مسائلي پيرامون ديناميك رنج

[Amir Mohebi]

سلام،
به لطف و دلگرمي حضور كاوه عزيز، مسائلي كه از پيش تر ها گوشه هاي ذهنم خاك ميخورد را ميخواهم يكي يكي مطرح كنم و با كمك باقي دوستان نتيجه گيري كنيم. هر جا كه اشتباهي ميكنم، كاوه عزيز و باقي دوستان تذكر بدهند.
زمان فيلم و اسلايد، ديناميك رنج فيلم خيلي بيش از اسلايد بود و شايد يكي از علت هاي كنتراست بيشتر اسلايد كه باعث ميشد طرفدار بيشتري داشته باشد(البته تنها يكي از چندين علت هايش اين بود)، همين كنتراست بيشتر بود. من اين كنتراست بيشتر را اين طور توجيه ميكنم كه: كلاً در مدياي با ديناميك رنج كمتر(مثل اسلايد و سنسورهاي ديجيتال) ،حتي اختلاف روشنايي كم، باعث اختلاف توناليته قابل توجهي در مديا ميشود، به عبارتي در اين نوع مديا، درجه بندي و گنجايش كم تري براي جاي دادن توناليته هست. پس يك اختلاف جزئي، نسبت به مديا با ديناميك رنج بالا، با تفاوت قابل توجهي ثبت ميشود و باعث كنتراست بالاتر ميشود. اما در مدياي با ديناميك رنج بالاتر (مثل نگاتيو)، به اين خاطر كه مديا قرار است گستره بيش تري را ثبت كند، همان اختلاف جزئي، به صورت جزئي ثبت ميشود و براي ثبت محسوس يك تغيير توناليته، به اختلاف بيشتري مورد نياز هست.
يك بحث پايان ناپذير ديگر نيز قبلاً وجود داشت و اين بود كه كدام مديا براي اسكن كردن مناسب است؟ فيلم يا اسلايد؟ طرفداران فيلم، علت مناسب بودن فيلم را جاي دادن اطلاعات بيشتر در فيلم(ديناميك رنج) و سختي بيرون كشيدن جزئيات از دل تيرگي هاي اسلايد ابراز ميكردند و مخالفان آن، رنگ مناسب تر اسلايد و عدم فشرده شدن گستره مفيد توناليته در آن مي شمردند. به عبارتي موافقان اسكن شدن اسلايد، ميگفتند كه به علت طراحي نگاتيو براي جا دادن گستره بيشتر، رنج قابل قبول بيشتر عكسها با توناليته معمولي آن قدر فشرده ميشود كه اسكن شدنش سخت است!
(به علت قديمي بودن بحث هاي فوق، مسؤليت هرگونه اشتباه را در صحبت هاي فوق ميپذيرم!)

اما حالا چه بحثي را ميخواهم مطرح كنم، آيا هميشه ديناميك رنج بيشتر مفيد است؟ آيا وقتي به آن نياز نداريم و گستره توناليته مان در هر مديايي ميگنجد، آيا مديا با ظرفيت ديناميكي بيشتر، باعث عدم بهينگي جاي دادن يكنواخت رنج روشنايي هايمان در تمام گستره ظرفيت مديا نميشود؟
مثال باز تري بزنم، مثلاً صحنه اي پيش روي شماست كه گستره روشنايي اش 4 گام (استاپ) است. آيا بهتر است با مديايي كه 8 استاپ ظرفيت دارد عكاسيش كنيم، يا مديايي كه 10 استاپ گنجايش دارد؟ آيا در صورت عكاسي با مدياي دوم، تنها باعث نشده ايم تا از تمام گستره 16 بيتي (يا 12 بيتي) اطلاعات خود استفاده نكنيم؟

[Daruosha]

پیشاپیش از این که در بحث بزرگان دخالت می کنم، عذر خواهی من را بپذیرید.
من فکر می کنم داینامیک رنج هر چه بیشتر باشد بهتر است. مگر این نیست که چه در تاریکخانه و چه در دنیای دیجیتال می توان به کنتراست دلخواه رسید. تصور بنده بر این است که در مرحله ثبت تصویر هر چه اطلاعات بیشتری ثبت شوند، فرایند Process و Develop را آسوده تر و با کیفیت تر می توان انجان داد.
در مورد استفاده از Media ایی که داینامیک رنج بیشتری دارد، قاعدتا جزئیات برابر یا بیشتری را نسبت به Media ای دیگر با رنج دینامیکی کمتر می توان ثبت کرد.

اما اینکه با افزایش داینامیک رنج بهینگی پخش تن ها روشنایی را از دست می دهیم، کاملا به سلیقه و دید عکاس و شاید ببینده مرتبط باشد. تصور می کنم این نگرانی خیلی جدی نباشد، چون می توان تا حد خیلی خوبی در مراحل process بعدی آن را کنترل کرد.

اشتباه که نمی کنم؟؟

[bf]

سوالي که براي من پيش ميايد، جايگاه و يا امکان مقياس کردن اطلاعات تصوير با رنج در دسترس است
و اينکه آيا اين سوال همان مفهوم نورسنجي به زباني ديگر است؟

در واقع به نظر ميرسد بحث مطرح شده دوگان بحث کمبود ديناميک رنج است، در آنجا با توجه به نحوه کد کردن اطلاعات تصوير توصيه ميشد عکس روشن تري بگيريد تا اطلاعات بيشتري داشته باشيد، به نظر ميرسد پاسخ يا تفسير دقيق اين مساله نياز به آگاهي از مباني مشابهي داشته باشد

[Amir Mohebi]

جناب آقاجاني، مسلماً همين طور است و ديناميك رنج بيشتر بهتر است.

اما من منظور ديگري دارم، ميخواهم اصلاً ببينم بحث فوق تا چه حد معتبر است، بعد نتيجه گيري هاي ديگري انجام دهم.

اما اینکه با افزایش داینامیک رنج بهینگی پخش تن ها روشنایی را از دست می دهیم، کاملا به سلیقه و دید عکاس و شاید ببینده مرتبط باشد.

با اين قسمت صحبت هاي شما داريوش جان، مخالفم
كار به درستي يا نادرستي بحث ابتداي تاپيك ندارم، اما اين بحث 100% فني است و به هيچ وجه به سليقه عكاس يا بيننده مربوط نميشود.

يك چيز ديگر در مورد صحبت هاي شما، آن چيزي كه با داشتن ديناميك رنج بيشتر ميتوان بهتر ثبت كرد، جزئيات نيست، گستره بيشتر تون هاست. البته به طور غير مستقيم ميتوان حرف شما را به اين صورت بيان كرد كه ممكن است با ديناميك رنج كم، ممكن است جزئياتي با توناليته هايي موجود باشند كه در محدوده انتخابي عكاس نگنجند و از دست بروند.

[Amir Mohebi]

بابك عزيز، قبلاً اين امكان وجود نداشت، اما امروزه ميتوانيم گستره توناليته را در هيستوگرام با يك نگاه تخمين بزنيم.

من اول ميخواهم از اعتبار بحث مطمئن شوم، بعداً امكان ايجاد راهي ديگر براي داشتن اطلاعات بيشتر يا سيگنال به نويز بالاتر را جويا شوم.

[Daruosha]

آقای محبی عزیز،
شاید من درست منظورم را بین نکردم. شاید هم اشتباه می کنم.
چون صحبت از بهینگی و Optimality شد، تصور من بر این بود که پخش تن های روشنایی را می توان بنا بر سلیقه و نظر شخصی تعریف کرد. قاعدتا کسی که مایل است نتیجه کارش کنتراست بالای داشته باشد، احتمالا به سمت یک مدیا با داینامک رنج کمتری می رود و البته در مرجله ثبت تصویر هم به این نکته دقت می کند و نسبت نورپردازی های مناسب با همان مدیا را انتخاب می کند. و بالعکس. هرچند بهینگی باید تعریف دقیق و مشخصی داشته باشد، اما در این مورد من نتوانستم برای آن تعریف یکسان و دقیقی بیابم که همه ان را قبول داشته باشند. (منظورم جستجو در اینترنت است)

[babakdin543]

زمان فيلم و اسلايد، ديناميك رنج فيلم خيلي بيش از اسلايد بود و شايد يكي از علت هاي كنتراست بيشتر اسلايد كه باعث ميشد طرفدار بيشتري داشته باشد(البته تنها يكي از چندين علت هايش اين بود)، همين كنتراست بيشتر بود. من اين كنتراست بيشتر را اين طور توجيه ميكنم كه: كلاً در مدياي با ديناميك رنج كمتر(مثل اسلايد و سنسورهاي ديجيتال) ،حتي اختلاف روشنايي كم، باعث اختلاف توناليته قابل توجهي در مديا ميشود، به عبارتي در اين نوع مديا، درجه بندي و گنجايش كم تري براي جاي دادن توناليته هست. پس يك اختلاف جزئي، نسبت به مديا با ديناميك رنج بالا، با تفاوت قابل توجهي ثبت ميشود و باعث كنتراست بالاتر ميشود.

آيا واقعا اين چنين است كه كمتر بودن دايناميك رنج باعث افزايش كنتراست ميشود ؟ منطقا اين گفته درسته اما از لحاظ علمي نميدانم

اما حالا چه بحثي را ميخواهم مطرح كنم، آيا هميشه ديناميك رنج بيشتر مفيد است؟ آيا وقتي به آن نياز نداريم و گستره توناليته مان در هر مديايي ميگنجد، آيا مديا با ظرفيت ديناميكي بيشتر، باعث عدم بهينگي جاي دادن يكنواخت رنج روشنايي هايمان در تمام گستره ظرفيت مديا نميشود؟
مثال باز تري بزنم، مثلاً صحنه اي پيش روي شماست كه گستره روشنايي اش 4 گام (استاپ) است. آيا بهتر است با مديايي كه 8 استاپ ظرفيت دارد عكاسيش كنيم، يا مديايي كه 10 استاپ گنجايش دارد؟ آيا در صورت عكاسي با مدياي دوم، تنها باعث نشده ايم تا از تمام گستره 16 بيتي (يا 12 بيتي) اطلاعات خود استفاده نكنيم؟

اشاره مستقيم شما به كاهش نسبت سيگنال به نويز ميباشد كه در صورت داشتن دايناميك رنج بالاتر در مديا و صحنه اي كه داراي چهار استاپ باشد ميتوتند روي دهد. خوب گفته كاملا منطقي است و احتمال وقوعش كم نيست اما سئوال
آيا در اين حالت با نورسنجي بهينه يا دادن چند استاپ نوردهي بيشتر امكان برطرف كردن مشكل وجود دارد ؟
اگر پاسخ سئوال فوق آري باشد داشتن دايناميك رنج بيشتر بهتر است، از كنتراست از دست رفته هم مي توان بخاطر داشتن دايناميك رنج بيشتر چشم پوشي كرد.
اما اگر پاسخ خير باشد مسئله اي كه آقاي محبي مطرح كرده اند جاي بحث زيادي دارد حال سئوالات ديگر

• آيا با داشتن دايناميك رنج بالاتر نمي توانيم به كنتراست بالا هم برسيم؟
• آيا با داشتن دايناميك رنج بالاتر در عكاسي از منظره اي كه چهار استاپ دارد قطعا دچار مشكل كاهش نسبت سيگنال به نويز هستيم؟
• آيا كاهش سيگنال به نويز فقط به دليل استفاده نكردن از تمام گستره 16 بيتي (يا 12 بيتي) اطلاعات است؟
• آيا كاهش سيگنال به نويز آنقدر مهم است كه از خير دايناميك رنج بيشتر بگذريم؟

آقاي محبي با اطلاعاتي كه ما داريم منطقا بحث معتبري ايست اما نمي دانم به نتيجه مورد نظر شما در خصوص امكان ايجاد راهي ديگر براي داشتن اطلاعات بيشتر يا سيگنال به نويز بالاتر برسد يا خير چون اگر قرار بود به همچين جوابي برسد چرا شركت هاي سازنده دوربين و سنسور پيشتر نرسيده اند
اما همانطور كه ميدانيد در حال حاضر هم در جهت افزايش دايناميك رنج در دوربين هاي خود دارند با هم رقابت ميكنند پس قطعا به سئوالي كه مطرح كرديد بر خواهند خورد پس بايد راهي پيداشود تا مشكل حل گردد.

[kakooch]

سلام!
یک جواب طولانی برای این پست نوشته بودم که متاسفانه از دستم پرید! سعی می*کنم دوباره همون چیزها رو بنویسم :)

... زمان فيلم و اسلايد، ديناميك رنج فيلم خيلي بيش از اسلايد بود و شايد يكي از علت هاي كنتراست بيشتر اسلايد كه باعث ميشد طرفدار بيشتري داشته باشد(البته تنها يكي از چندين علت هايش اين بود)، همين كنتراست بيشتر بود. من اين كنتراست بيشتر را اين طور توجيه ميكنم كه: كلاً در مدياي با ديناميك رنج كمتر(مثل اسلايد و سنسورهاي ديجيتال) ،حتي اختلاف روشنايي كم، باعث اختلاف توناليته قابل توجهي در مديا ميشود، به عبارتي در اين نوع مديا، درجه بندي و گنجايش كم تري براي جاي دادن توناليته هست. پس يك اختلاف جزئي، نسبت به مديا با ديناميك رنج بالا، با تفاوت قابل توجهي ثبت ميشود و باعث كنتراست بالاتر ميشود. اما در مدياي با ديناميك رنج بالاتر (مثل نگاتيو)، به اين خاطر كه مديا قرار است گستره بيش تري را ثبت كند، همان اختلاف جزئي، به صورت جزئي ثبت ميشود و براي ثبت محسوس يك تغيير توناليته، به اختلاف بيشتري مورد نياز هست...

از لطف شما ممنونم. فرمایش شما کاملاً صحیح و منطقی و علمی است. تعریف کنتراست رابطه مستقیم با لومینانس دارد و برای اینکه راحت*تر بشه این مساله رو آنالیز کرد من سعی می*کنم صورت رو کمی ساده کنم. شما می*فرمایید که داینامیک*رنج کمتر در مدیا یعنی کنتراست بیشتر. بله. قبلترها صحبت شده بود که فیلم رنگی در واقع از سه تا فیلم که هرکدوم حساس به یکسری از طول موجهای رنگ هستن ساخته شده و در نهایت هر فیلم به شدت نور حساس هست. پس فیلم رنگی رو سه تا فیلم سیاه و سفید فرض می*کنیم. حالا هر کدوم از این فیلمها فرض کنیم داینامیک رنج خیلی زیادی دارند و می*تونن شدتهای مختلف نور رو با دقت بالا ثبت کنن... یعنی یعنی بین سیاه تا سفید تون زیادی رو دارن، خب وقتی این اختلاف زیاد رو تبدیل به رنگدونه و تفاوت تجمع اونها بکنیم رنگهای بیشتری تولید خواهد شد و رنگ بیشتر یعنی کنتراست کمتر. بگذارید یک مثال Extreme بزنم. نمی*دونم کسی اینجا با فیلم لیت کار کرده یا نه... فیلم لیت فیلمی هست که فقط سیاه و سفید رو ثبت می*کنه (کمترین داینامیک رنج رو داره) و اگه سایه خیلی شدید داشته باشیم حداکثر اون رو به صورت دون دونها کاملاً مجزا ثبت می*کنه و قدیم خیلی تو کارهای گرافیکی کاربرد داشت. یعنی این فیلم به هیچ وجه خاکستری نداره... خوب حالا اگه سه تا فیلم لیت رو با فیلترهایی نور بدیم که هردفعه از یک سوژه فقط یک رنگ رو ثبت کنن و بعد سیاه*های فیلما رو پاک کنیم و جاش رنگ اصلی مربوطه رو بگذاریم تصویر حاصل بی*نهایت کنتراستی می*شه و فقط از رنگهای اصلی تشکیل شده (شبیه این کار رو گرافیکی*ها می*کردن و ساتدیچ شات رنگی درست می*کردن، البته با کمی تفاوت چون ترانسپارنسی رنگها رو نمی*شه با رنگ کردن بدست آوورد)

یک طور دیگه هم می*شه این رو دید و تو پست قیلی از یک طرف دیگه هم ثابت کرده بودم این مساله رو ولی الآن یادم نمیاد متاسفانه !:( اما به هر ترتیب برای اینکه یک بحث علمی هم شده باشه پیشنهاد می*کنم یک تاپیک باز *کینم به اسم نورشناسی و اونجا می*تونیم خیلی فیزیکی در این مورد صحبت کنیم.

... يك بحث پايان ناپذير ديگر نيز قبلاً وجود داشت و اين بود كه كدام مديا براي اسكن كردن مناسب است؟ فيلم يا اسلايد؟ طرفداران فيلم، علت مناسب بودن فيلم را جاي دادن اطلاعات بيشتر در فيلم(ديناميك رنج) و سختي بيرون كشيدن جزئيات از دل تيرگي هاي اسلايد ابراز ميكردند و مخالفان آن، رنگ مناسب تر اسلايد و عدم فشرده شدن گستره مفيد توناليته در آن مي شمردند. به عبارتي موافقان اسكن شدن اسلايد، ميگفتند كه به علت طراحي نگاتيو براي جا دادن گستره بيشتر، رنج قابل قبول بيشتر عكسها با توناليته معمولي آن قدر فشرده ميشود كه اسكن شدنش سخت است...

بله. مساله اینجاست که در نگاتیو اطلاعات بیشتری ثبت شدن ولی سوال اینه که چطوری می*شه اونها رو بیرون کشید و وقتی که بیرون کشیدیم آیا می*تونیم اثری که روی اسلاید بوده رو دوباره بدست بیاریم یا نه؟ در مورد قسمت دوم جلوتر بیشتر توضیح می*دم ولی خب می*دونیم که برعکسش ممکن نیست. یعنی وقتی اطلاعات نیست (اسلاید) چیزی رو نمی*شه بیرون کشید ولی وقتی اطلاعات هست ما هم باید تجهیزاتش رو داشته باشیم که بتونیم اونقدی که نیاز داریم رو استخراج کنیم. الآن که اسکنرهای درام دیگه تولید نمی*شن و کیفیت Flatbedهای عبوری هم خیلی خوب شده توی رنج قیمت معقول به طور معمول انتخاب بین کنون 9950 و اپسون 4990 هست که قیمتشون هم به نسبت شبیه به هم هست و هر دو Top of the Line کارخونه*هاشون هستن (البته اسکنرهای خیلی بهتر با قیمتهای بین 4 تا 35 هزار دلار هم هست که بیشتر برای چاپخونه*ها یا کارهای خیلی تخصصی استفاده می*شن و اونقدر رایج نیستن، اسکنری مثل اسکنر Imacon مدل Precision II یا سیستمهای مشابه) خب. اسکنر اپسون داینامیک*رنج بیشتری رو می*تونه اسکن کنه ولی من که کارم تقریباً فقط با اسلاید هست کنون رو انتخاب کردم چون Holderهاش خیلی منطقی*تر و عاقلانه*تر طراحی شدن اما بله، اگه من نگاتیو داشتم و می*خواستم حداکثر Detail رو بکشم ازش بیرون اون موقع اسکنر اپسون یا چیز مشابهی رو انتخاب می*کردم. به هر ترتیب تو اسکنر هم می*شه Exposure رو تغییر داد (با تغییر شدت نوری که تابیده می*شه از بالا) و می*شه دو یا سه بار اسکن کرد و HDR رو بکار برد، به شرطی که مدیا ثبت کرده باشه جزییات لازم رو. ..

... اما حالا چه بحثي را ميخواهم مطرح كنم، آيا هميشه ديناميك رنج بيشتر مفيد است؟ آيا وقتي به آن نياز نداريم و گستره توناليته مان در هر مديايي ميگنجد، آيا مديا با ظرفيت ديناميكي بيشتر، باعث عدم بهينگي جاي دادن يكنواخت رنج روشنايي هايمان در تمام گستره ظرفيت مديا نميشود؟
مثال باز تري بزنم، مثلاً صحنه اي پيش روي شماست كه گستره روشنايي اش 4 گام (استاپ) است. آيا بهتر است با مديايي كه 8 استاپ ظرفيت دارد عكاسيش كنيم، يا مديايي كه 10 استاپ گنجايش دارد؟ آيا در صورت عكاسي با مدياي دوم، تنها باعث نشده ايم تا از تمام گستره 16 بيتي (يا 12 بيتي) اطلاعات خود استفاده نكنيم؟

خوب! بله، باید با مدیای درست ثبت کرد. ببینید، من هیچ عکاس صنعتی-استودیویی نمی*شناسم که با نگاتیو کار کنه (شما می*شناسید؟) چرا؟ چون وقتی روی صحنه کنترل کامل دارید و می*دونید چی* رو می*خواهید و چی رو نمی*خواهید خیلی راحت*تر می*تونید به نتیجه دلخواه برسید. فرض کنیم توی استودیو می*خواهید از یک آبمیوه*گیری عکاسی کنید و اختلاف پس*زمینه با روشن*ترین جای آبمیوه*گیری 2 استاپ و با تاریک*ترین جاش 3 استاپ استاپ هستش و یک سایه ریزی*هم برای پایین آبمیوه گیری ایجاد کردید که اون هم با فون 3.5 یا 4 استاپی فاصله داره، خوب حالا چرا باید از نگاتیو استفاده کنیم؟ ما می*دونیم همه اون چیزهایی که می*خواهیم تو اسلاید ثبت می*شن و می*دونیم که کنتراست رنگی بیشتری خواهیم داشت پس اینجا استفاده از اسلاید بهتره چون ما یک سایه داریم که دوست داریم در حد امکان همون*طوری با یک تون ثبت بشه... حالا اگه از نگاتیو استفاده کنیم و برای مثال سایه رو ببینیم که داره فید می*شه (خیلی کم حتی) باید کلی کار کنیم دوباره تا بتونیم این فید*شدن خفیف سایه رو به یک تون تبدیل کنیم، از اونطرف چون تو استودیو هستیم اگه هم برای سایه چندتا تون خواستیم خوب نورپردازی رو عوض می*کنیم و با ایجاد تون شدید*تر حالتی بوجود می*آریم که سایه با چندتا تون ثبت بشه. یعنی اینجا ثبت اطلاعات کمتر به نفع ما هستش و کنترل ما رو بیشتر می*کنه و این فقط برای استودیو نیست، برای نمونه چهارتا عکس رو که با دوستان (جناب mrf و adel_cooper که خیلی اینورها نمیاد!) چند هفته پیش از شهرک اکباتان گرفتیم رو ببینید:
http://www.kaveh.org/pictures/Ekbatan برای این عکسها از اسلاید 120 کداک اکتاکروم با حساسیت 100 استفاده شده (و هندسه غیرعادی عکسها هم بخاطر اینه که همه از سطح زمین و با استفاده از Swing و شیفت دوربین Large Format گرفته*شدن) خب. شما تو عکس دوم آسمون رو نگاه کنید، برای گرفن این عکس بیشتر از 3 دقیقه نور دادیم به فیلم یا سمت راست عکس سوم که نزدیک یک دقیقه نور خورده و بدون هیچ دستکاری دیجیتال (بجز کراپ) اسکن شدن اسلایدها... من عکس سوم رو چاپ هم کردم و تو سیاهی*های سمت راست هیچ چیزی دیده نمی*شه جز سیاهی و ما هم از عکس دقیقاً همین رو می*خواستیم، یعنی اینکه نور از چپ وارد بشه و توی راست هیچ*نوری نباشه... حالا با نگاتیو این ممکن بود؟ نه! با نگاتیو ما حتماً یک طیف خاکستری می*داشتیم (و با دیجیتال هم که نویز و نویز و نویز!) یا اون آسمونی که بعد از اینهمه نور خوردن و اینهمه آلودگی نوری شهر هنوز سیاه هستش که با نگاتیو اگه می*گرفیتم بنفش*تیره می*زد بدون شک... خب. بجاش با اینکه عکس سوم یک عکسی هست که با نگاتیو خیلی مرده در میومد با استفاده از اسلاید و کنتراستی که اسلاید بین زرد*ها و سفید*ها و خاکستری*ها و سیاه داده اون چیزی که می*خواستیم در اومده از توش.

... من فکر می کنم داینامیک رنج هر چه بیشتر باشد بهتر است. مگر این نیست که چه در تاریکخانه و چه در دنیای دیجیتال می توان به کنتراست دلخواه رسید. تصور بنده بر این است که در مرحله ثبت تصویر هر چه اطلاعات بیشتری ثبت شوند، فرایند Process و Develop را آسوده تر و با کیفیت تر می توان انجان داد.
در مورد استفاده از Media ایی که داینامیک رنج بیشتری دارد، قاعدتا جزئیات برابر یا بیشتری را نسبت به Media ای دیگر با رنج دینامیکی کمتر می توان ثبت کرد...

اول اینکه شما خوتون استاد بنده هستید. دوم که در تئوری بله ولی در عمل خیر. در آنالوگ که این ماجرا تقریباً غیر ممکن هست یعنی نمی*شه اثر اسلاید رو دقیقاً با نگاتیو یکسان کرد با توجه به پارامترها و متغییرهای بیشماری که وجود دارن تو این پروسه... اما در فرآیند دیجیتال ماجرا کمی فرق می*کنه و همه دوستان هم اینجا استاد ماجرا هستن و می*شه حرکاتی کرد اما به طور کلی برای دیجیتال هم خیر! ببینید. فرض کنیم یک اسلاید و یک نگاتیو رو اسکن کنیم. هر دو اینها هم با نورسنجی صحیح از یک صحنه*گرفته شدن و با اسکنری فرضی که محدودیت داینامیک رنج ندارد اسکن شده*اند. خوب، آیا می*شه این دو رو درست شبیه به هم کرد؟ نه! با اینکه دور ریختن اطلاعاتی که بعدتر دسترسی بهشون نیست اصلاً کار خوبی نیست ولی در عکاسی خیلی وقتها مجبوریم این* کار رو بکنیم. این قاعده No Free Lunch هم که در مهندسی هست اینجا هم به نظر من برقراره. یعنی هیچ چیزی بدست نمیاد بدون اینکه چیزی از دست بدیم، یعنی نمی*تونیم برای مثال با نگاتیو بگیریم و بعد*تر اصلاحش کنیم... قضیه البته کاملاً آماری هست. یک فیلم 35 حدود 20 میلیون تا مولکول نقره داره و فیلم 6 در 9 130 میلیون*تا یا 4 در 5 250 میلیون*تا! حالا ما چطوری می*تونیم کنترل کنیم این حجم عظیم رو؟! بهتره که همون موقع ثبت آدم چیزهایی رو که لازم نداره دور بریزه تا بعد*تر دست و پاش رو نگیرن. در مورد کنتراست تغییری که توی تصویری که کنتراست کمتر داره (و جزییات بیشتر البته نه اینکه فقط کنتراست کمتر باشه) تغییری هست که کل تصویر رو عوض می*کنه و در نهایت با اینکه اطلاعات بیشتری وجود داره ولی فرآیند downsampling مشخص و فیکسی وجود نداره که بشه به همون تصویر کنتراست بالاتر (و دقت کمتری) رسید که با ثبت روی مدیوم با کنتراست بالاتر می*شه رسید. شما خودت استاد پردازش تصویر و نظریه اطلاع هستی و ما شاگردی بیش نیستیم، دقیقاً همون اثر تئوری WKS یا ویت*تیکر - کوتلینکوف - شانون رو داریم پس عکاس مجبوره مدیومی رو انتخاب کنه که اون چیزی رو که می*خواهد بهش بده.

ممنونم.

[Amir Mohebi]

بابك جان، با توضيح به موقع كاوه عزيز، احتمالاً جواب سوالات را گرفته ايد.

خوب كاوه جان خوش آمدي!

دقيقاً منظورم رو متوجه شديد، وقتي از كنتراست حرف ميزنيم، الزماً به اين معني نيست كه نشود كنتراست را درست كني، مخصوصاً كه 16 بيت گرفته باشي و كلي اطلاعات دم دستت باشد. اما حرف اين است كه وقتي 4 استاپ اطلاعات را، بقچه شده و مرتب!، توي مديايي با توان ثبت 8 استاپ ثبت ميكني، برفرض كه كنتراست و تن ها را بعداً در پست پروسس سرجايش بنشاني، اما سوال اين است كه همان مرز يكنواخت تن ها (اسموت تونال ترانزيشن!) را خواهيم داشت؟
البته هدف من از اين بحث خاص 100% يادگيري است و پيدا كردن نقاط كور و مبهم درباره پست پروسس.

اگر يادتان باشد، يك راه براي افزايش سيگنال به نويز و استفاده از حداكثر ظرفيت سنسور، اين بود كه حتي الامكان به راست بگيريم كه دلايل منطقي خود را داشت.
آيا از لحظ فني، ميتوان اين امكان را بررسي كرد كه دوربين هاي ديجيتال ديناميك رنج خود را به صورت قابل تنظيم در بياورند؟

البته فوجي هوشمندانه اين كار را كرده است و براي سنسورهاي مخصوص خود اين امكان را در اختيار عكاس گذاشته تا در صورت لزوم از كپچر با ديناميك رنج بالاتر (و فايل هاي بزرگتر) بهره ببرد.

آيا اگر عكاس بتواند با كپچر ديجيتال به صورت ديناميكي، روي ديناميك رنج كنترل داشته باشد، نميتواند نسبت سيگنال به نويز بيشتري را به دست بياورد؟

البته اين ها تنها سوالاتي هستند كه به كمك همه شما ميخواهيم به جواب برسيم.

[babakdin543]

آيا از لحظ فني، ميتوان اين امكان را بررسي كرد كه دوربين هاي ديجيتال ديناميك رنج خود را به صورت قابل تنظيم در بياورند؟

البته فوجي هوشمندانه اين كار را كرده است و براي سنسورهاي مخصوص خود اين امكان را در اختيار عكاس گذاشته تا در صورت لزوم از كپچر با ديناميك رنج بالاتر (و فايل هاي بزرگتر) بهره ببرد.

آيا اگر عكاس بتواند با كپچر ديجيتال به صورت ديناميكي، روي ديناميك رنج كنترل داشته باشد، نميتواند نسبت سيگنال به نويز بيشتري را به دست بياورد؟

تو دوربين جديد كنون mark III يه گزينه هست به نام Highlight Tone Priority البته نمي دونم سيستم كارش چطوره اما تقريبا همچين كاري ميكنه
اما اين موردي رو كه اشاره كرديد يعني كنترل روي دايناميك رنج بسيار جذابه و شخصا آرزوي داشتن همچين سيستمي رو دارم اما نمي دونم مكانيزم اين كنترل چطور مي تونه باشه مربوط به سنسوره يا پروسسور
البته منطقا بايد مربوط به سنسور باشه اما برايم جالبه بدونم مثلا تو همين دوربين فوجي چطوري اين قابليت اعمال شده آيا مربوط به تكنولوژي سنسورش هست چون همونطور كه مي دونيد سنسورهاس فوجي متفاوت هستن. يا در آينده اگر همچين سيستمي براي كنون و نيكون بياد چه تغييري تو سنسور داده شده؟؟؟ اگر مطلبي يا مقاله اي سراغ داريد لطفا لينكش رو براي مطالعه بگذاريد