عکاسی خیابانی Street Photography

[Christ Melikian]

کاملا با فرمایشات شما موافقم این عکستان زیباست به نظر من زیبای آن دو چندان میشد اگر ما eye contact هم داشتیم عکسی از روبر از همین سوژه مستند هم دارید .
پی نوشت . به شخصه تنها هنگامی میتونستم از این سوژه در ایران عکاسی کنم که هر دو آشنا من باشند من هنر مذاکره برای این کار رو فعلا ندارم عکاسی از پشت سر هم نوعی candid هست و البته از راحت ترین ها . یک پله بالاتر عکاسی over the hip مانند کارهای جسورانه آقای هراتی هر چند من الان دوربین با حساسیت کمتر در جامعه ما ولی عالی با ال سی دی چرخان دارم ( فکر کنم دوربین شما هم اولیمپوس omd ) ولی از این که توقیف بشه میترسم .

[Amir Abdolpanah]

در یک سفر چند روزه به ایران هنگام تردد روزانه در خیابان طبق عادت همیشگی‌ دوربینی همراهم بود و بر خلاف نظر برخی‌ از دوستان عکاسی خیابانی رو در ایران دشوار و بغرنج ندیدم . هر کجای دنیا باشید هنگام تصویر برداری مستند دچار مصائب به خصوص خود هستید. در ایران هم کافی‌ است قلق کار و شیوهٔ تعأمل با جامعه و افراد را بدانید و کمی‌ شجاعت و ماجرا‌ جوی را هم چاشنی‌ کار کنید .
فایل پیوست 47801

با کلیت حرف شما موافقم اما این را هم در نظر بگیرید که دوستان در این گرایش عکاسی بیشتر از لنز های نرمال و واید استفاده می کنند و باید بیشتر به سوژه نزدیک شوند اما لنز تله در استایل عکاسی شما نقش ویژه ای دارد.

[Herati]

Nikon F80 + Nikkor 18-35
Fujichrome Velvia 100F
Process : C41 Cross Process



پ ن : ظهور ضربدری یا همون ظهور فیلمهای اسلاید با داروی فیلمهای نگاتیو ، که باعث میشه رنگ ها تشدید و سچوریت بشن ( رنگ عکس فوتوشاپ و یا لایت روم نیست)

[abidar]

جناب ملکیان و عبدلپناهِ گرامی‌ درود !

من با استفاده از لنز تله ۲ یا ۳ ثانیه زمان می‌خرم . مطمئن باشید که تصویربرداری با یک فول فریم همراه با لنز ۷۰-۲۰۰ به هیچ عنوان حاشیه امنیتی ایجاد نمی‌کنه و تقریبا ۸۰% سوژه‌های من متوجه تصویربرداری من شده‌اند اما ۲ یا ۳ ثانیه بعد ازینکه من شکارم را کرده‌ام . و چه کلنجار‌ها و جرو بحثایی که نداشتم (امیدوارم هرگز گیر مسلمان‌های سومالی نیفتید هنگامی که از زنشان عکس گرفته‌اید ). در تصویر ذیل ابتدا سوژه رو به رو بود اما به دلیل ازدحام جمعیت حتا یک لحظه هم نتوانستم ۲نفر را باهم در کادر داشته باشم . هنگامی که برای عکاسی زانو زدم بیشتر از ۱۰ نفر حرکت عادی خودشون رو قطع کردن و به من خیره شدن . سوژه هم کاملا از حالت طبیعی خود خارج شد . مخفیانه آنها را تعقیب کردم و در مکان مناسب و زمان مناسب تمام منظوری رو که از عکس انتظار داشتم به ثبت رسوندم . شخصاً عکاسی خیابانی رو به صورت کاندید میپسندم . دوست ندارم که بازخوردی از عکاس و دوربین در حالت ، رفتار ، و نگاه سوژه موجود باشد . در همین سوئد که من هستم محله‌های هست که دقیقا مانند موگادیشو یا دمشق و بصره است (مذهبی‌ تندرو ) . مردم آن ظرفیت هیچگونه دوربینی رو ندارند و و خبرنگار و پلیس را به عنوان محارب می‌بینند . در آنجا هم ثبت داشته‌‌ام که دشوارتر از ایران می‌باشد . در کل به نظر من دلیل عکس خوب نگرفتن شخصی‌ می‌باشد و نه هیچ چیز دیگری . عکاس هرکجا باشد واید داشته باشد یا تله ، دیجیتال یا آنالوگ ، کابل یا سیدنی عکس خوب خود را می‌گیرد و از هنر بینظیر عکاسی لذت میبرد .

[A.Khandan]

[mhd61]

[Amateur]

برای عکاسی در خیابان باید جسور و دلیر بود و اعتماد به نفس داشت. در این نکته، جای تردیدی نیست اما اینکه چرا عکاسان ایرانی، عکاسی خیابانی را اینهمه دشوار و خطرساز میدانند، جای درنگ هست!

واقعیت این است که خطر عکاسی خیابانی در ایران، بیش از آنکه جنبه ی بیرونی داشته باشد، یک حس درونی است!
به بیان دیگر: فضای حاکم، عکاس را به خودسانسوری وا می دارد.
این خودسانسوری در همه جا عرض اندام می کند و تنها مربوط به حیطه ی عکاسی نیست.
نویسنده و شاعر و سینماگر و خواننده و حتا کسانی که خارج از وادی هنر، کار میکنند همه و همه، هر یک به نوعی، گرفتار خودسانسوری اند!

لازم نیست که ما به عنوان عکاس، حتماً در زمینه ی عکاسی، دچار مشکلی شده باشیم که خودسانسوری را سرلوحه ی کارمان قرار داده باشیم.
جو خفقان آور و اعصاب شکن امنیتی را میتوان در هزاران جای دیگر آزمود و کسی که این را آزموده باشد خودبخود، در درون خودش متوقف میشود و بسیاری از آزادیها و تواناییهای خودش را محدود میکند چون میداند که در چه فضای بسته و سنگین و پرخطری، نفس میکشد. (البته همه ی ما در ایجاد چنین فضایی، سهیم بوده و هستیم)

کسی که از اروپا می آید و مدتی در هوای آن فرهنگ، نفس کشیده است، روان سالمتری دارد و سبکبالتر و آزادانه تر میتواند در خیابانهای ما قدم بزند و هنرش را رقم بزند.
اما همین خیابانها برای ما...

یادش گرامی، صادق هدایت در زمان خودش می گفت: در درون هر ایرانی، یک حاجی آقا هست.
و شاید امروز باید گفت: در درون هر ایرانی، یک مأمور امنیتی هست!

.

[A.Fatemi]

خیلی هم درونی نیست! بیست و چند سال قبل که من نوجوانی 16 - 17 ساله بودم با برخورد جاسوس پندارانه هموطنان محترم و همراهی عوامل محترمتر کلانتری مواجه و با تحویل فیلم دوربین خود، عملاً عکاسی اجتماعی را نیز به آنان واگذار کردم. گرچه قابل انکار نیست که امروزه اوضاع بهتر شده است.
بهرحال با ورود به این عرصه باید آمادگی ذهنی لازم را برای انواع برخوردهای غیر دوستانه داشت. اینطوری حداقل مانند من با برخورد اول از میدان بدر نخواهید شد.

[nmroshan]

[farsad]