عکاسی جنگ War Photography

[jahangir]

من عرض نكردم حق اظهار نظر نداريد. عرض كردم چرا بولدش كرديد. كاربري اظهار نظري كرده است. شما مي توانيد با اعلام اينكه من با نظر شما موافق نيستم و نظر من اين است در بحث شركت كنيد نه اينكه با طعنه و كنايه و سخن نيش دار (كه متاسفانه در بسياري از پست هايتان ديده مي شود) ايجاد تنش كنيد و هل من مبارز بطلبيد.

ضمن احترام فکر میکنم نقد اصلی متوجه ماست که به خودمون اجازه میدیم تو هر زمینه ای اظهار نظر کنیم ،هرچند اطلاعات کافی نداشته باشیم
عکسهای مستند و خبری قرار نیست برای ما تداعی کننده ترکیب بندی عکسهای کارتیه برسون باشه که جایزه گرفتنش برای ما توجیه پذیر باشه
واقعا مشخص نیست این عکس چی داره نشون میده که پرسیدین الان این چیرو نشون میده؟!!!
اگر قرار باشه اینجوری در رابطه با عکسها قضاوت کنیم حتما 2 روز دیگه هم میگیم عکس جهانگیر رزمی مگه چه چیزی رو نشون میداد که جایزه پولیترز گرفته بود؟!!!
یعنی داورهای اتفاق مهمی مثل جایزه پولیترز علم و سواد و درکشون از داورای فروم عکاسی دات کام پایین تره و فرق عکس خوب و بد رو از هم نمیدونن؟
به نظرم چشممون به دیدن عکس خوب عادت نکرده و مهم تر از اون تعریف عکس خوب رو نمیدونیم (بهتر بگم عکس خوب از دیدگاه ما تعریف واحدی داره که بیشتر تکیه بر جنبه های تکنیکی اثر داره)برای همینم حس دردناکی که تو عکس موج میزنه رو نمیتونیم درک کنیم
پیشاپیش عرض میکنم این نوشته ها نظرات کاملا شخصی بنده بود و قصد بی احترامی به هیچکس رو ندارم امیدوارم جبهه گیری نشه و احساسی برخورد نکنید

یک بار دیگه عرایض بنده رو مطالعه بفرمایید جناب حسینی نیشش کجاست؟؟؟
اینکه مطلبی رو بولد کردم نمیفهمم یعنی چی

كاربري اظهار نظري كرده است. شما مي توانيد با اعلام اينكه من با نظر شما موافق نيستم و نظر من اين است در بحث شركت كنيد

مگر من کاری جز این کردم؟

شما را به تقوا و به قول دوست عزیزم مهرداد «بت نساختن» دعوت می‌کنم.

جهانگیرجان، خان، عزیز، گرامی

باز هم شما را به تقوا، صبر و بردباری و البته «بت نساختن» دعوت می‌کنم.

این قصه‌ها که فلانی وقتی شما قنداقی بودی، این بنده خدا تفنگ دستش میگیرفته پس به همین دلیل درست میگوید مربوط به قرون گذشته است.

من در دنیایی که شما بهش میگید حرفه ای،

هل من مبارز بطلبيد

بگذریم که شما و دوستانتان اصلا اهل نیش و کنایه نیستید انصاف هم چیز خوبیست
قضاوت با خود شما که این نقل قولها نیش و کنایه اند یا نظر بنده در رابطه با صحبت آقای میلانی!

[mreza1001]

بنده هنوز هم سر نظرم هستم. از نظر من عکس فوق حرفی برای گفتن ندارد. پست خودم رو برای راحتی دوستان نقل قول میکنم :

به نظر من نقد اصلی به خود عکس وارد است. این عکس چه جنبه مفیدی داشته که برنده شده؟ الان این چیرو نشون میده؟ من هر جوری فکر میکنم و با سایر عکس هایی که در این زمینه ها دیده ام مقایسه می کنم میبینم تفاوت بسیار زیادی دارند.

البته جنبه مفیدش را آقای آشوری نیا فرمودند :

وقتی ثبتی انجام می‌شود، عکاس به عنوان شاهد و ناظر در صحنه حضور دارد. تاثیر خودش را گذاشته، به عنوان عکاس. اثرش می‌تونه تاثیر برروی هر چیزی از جهانی شدن؟ جنگ؟ تبعیض؟ تروریسم؟ و ... برروی افکار عمومی و درنهایت برروی سیاستمداران و جنگ‌سالاران بگذارد.

بین سال های 1381 تا 1384 وقت کافی و امکان استفاده از کاملترین کتابخانه کتاب های انگلیسی در زمینه هنر در ایران را داشتم. و همیشه آرزو می کنم امکان استفاده از چینین مکانی برای همه علاقه مندان فراهم شود. بخش محبوب من کتب مرجع عکاسی بود ،خوشبختانه در آن زمان هنوز کتاب های کتابخانه سانسور نمی شدند. اتفاق ناخود آگاهی که برای من می افتد مقایسه ذهنی این عکس با عکس های جنگ ماندگار دنیاست.

اما در مورد فرمایش شما برایم این سوال مطرح شد که وقتی بنده حرفی از نکات فنی نزده ام و عکس را نقد فنی نکرده ام چطور شما حرف های پست 110 را می فرمایید؟ حتی از کادر بندی هم صحبت نکرده ام. شما چطور چنین برداشتی داشتید؟ همینجا تاکید می کنم منظور بنده اصلاً جنبه های تکنیکی و زیبایی شناسانه عکس نیست.

یکی از ویژگی های بسیاری از آثار بزرگ هنری این است که " سهل و ممتنع" هستند (یعنی به ظاهر ساده اند اما مانند آنها را کسی نمی تواند خلق کند). همین ویژگی باعث می شود در مقایسه به ظاهر عده ای ساده انگارانه آثار معمولی هنری را هم تراز با آنها بپندارند. به دوستان همفرومی توصیه می کنم با مطالعه عمیق تر در این دام گرفتار نشوند.

[jahangir]

بنده هنوز هم سر نظرم هستم. از نظر من عکس فوق حرفی برای گفتن ندارد. پست خودم رو برای راحتی دوستان نقل قول میکنم :



البته جنبه مفیدش را آقای آشوری نیا فرمودند :




بین سال های 1381 تا 1384 وقت کافی و امکان استفاده از کاملترین کتابخانه کتاب های انگلیسی در زمینه هنر در ایران را داشتم. و همیشه آرزو می کنم امکان استفاده از چینین مکانی برای همه علاقه مندان فراهم شود. بخش محبوب من کتب مرجع عکاسی بود ،خوشبختانه در آن زمان هنوز کتاب های کتابخانه سانسور نمی شدند. اتفاق ناخود آگاهی که برای من می افتد مقایسه ذهنی این عکس با عکس های جنگ ماندگار دنیاست.

اما در مورد فرمایش شما برایم این سوال مطرح شد که وقتی بنده حرفی از نکات فنی نزده ام و عکس را نقد فنی نکرده ام چطور شما حرف های پست 110 را می فرمایید؟ حتی از کادر بندی هم صحبت نکرده ام. شما چطور چنین برداشتی داشتید؟ همینجا تاکید می کنم منظور بنده اصلاً جنبه های تکنیکی و زیبایی شناسانه عکس نیست.

یکی از ویژگی های بسیاری از آثار بزرگ هنری این است که " سهل و ممتنع" هستند (یعنی به ظاهر ساده اند اما مانند آنها را کسی نمی تواند خلق کند). همین ویژگی باعث می شود در مقایسه به ظاهر عده ای ساده انگارانه آثار معمولی هنری را هم تراز با آنها بپندارند. به دوستان همفرومی توصیه می کنم با مطالعه عمیق تر در این دام گرفتار نشوند.

ممنون از اینکه پاسخ دادید (اونهم بدون دعوا و حاشیه) دوستان که خیلی ناراحت شدن امیدوار بودم حداقل شما برداشت بدی از صحبتهای من نکنید

یکی از ویژگی های بسیاری از آثار بزرگ هنری این است که " سهل و ممتنع" هستند (یعنی به ظاهر ساده اند اما مانند آنها را کسی نمی تواند خلق کند). همین ویژگی باعث می شود در مقایسه به ظاهر عده ای ساده انگارانه آثار معمولی هنری را هم تراز با آنها بپندارند.

کاملا موافقم اما باز هم صحبتهاتون در مورد این عکس صدق نمیکنه ببینید قرار نبوده این اثر ماندگار بشه این عکس در بخش عکاسی اخبار فوری جایزه گرفته پس نمیشه با آثار ماندگار مقایسش کرد. درسته ،اگر بخوایم از جنبه هنری و ماندگار بودن اثر به این عکس نگاه کنیم کافیه یکی از عکسهای نچوی بیاد کنارش تا این عکس از هستی ساقط بشه در عین حال از جنبه ی لحظه ای بودن و حس کار به زعم من باز هم اثر قابل دفاعیست که اگر نبود الان در آرشیو عکاسش در حال خاک خوردن بود

[mreza1001]

این عکس در بخش عکاسی اخبار فوری جایزه گرفته

این باعث میشه من رو نظرم تاکید خاصی داشته باشم. بنده عکاس خبری نیستم. از همه عکاسان خبری که اینجا هستند عذرخواهی می کنم که نظر می دهم .ولی این چه عکس خبر فوری یی است؟ با یک شات چیرو میرسونه؟ خبر فوری از سونامی : موجی به ارتفاع یک ساختمان که دارای چیزی به عنوان مقیاس است. خبر فوری از اتحاد آلمان : دو جوان از دو سوی دیوار یکدیگر را در آغوش گرفته اند و دیوار نیمه خراب است. خبر فوری از فروریختن برج های دوقولو : ستونی از دود در نیویورک به آسمان رفته است و برج ها نیستند.

خبری فوری از افغانستان : یک بچه در بین چند جنازه جیغ می زند. نه زمان دارد نه مکان نه نشانی که بتوان به زمان و مکان ربطش داد.

به زعم من باز هم اثر قابل دفاعیست که اگر نبود الان در آرشیو عکاسش در حال خاک خوردن بود

این دلیل خوبی نیست. عکس های یک پرستار بچه حدود نیم قرن در انبار خاک خورد. آیا در تمام این نیم قرن فاقد ارزش بوده؟ چه بسیار عکس های خوبی که در آرشیو من و شما در حال خاک خوردن است و همت نداریم مطرحشان کنیم. و چه قدر زیاد شده اند عکاسانی که 4 تا عکس می گیرند و یکیش رو به زور و با پشتکار 10 جا ارائه می دهند تا بالاخره چاپ میشه.

در مورد جوایز بین المللی و معروف هم کمی فکر کنید. از نوبل بگیرید بروید تا اسکار و تا همین جوایز عکاسی یا معماری یا هنر های دیگر. آیا همه بر اساس حق بوده؟ کمی جستجو کنید آن ها هم موارد مختلفی را در نظر میگیرند .اینکه جایزه مطرح است و بین المللی و معتبر است دلیل خوبی برای صحیح بودن انتخاب ها نیست.

[کوروش]

این باعث میشه من رو نظرم تاکید خاصی داشته باشم. بنده عکاس خبری نیستم. از همه عکاسان خبری که اینجا هستند عذرخواهی می کنم که نظر می دهم .ولی این چه عکس خبر فوری یی است؟ با یک شات چیرو میرسونه؟ خبر فوری از سونامی : موجی به ارتفاع یک ساختمان که دارای چیزی به عنوان مقیاس است. خبر فوری از اتحاد آلمان : دو جوان از دو سوی دیوار یکدیگر را در آغوش گرفته اند و دیوار نیمه خراب است. خبر فوری از فروریختن برج های دوقولو : ستونی از دود در نیویورک به آسمان رفته است و برج ها نیستند.

خبری فوری از افغانستان : یک بچه در بین چند جنازه جیغ می زند. نه زمان دارد نه مکان نه نشانی که بتوان به زمان و مکان ربطش داد.
.

آیا مرگ این همه انسان با این شکل فجیع و تلخ و شوک دردآور اون کودک که عزیزان اش رو از دست داده ، اهمیت کمتری از ساختمان های دوقلو دارد ؟
اهمیت کمتری از دست دادن دو جوان بالای سر دیوار نیمه خراب برلین ؟
یا چنین درد و رنجی اهمیت خودش رو از زمان یا مکان رخ دادن اش میگیره ؟! یا از کمیت یا کیفیت فاجعه ؟! مثلن مرگ ده نفر کمتر مهمه از مرگ صد نفر ؟! یا هزار نفر ؟!
یعنی در همه شرایط ، بهتر بگم همه این شرایط (زمان ، مکان ، کادربندی ، نور ، رنگ ، ... ) از مرگ تلخ تعدادی انسان و درد و رنج اونها مهم ترن ؟


پ.ن: مدتی پیش با دوستی رسانه ای صحبتی داشتم . میگفت ما ایرانی ها ، گویا حساسیت امون رو در برابر خیلی چیزها از دست داریم میدیم . مثلن انقدر خبر مرگ آدمها رو مثلن در تصادف جاده ای ( هجده هزار نفر توجه کنید هجده هزار نفر در تعطیلات نوروزی !!!! بیش از ده برابر کشته شدگان کشتی تایتانیک ، در هر سال !!! ) یا زلزله و یا ... میشنویم و می بینیم ، دیگر خبر مرگ چند نفر چندان در این وانفسا مهم به نظر نمیرسه . پس هر چی خبر بزرگتر بهتر !!!
یک چیز دیگه هم ذهنم رو مدتی پیش به خودش مشغول کرده بود . اینکه خبر مرگ چند دانش آموز بلژیکی که از سفر تفریحی آلپ بر میگشتن و در تونلی تصادف کردن ( که منجر به اعلام عزای عمومی چند روزه در بلژیک شده بود ) چقدر در همین مطبوعات ما مطرح شد با آب و تاب فراوان . اما همین کنار گوش ما روزانه ده ها کودک عراقی ، افغانی ، سودانی ، .... میمیرن و بی خیال ! دیگه حوصله ندارم .

[navid1361]

با عرض سلام خدمت همه عزیزان و اساتید ۱ نکته جالب نظر منو جلب کرد و اون این بود که در ۴ صفحه اخیر این تایپیک ۱ عکس در مورد جنگ هم قرار نگرفته؟؟؟

[Elend]

این باعث میشه من رو نظرم تاکید خاصی داشته باشم. بنده عکاس خبری نیستم. از همه عکاسان خبری که اینجا هستند عذرخواهی می کنم که نظر می دهم .ولی این چه عکس خبر فوری یی است؟ با یک شات چیرو میرسونه؟ خبر فوری از سونامی : موجی به ارتفاع یک ساختمان که دارای چیزی به عنوان مقیاس است. خبر فوری از اتحاد آلمان : دو جوان از دو سوی دیوار یکدیگر را در آغوش گرفته اند و دیوار نیمه خراب است. خبر فوری از فروریختن برج های دوقولو : ستونی از دود در نیویورک به آسمان رفته است و برج ها نیستند.

خبری فوری از افغانستان : یک بچه در بین چند جنازه جیغ می زند. نه زمان دارد نه مکان نه نشانی که بتوان به زمان و مکان ربطش داد.

به نظر من همه عکسهای خبری داری ماهیت یکسانی نیستند و لزوما احتیاجی به نشانه های خاصی ندارند . عکسهای خبری فوری معمولا با عکاسی مستند دارای تفاوت هستند از این جهت که عکاس به محل میرود و اتفاق را ثبت میکند و توجهش به موضوعی است که باید بدون طرفداری روایت کند در رابطه با یک خبر مرتبط...

در پست دیگه ای هم اشاره کرده بودید که نقد اصلی به خود عکس وارد است ..


این یک عکس دیگه از اون مجموعه است .



Awarded to Massoud Hossaini of Agence France-Presse for his heartbreaking image of a girl crying in fear after a suicide bomber’s attack at a crowded shrine in Kabul.

من راجع به اینکه باید این جایزه به این عکس تعلق میگرفته یا خیر نظری ندارم شاید هم عکاس میتونست بهتر عمل کنه یا عکس مشکلات تکنیکی داشته باشد
تصور میکنم عکس دو جنبه دارد یکی اینکه بعد از حادثه را نشان میدهد و آنچه که آنرا متفاوت با بقیه آثار کرده همین اندوه آور بودن عکس از جهات مختلف:
انبوه جنازه ها کنار هم ، کودکی واژگون شده پائین عکس لکه های خون همه جا و بازماندگانی که ناله میکنند و مرکز این عکس دخترکی که با صورت و لباس خونی مات و مبهوت در پی درک چه موضوعیست؟
به نظر من همه اینها باعث میشه این عکس حرفهایی داشته باشد .

[Arash]

یک ایرانی در موگادیشو | جدید آنلاین
یک ایرانی در موگادیشو

[jahangir]

یک ایرانی در موگادیشو | جدید آنلاین
یک ایرانی در موگادیشو

مرسی عالی بود آرش عزیز از دیدن مولتی مدیا واقعا لذت بردم عکسهای خیلی خوبی گرفته بود خانم میرحبیبی
چند وقتی بود که اینقدر از دیدن یک مولتی مدیا کیفور نشده بودم

[کوروش]

یک عکس تلخ از عکاس آسوشیتد پرس

ژوئن 1972 ، در ویتنام جنوبی ، یک هواپیمای ویتنامی به اشتباه بمب های آتشزا و ناپالم را بر روی مردمان خودی ریخت .
کیم نه ساله ، بر اثر شدت سوزش و جراحت لباس های خود را از تن در آورده .

1.jpg

کیم در سال 1977 . در کنار خانواده . آثار جراحت بر روی دستان وی هویداست .

2.jpg

سال 2000 . کیم و عکاس این اثر در دیدار با ملکه انگلیس

3.jpg

نیک ، عکاس آسوشیتد پرس و ثبت کننده درد و رنج این کودکان

4.jpg

یک سال پس از حادثه ، عکاس و کیم در کنار یکدیگر

5.jpg



منبع : خبرآنلاین