عکاسی خیابانی Street Photography

[Usef Bagheri]

اقاي جهانگير منظور من اين پست شما بود دوست عزيز:

غالب کارهای ارائه شده توسط دوستان در این تاپیک با توجه به ضعفهایی که دارند سطح توقع شما رو از عکاسی خیابانی خیلی پایین آورده
کارهای ارائه شده شاید با ارفاق مینیموم استاندارها رو داشته باشه (شاید!) ولی فرسنگها از نقطه ی ایده آل فاصله داره
فرق یک عکاس حرفه ای با تجهیزات حرفه ای با یک فرد عادی و موبایل 8 مگاپیکسلی اش در چیست؟ نوع نگاه به پیرامون و ارتباط دادن عناصر بصری برای القا یک حس و یا مفهوم این نگاه من و شماست که اسممون رو گذاشتن عکاس و الا صرف داشتم یک اس ال آر کسی رو عکاس نکرده دوست من
با توجه به تفسیر شما از این عکس ،این عکس میتونه حاصل نگاه ساده و سطحی یک فرد عامی باشه نه یک حرفه ای

درضمن مثل اينكه شما خيلي عجول تر هستيد دوست من،از اظهار لطفي هم كه در مورد من كرديد ممنونم، من هر چقدر هم عجول باشم ، به پاي شما كه خيلي حرفه اي هستيد نميرسم

[ramin.saffari]

با سلام خدمت شما عکاس عزیز
جناب هراتی محترم، بنده عکسهای مستند خیابانی شما را دیدم ولی همانطور که بعضی از دوستان هم گفتند کمی نقص نه در عکاسی بلکه در ارایه مفهوم عکس به بیننده دارید.یعنی چون شما در ممکن است در لحظه ای که در حال عکاسی و بعد از آن هستید حسی قوی داشته اما نتواسته باشید آن حس را هم در عکس قرار دهید که این امر با کمی تمرین و مطالعه بیشتر در باب هنر عکاسی و مخصوصان عکاسی مستند که (عکاسی خیابانی زیر مجموعه آن است) و از همه مهمتر شناخت تونانایی های خود در هنگام عکاسی این این قدرت دستیابید که سوژه و حس و مفهوم را تمامی باهم در یک کادر قوی بگنجانید.
سعی در دریافت نقد(از نوع خوبش یا حتی خنثی )هم نداشته باشید اصلا آن کسی که میخواهد نقد کند باید حتما سواد این کار و درکی از کارشما را داشته باشد و در غیر اینصورت هرچیزی که بگوید و یا بنویسد تمام((نظر شخصی است)) نه بیشتر.
اول خودتان خودتان را نقد و بررسی کنید،که با مطالعه و دیدن عکس های عکاسان دیگر بدست میآید نه با عکس گرفتن بی هدف.
موقف باشید دوست عزیز

[Kavian.Karimi]

[abidar]

[abidar]

[yaghini]

عکس های آقا یا خانم abidar جدای از بحث تکنیک و نحوه اجرا، حال و هوای تاپیک را عوض کرده است.

کم کم دلم نمی آمد به تاپیک سر بزنم از بس عکس های فلاکت زدگی را به نمایش میگذاشت...

[Dariush Chegini]

عکس های آقا یا خانم abidar جدای از بحث تکنیک و نحوه اجرا، حال و هوای تاپیک را عوض کرده است.

کم کم دلم نمی آمد به تاپیک سر بزنم از بس عکس های فلاکت زدگی را به نمایش میگذاشت...

به نظر من عكس هاي مرتضي هراتي مطلقاً نمايش فقر و فلاكت زدگي نيست. اتفاقن بسياري از عكس هاي مرتضي عكس هاي بسيار شادي هستند!
به نظر من عكس هاي مرتضي در درجه اول در مورد آدم هاست.
و بعد هم نشان دهنده نحوه زندگي مردمي است كه در همسايگي ما زندگي مي كنند، همزبان ما هستند و بسيار هم از نظر فرهنگي به ما نزديكند و به نظر من برادر ما محسوب مي شوند و به نظرم شيوه زندگيشان به شيوه زندگي در شهرستان هاي كوچك ما نزديك است. به نظرم اين كه به جز شيوه زندگي در شهر هاي بزرگ ايران (آن هم بالاي شهر) و شهرها ي بزرگ اروپائي و آمريكائي حاضر به ديدن هيچ شيوه ديگري از زندگي نباشيم شايد نشان دهنده عدم اعتماد به نفس و خودباختگي باشد.
ارادتمند

پي نوشت: من عكس هاي مرتضي را به عنوان نمونه نام بردم، چون نخست آنكه به نظرم چشمگيرترين عكس هاي اين تاپيك هستند و دوم به نظرم مصاديق خوبي براي بيان نظرم آمدند.

[Amateur]

پیرمرد عکاس ، دوست گربه ها

[auditore]

[M.Meghdari]

درود
مدتي است سوالي ذهنم رو مشغول كرده و اون هم اينه كه در عکاسی خیابانی Street Photography و مستند اجتماعی و فتوژورنالیسم Social Documentary & Photojournalism ، عكاسي بدون ويزور چه تاثيري بر ارزش عكس داره؟
آيا عكسي كه بدون آگاهي سوژه ثبت ميشه نسبت به عكسي كه عكاس قبل از شات به هر نحو به سوژه ميفهمونه كه در حال عكس گرفتنه، جايگاه نازل تري داره؟
آيا به كارگيري (و اصلا داشتن) هنر برقراري ارتباط با انسان ها توسط عكاس تاثيري در ارزش نهايي يك عكس داره؟
تاكيدم در دو ژانر ياد شده است وگرنه همه ما از نتيجه تاثير عكاس در ژانرهايي مثل پرتره مطلعيم.

گاهي در مواجهه با يك صحنه، فرصتي براي بالاآوردن دوربين و حتي برقراري ارتباط نيست
اما گاهي منِ عكاس مي ترسم از برقراري ارتباط، مي ترسم ار برخورد سوژه و حاضر نيستم ريسك نگاه به ويروز رو به جان بخرم و ترجيح مي دم نگاهم به مردم پايين تر از خط ديدشون باشه و چليك...
خوشحال ميشم نظر عكاسان فعال در اين دو ژانر رو بدونم...
ممنونم