سلف پرتره Self Portrait

[maziyarsh]

خودنگار

[mreza1001]

امیر جان 464 خیلی خوب شده.

465 خیلی درجه ادیتش بالاست. خیلی سافت شده.

[king4]

در سفری که با دوستان به بهشهر داشتیم یک خانه اجاره کردیم و از روی بیکاری من مشغول نورپردازی شدم.
یدونه فلاش SB-800 داخل سافت باکس از وسط رو به من برای نور اصلی.
یدونه فلاش SB-800 داخل شومینه قرار دادم با ژل قرمز و ژل CTO روی هم.
یدونه فلاش SB-600 با ژل CTO بالا سمت چپ برای نور روی درب چوبی.

بعد از تنظیم نورها و کادر گفتم یکی از دوستان اومد و زحمت شاتر رو کشید

[khoddami]

روز بد......

[Halalzadeh]

[شاهین اکبری]

[Mehran Fani]

سلام.

تالاب "طووس گلی"
ارتفاع 2800 متر


ـاز اونجایی که این روزها فعالیتهای عکاسیم خیلی کم شده ،بیشتر عکسهایی که میگیرم یادگاری و سلف پرتره و از این دست عکسها هست.پس این مورد رو به حساب خود شیفتگی نذارین!

[Amateur]

چند بار در این جستار دیده ام که دوستان کوشیده اند خود را از آنچه «خودشیفتگی» میخوانند، چون بیماری یا گناهی نابخشودنی تبرئه کنند!

شاید یکبار برای همیشه لازم باشد معنای «خودشیفتگی» را از «خودپسندی بیجا» جدا کنیم و کنار بگذاریم.

اگر خودشیفتگی، بیماری باشد پس بیشتر بزرگان هنر و اندیشه، بیمار بوده اند!
پس حافظ و سعدی و فردوسی که در بزرگداشت و ستایش خود سنگ تمام گذاشته اند همه اختلال شخصیت و مشکل روانی داشته اند!

اما چنین نیست.
کسی که گوهر درونی اش را پاس بدارد و آنچه را که هست و میتواند باشد ارزشمند بداند، نه بیمار است و نه گناهکار.

خودشیفته بودن میتواند بسیار هم ارزنده و تعالی بخش باشد.


وانگهی، سلف پرتره کوشش و چالشی بزرگ برای یک عکاس است.
او برای ثبت تصویری از خودش باید هم در پشت دوربین و هم روبروی دوربین، حاضر باشد.

خود را درگیر چنین چالشی کردن و همزمان در دو نقش ظاهر شدن، کاری بس دشوار و گذر از این کار دشوار، بس ستودنی است.
و به راستی که اگر شور و شیفتگی در این کار نباشد، چگونه پیش خواهد رفت و اثری ماندگار تواند شد؟!
در سلف پرتره اگر کسی خودش را دوست نداشته باشد، چگونه میتواند از سر قهر و اکراه، هنری بیافریند؟!

پس بیایید بجای فرار از خودشیفتگی، خودشیفته باشیم تا آثار ارزشمندتری از خود بجای بگذاریم.



.

[SIAMAK™]

[M.Rasouli]

لطفا در مورد نحوه عکاسیتون توضیح بدین...!!!

با تشکر