عنوان مثال بعضی راهکارها بسیار عمومی هستند و صد در صد برای همه افراد جوابگو هست ، مثلاً اینکه افراد در عکاسی مطالعه داشته باشند و یا فیلم های آموزشی زیاد ببینند و یا اینکه به مطالعه بصری بپردازند ( در دوران دانشگاه ما بسیار روی این نکته یعنی مطالعه بصری اساتید تاکید میکردند ) و در واقع اینها راهکارهای عملی هست که شخصی نیست و برای همه افراد جوابگو هست و تا اینجا صحبت جناب دکتر روشن درست است.
اما از طرفی صحبت شما هم بر طبق شراطی درست می باشد . به عنوان مثال شاید من دوست داشته باشم مثلاً برای عکاسی از طبیعت که رشته مورد علاقه خودم هست برم کتاب هایی در زمینه مثلاً ایرانشناسی بخونم ، و یا مثلاً پیشرفت من در عکاسی این باشد که مثلاً هفته ای یک بار به کوه بروم و سعی کنم آنجا به سوژه های مورد نظر خودم در عکاسی برسم. خب اینها راه هایی هست که طبیعتاً برای شخص بنده و علاقه بنده به این نوع از عکاسی جوابگو هست و شاید برای افرادی که علاقه مند به عکاسی مدلینگ و یا عکاسی مستند اجتماعی باشد جوابگو نباشد.
بنابراین باید دید راهکار چیست و چه فرادی برای اهداف خودشان دنبال چه راهکارهایی هستند.
باز هم به عنوان مثال میتونم بگم که شخص بنده برای وضعیت زندگی هنری خودم و بر طبق توانایی ها و شرایط خودم اینگونه احساس کردم که اگر با استاد عزیزی که بسیار تجربیات و مهارت هایش از بنده بیشتر بوده به طور شخصی کار کنم بهتر است و در واقع اینجوری احساس کردم که با این شرایط میتونم پیشرفت بهتری داشته باشم ، و به خاطر همین دنبال استادی برای خودم هستم.
خب شاید این راهکار برای کس دیگری عملی نباشد ( هرچند که داشتن یک استاد هم از نظر شخص بنده جزو راهکارهای عمومی هست که برای تمامی افراد جوابگو هست )
و صحبت آخر اینکه این تاپیک فضای بسیار خوبی هست که هر کسی تجربیات و راهکارهای خودش را با دیگران به اشتراک بگذارد و قضاوت بعدی با هر فردی ، در واقع هر کسی میتونه تجربیات دیگران را مطالعه کرده و بر طبق شخصیت و علایق خودش و البته با بینش بالا راهکاری را برای خودش برای پیشرفت در زمینه عکاسی انتخاب کنه.
با تشکر و آرزوی شادی روزافزون برای شما

[kiavash]

برادرجان مگه راههای رسیدن به خداست؟!
جناب دکترفرمودند تجربه های بالفعل وموفق ... ونه پیشنهادها و راهکارها ی بالقوه , همین !
منظور اینست که هرزمانی نیاز به پیشرفت را حس کردید(کمبود ویا نابلدی درعکاسی حس شد) تجربیات عملی شده و بکاربسته شده ای که در رفع این کمبودها موثر بوده اند را بادیگران به اشتراک گذارید.
یادگیری عکاسی انقدرها هم پیچیده نیست که دیگه. هرکس تجاربی دارد که ممکن است به درد دیگران بخورد.اجبارکه نیست . اگه رفتن به نمایشگاه فکر میکنید خوب است که میروید و اگرفکرمیکنید نه که هیچ , نمیروید برادر!

درود
باتوجه به اینکه جناب Amateur عزیز به نظر از من رنجیده اند، لازم دیدم در همین تاپیک شفاف سازی کنم. Amateur عزیز قصدبنده از جمله اول فقط مزاح بوده است و نه خدای ناکرده به سخره گرفتن که کاری است بی اندازه ناشایست و نشان دهنده شخصیت دون هرفردتمسخرکننده.
بهرحال ازشما معذرت خواهی میکنم اگرسوتفاهمی پیش امده. قصدبنده همان مطالبی بود که نوشته ام.
باعرض پوزش .
ممنون

[farsad]

سلام

من از اون روز که این تاپیک ایجاد شد دارم فکر میکنم!

دقیقا باید دید پیشرفت از دید یک نفر یعنی چی؟ یکی دنبال اینه که عکسی بگیره که خودش رو راضی کنه. یکی دنبال معروف شدنه. یکی دنبال اینه که در یک ژانر تخصص پیدا کنه. و یکی هم دنبال گرفتن عکس با خلاقیت بیشتر. و شاید هم بعضی ها گرفتن تعداد بیشتری عکس.

مسلما برای کسانی که تازه عکاسی رو شروع کردن پیشرفت خیلی محسوس تر از کسانی هست که سالهاست عکاسی میکنن. البته اگه پیشرفت داشته باشن!

به نظرم در همه در حال پیشرفت هستند هرچند که خیلی کند باشه. به نظرم حس عدم پیشرفت بیشتر برمیگرده به عجله در رسیدن به هدف و یا اصولا نداشتن هدف مشخص. البته یک مسئله هست که میتونه این رو تشدید کنه و اون هم گرفتاری های روزمره و کمتر وقت گذاشتن برای عکاسی هست. ولی به نظرم کسی که شغل اصلی اش عکاسی نیست و به عکاسی به عنوان یک تفریح نگاه میکنه نباید خیلی ذهنش رو درگیر این قضیه بکنه. چون برای همه وجود داره و کاریش هم نمیشه کرد!!

من هدفم این هست که به عنوان یک عکاس فاین آرت خوب شناخته بشم. ولی عجله ای هم ندارم! فعلا اگر عکسی بگیرم که خودم رو راضی کنه برام کافیه. اتفاقا آرشیو عکس های فوتوبلاگم رو نگاه میکردم که ببینم مثلا نسبت به دو سال پیش چقدر پیشرفت داشتم. دیدم هیچی!! یعنی از نظر سطح عکس ها به نظر خودم عکس های قدیمی هم فرق زیادی با عکس های جدیدم ندارند. ولی به نظرم این دلیل نمیشه که بگم در کل پیشرفتی در عکاسی نداشتم. پیگیری یک ژانر به صورت مداوم میتونه در پیشرفت کلی و رسیدن به هدف طولانی مدتم مفید باشه.

به نظرم برای کسانی که فکر میکنن به علت محدودیت های محیط اجتماعی و شهری و درگیریهای کاری نیمتونن خیلی عکاسی کنند بهتره دنبال یک تغییر باشند. برای من منتقل شدن به خارج از کشور خیلی مفید بود. ولی امکانش برای همه نیست. ولی میشه با تغییر ژانر یا تعریف پروژه های عکاسی و جمع آوری مجموعه عکس هم تحول در عکاسی ایجاد کرد. خوشبختانه مباحث خوبی در این زمینه ها توسط جناب روشن در انجمن ایجاد شده و خیلی مفید هست. به نظرم این مباحث مطرح شده خیلی عالی بوده. برای من حداقل فکر کردن به مباحثی چون عکس های کارگردانی شده، مجموعه عکس، و پروژه های عکاسی یک پیشرفت یا سرآغاز یک پیشرفت هست.

اگر کسی هدفش رسیدن شناخته شدن در حدی باشه که گالری های خوب داخلی و خارجی کارهاش رو به نمایش بگذارند باید به یک سبک شخصی بخصوص رسیده باشه و مجموعه عکس یا پروژه های خاصی در اون سبک داشته باشه. صرفا گرفتن یک سری عکس خوب در ژانرهای مختلف هیچ وقت در این زمینه مفید نیست. عکس ها باید طوری باشه که سبکش در ذهن بمونه و تا حدی زیادی اگر یک نفر عکس یا مجموعه عکس جدیدی دید بتونه حدس بزنه که متعلق به کدوم عکاسه. البته مرتبط بودن با اساتید عکاسی و .. هم بحث جدائیست.

در کل این مسائل جدا از بحث مطالعه و تمرین مسائل تکنیکی هست و بیشتر به استعداد شخص مرتبط هست. به هر حال عکاسی کاری هنری هست و مثل تمام هنرهای دیگه بخشی از اون اکتسابی هست و بخشی از اون هم به توانمندی های خود شخص مرتبطه. یکی که مثل من استعداد هنری نداشته باشه حداکثر میشه یک نفر که به تکنینک ها تسلط داره و در ژانرهای مختلف عکس های قابل قبولی میگیره.

بحث های بالا مرتبط با عکاسی فاین آرت بود که میتونه تا حدودی به ژانرهای دیگه هم تعمیم داده بشه. مثلا یک عکاس ورزشی یا مراسم ازدواج خیلی درگیر مسائلی از این قبیل نخواهد شد.

یک بحثی که دوستان مطرح کردن رضایت خود عکاس از عکس هایی هست که میگیره. این برمیگرده به سطح توقع عکاس از خودش ولی اینطوری نیست که تمام عکس هایی که میگیرید عکس های راضی کننده ای باشه. من در کل در یک روز عکاسی اگر یک عکس خوب داشته باشم برام اون روز رضایت بخش هست. یک نکته هست و اون اینه که همیشه عکس ها اون طور که در نظر داریم در نمیان. محدودیت های تجهیزات، زمان عکاسی و محدودیت های کادربندی به هر حال وجود دارند. شما چیزی که با چشم میبینید این محدودیت ها رو نداره ولی بعد که به عکس ثبت شده نگاه میکنید ممکنه راضی کننده نباشه. و صد البته بحث تسلط بر ویراش هم هست. عکس خام و بدون ویرایش معمولا جذاب نیست. و یک عکاس خوب باید بتونه از یک عکس خام به عکس مورد نظر در ذهنش برسه. به نظرم اگر همه‌ عکس هایی که میگیرید راضیتون نمیکنه علت به احتمال خیلی زیاد عدم تسلط به مسائل تکنیکی و ویرایش است.