اصولا مشکلی در پرداخت اش نیست.یعنی شرکت بیمه باید بر طبق فرانشیز معین شده مبلغ را تمام و کمال بپردازد.
اما این موضوع چند وجه دارد.
اول اینکه با این رفتار یقینا بعد از مدتی هزینه بیمه ( به دلیل بالابودن ریسک پذیری ) ها افزایش می یابد.
دوم اینکه نسبت به پرداخت ها بی اعتمادی به وجود می آید.
سوم اینکه به درستی از ابزار استفاده نمی شود و تگهداری آن به خوبی صورت نمی گیرد و باعث می شود افراد حرفه ای این صنف ( و نه کسانی که عکاسی برایشان جنبه Fun دارد ) به مرور ضرر کنند و عده ای با این ذهنیت که خوب میزنیم میشکونیم پولشو می گیریم! بازار لوازم عکاسی را خراب می کنند.
پی نوشت...
متاسفانه این روز ها فرق بین افراد حرفه ای این صنف با افرادی که صرفاً به قصد تفریح لوازم حرفه ای خریداری می کنند بسیار کمرنگ و ناپیدا شده است.این موضوع بیشتر به جنبه های هنری آن مربوط است.چراکه این هنر یک هنر بسیار در دسترس است.شاید صرف داشتن یک بوم و قلم مو نقاشی مشکلی برای نقاشان پیش نیاید و تهدیدی ایجاد نشود.و یا کسی از آثار آن فرد استقبال نکنند.اما متاسفانه با ذهنیت اشتباه بسیاری از افراد صرف داشتن یک دوربین حرفه این و بخصوص یک لنز گنده !!! طرف عکاس می شود.در صورتی که میان ماه من تا ماه گردون .............................
منظورم آن نیست که کسی وارد این حرفه نشود.منظورم آن است که وقتی کسی وارد دایره ای می شود باید سعی کند حداقل قوانین آن دایره را رعایت کند.نه آنکه بی توجه به کلیه اصول و مبانی آن حرفه باشد.
و بعد اینکه هنوز در این حرفه مرز بندی مشخصی بین حرفه ای و آماتور تعریف نشده است.چرا که حرفه ای اخلاق حرفه ای دارد و آماتور شاید اخلاق حرفه ای را دست و پاگیر بداند و رعایت نکند.ریشه اش هم به دلیل در دسترس بودن ابزار کار است.
شاید رانندگی عادی ترین حق یک شهروند باشد اما مسافرکشی (تاکسی ) یک حق نیست و کسی که گواهینامه دارد نباید به خود اجازه دهد که وارد صنف و حرفه ای که اخلاق اش را نمی داند شود.در ایران اما مرزبندی وجود ندارد.هرکس که میل داشته باشد به راحتی می تواند با اتومبیل اش (ابزار) مسافر را جابجا کند بدون اینکه کسی به او خرده بگیرد.اما در کشور های متمدن و پیشرو هرگز اینگونه نیست.صرف داشتن یک اتومبیل حقی برای جابجایی مسافر برای شما ایجاد نمی کند و اگر به صورت غیرقانونی این کار را انجام دهید به شدت برخورد خواهد شد. ( حتی یک تاکسی را به دست کسی که راننده آن تاکسی نیست نمی سپارند ) در ایران هر کس از هر طبقه و جایگاهی اگر میل داشته باشد می تواند راننده مسافرکش ( تاکسی بسیار با احترام و با جایگاه خاصی است اما مسافرکش خیر ) باشد.
اما در این بین این مسافر است که انتخاب می کند که سوار تاکسی شود و اگر اشکالی بود بتواند اقدام کند و جایگاهی برای شکایت باشد و یا نه سوار یک اتومبیل شخصی ( با کاربری شخصی ) شود و اگر گردن اش را هم بریدند و جیب اش را هم خالی کردند نتواند ادعایی داشته باشد!
در این صنف هم هستند مشتریانی که به درستی مرزبندی ها را نمی دانند و از دوربین یک آماتور برای رسیدن به خواسته شان استفاده می کنند.
کل مطلب ام این بود که وقتی ابزار حرفه ای داریم باید اخلاق حرفه ای داشته باشیم و اصولی را ( هرچند سخت ) رعایت کنیم و اجازه ندهیم از خطوط عبور کنیم.بله به راحتی می توان خسارت یک صحنه سازی را از بیمه گرفت اما آیا این یک اخلاق حرفه ای است؟