پرتره Portrait

[DELL]

سلام
توی بیشتر پرتره ها مدل ژست خاصی رو میگیره، گاها لبخند میزنه، خیلی وقت ها داخل لنز نگاه میکنه، کمتر پیش میاد حالت چهره غمگین باشه و... اما این عکس بیشتر یه حالت مستند گونه داره، انگار بدون اطلاع سوژه ازش عکس گرفته شده. حالا اگه مستند فرضش کنیم، از دید مستند هم جزئیات کافی رو نداره. نظر شما چیه؟

(اگر ممکنه بقیه دوستان هم در نقد عکس ها شرکت کنند چون به نظرم هم جنبه آموزشی داره و هم اینکه بهتر از بحث روی بادی و لنز و اینجور چیزاست)

پرتره تعریف خاص خودش را دارد که پرتره کاندید هم یکی از انواع پرتره هست ، لذا به هیچ وجه نمی شود کاندید بودن یک عکس را نقطه ضعف آن دانست. من در عکس یاد شده مشکل خاصی نمی بینم هرچند شاید بعنوان یک تک عکس زیاد چشم نواز نباشد و ضعف های تکنیکی از جهت نورپردازی و کادربندی داشته باشد ولی در کل این عکس ممکن است با قرار گرفتن در یک مجموعه عکس به تکمیل شدن و غنای آن کمک کند، و البته ما اینجا مبنا را بر تک عکس می گذاریم.

[ehsaniran]

[meamarr]

سلام دوست عزیز- از این که با این دقت پاسخ دادید متشکرم. اگر شما رنج و زحمت و گذر زمان را در چهره ایشان دیده باشید منظور من بیان شده است. واقعیت حرفه من عکاسی نیست و کاملا غیر حرفه ای عکاسی می کنم. از این بنده خدا تنها یک عکس داشتم که با انچه میبینید کاملا متفاوت است. هدف این بود که از یک عکس کاملا معمولی به عکس ارسالی برسم. فکر میکردم کار رو خوب انجام دادم. البته قبل از ارسال به چند تن از دوستان حرفه ای تر نشان دادم. باز هم از دوستان بابت این ثبت عذر خواهی میکنم.

[meamarr]

هدف از سیاه وسفید کردن عکس باختن رنگ و لعاب جوانی و سرخوشی های زندگی در گذر عمر می باشد. به نظرم بیننده می تواند با دیدن عکس سیاه وسفید شاید تاثیر بیشتری از مفهوم درد ورنج بگیرد و انچه در ذهن انسان باقی می ماند شاید تصویری از روزهای سیاه، سفید وشاید هم خاکستری است که در قاب تصویر هویداست که به نظرم هویدا نبوده است! باز هم از شما سپاسگزارم

[Amin.Zallaghi]

هدف از سیاه وسفید کردن عکس باختن رنگ و لعاب جوانی و سرخوشی های زندگی در گذر عمر می باشد. به نظرم بیننده می تواند با دیدن عکس سیاه وسفید شاید تاثیر بیشتری از مفهوم درد ورنج بگیرد و انچه در ذهن انسان باقی می ماند شاید تصویری از روزهای سیاه، سفید وشاید هم خاکستری است که در قاب تصویر هویداست که به نظرم هویدا نبوده است! باز هم از شما سپاسگزارم

درود بر هم ولایتی عزیزم، خیلی خوشحالم که از گرد و غبار اخیر جان سالم بدر برده اید !
دوست عزیزم، به نمایش گذاشتن هر عکسی، فارغ از اینکه عکاسش کیست، عکسش چیست؛ بازخوردهایی داره و این کاملاً طبیعی ست. اتفاقا دیدن هر عکس هم همین گونه است.
اینکه بتوانیم همه المان های تاثیرگذار در ثبت یک عکس خوب را مد نظر بگیریم معمولا به همین راحتی ها نیست، که اگر اینگونه بود الان همگی یا داور بین المللی بودیم یا یک اسم خیلی معروف در کپشن عکس های معروف تر.

مطمئن باشید تمام عکاسان موفق امروزی نیز در گذشته عکاسی مبتدی یا غیر حرفه ای یا هر آنچه شما اسمش رو میگذارید بوده اند. از اینکه مبتدی هستید نهراسید، از اینکه نتوانستید مفهوم ذهنی خود را با عکستان بیان کنید رنجیده خاطر نشوید، پیداکردن اشکالات کارمان خود به نوعی پیدا کردن راه هایی ست که اشتباهند و نباید تکرار شوند.

یک نکته مهم هم اینکه همگان قادر به درک و مفهوم آنچه شما در قاب عکستان بیان میکنید، نیستند ! نمونه بارزش شخص خود بنده که در اغلب موارد از درک تفکر عکاس و عکسش عاجز مانده ام.

به قول کوروش عزیز، ویرایش تخریبی براحتی مشهوده؛ اما یکی از بهترین عکس های خودم که هنوزم که هنوزه از دیدنش شخصاً لذت میبرم نیز همینگونه در راه پردازش به شهادت رسید اما از علاقه ام به عکسم کم نشد...

اتفاقا معنی دقیق "ویرایش تخریبی" رو با همون عکس و با ارسالش به همین فروم فهمیدم ! و این باعث دو چندان شدن علاقه ام به عکسم شد. عکسی که زیبا بود، اما من بدست خودم از زیباییش کاستم ولی همین خرابکاری ام راه خوبی پیش پام گذاشت.

عکستان با وجود همه مشکلاتی که داره، من مطمئنم برای شخص شما عکس با ارزشی ست. ولی هدف همه ما اینه که عکسمان برای بیننده هم دارای ارزش باشه، و این میسر نمیشه جز پیدا کردن راه های اشتباه و نرفتن آنها.

نمیخوام بیشتر از این پر حرفی کنم ولی متاسفانه مجبورم این نکته رو بگم که ای کاش، برخورد دوستان طوری می بود که آدم بتونه براحتی آنچه از ثبت دیگران برداشت میکنه به زبون بیاره، متاسفانه جدیداً من یکی از بیان آنچه بنظرم شاید به دوستی کمک میکنه هراس دارم، هراس از حمله دوستانی که همیشه چیزی برای گفتن دارن، هراس از پست های پی در پی و بی مفهوم و جدال منشانه دوستانی که شاید نمیخوان درک کنن صرفاً قصد داریم به پیشرفت هم کمک کنیم. هرچند دانش بنده نیز در ابتدایی ترین سطحش قرار داره.

بهرحال، بگذریم. حقیقتاً نوشته هام نه ربطی به پست شما داشت و نه ربطی به "پرتره" دوست داشتم تلنگری به شما زده باشم تا خودتان رو از وادی غیر حرفه ای برهانید. سخته ولی ممکنه. امیدوارم عکس بعدی شما مرا به تحسینتان وادارد.

به امید روزهای بدون غبار برای شما.

[WardeN]

سلام دوست عزیز- از این که با این دقت پاسخ دادید متشکرم. اگر شما رنج و زحمت و گذر زمان را در چهره ایشان دیده باشید منظور من بیان شده است. واقعیت حرفه من عکاسی نیست و کاملا غیر حرفه ای عکاسی می کنم. از این بنده خدا تنها یک عکس داشتم که با انچه میبینید کاملا متفاوت است. هدف این بود که از یک عکس کاملا معمولی به عکس ارسالی برسم. فکر میکردم کار رو خوب انجام دادم. البته قبل از ارسال به چند تن از دوستان حرفه ای تر نشان دادم. باز هم از دوستان بابت این ثبت عذر خواهی میکنم.

سلام مجدد
دوست خوبم واقعا سپاسگزارم که عکس ویرایش نشده رو ارسال کردین، الان تازه فهمیدم که شما با ویرایش اشتباه، عکس خودتون رو یه جورایی به ورطه نابودی کشوندین!
تصویر ویرایش نشده بسیـــــار زیبا تره و در رسوندن پیامش بهتر عمل میکنه، حتی من نوع قاب بندی اولیه رو هم بیشتر از کراپی که در ویرایش انجام دادین میپسندم! چندتا از ویژگی های مثبت عکس اصلی (البته به نظر بنده):
- سایه ای که از نیم رخ پیرزن درست چند سانتی متر جلوتر از صورتش ایجاد شده بسیار هنرمندانه به نظر میرسه.
- از جهت سایه های ایجاد شده به نظر میاد عکس در یک بعد از ظهر گرفته شده و از ازدحام افراد پشت سر به نظر میاد که همه شان منتظر اتفاقی هستند.
- خنده افرادی که در پس زمینه هستند با غمی که در چهره پیرزن هست تناقض زیبایی ایجاد کرده.

همونطور که میبینید میشه یه عکس خوب رو با ادیت اشتباه تبدیل به عکسی کرد که هیچ جذابیتی برای بیننده نداره. (البته حداقل سوالاتی رو در ذهن بنده ایجاد کرد!)
به نظرم در حذف کردن پس زمینه عکس هاتون شتاب زده عمل نکنید، پس زمینه هرچند هم که نامفهوم باشه بازم تاثیرشو میذاره.
موفق باشید.

[Parsa1900]

برای خیلی از دوستان امروزه شاید hard light یک نقطه ضعف برای عکس و دلیلی بر اماتور محسوب شدن عکاس باشه و این پیش داوری هم کاملا طبیعی هست. ولی اگر مثل من به فیلم های دهه 1920-1940 میلادی علاقه مند باشید و اکثر هنرمندای محبوبتون مربوط به اون دوران باشه طبیعتا با هاردلایت در پرتره به خوبی اشنا هستید. اکثر هنرمندان محبوب هالیوود در این دوران پرتره هایی به این سبک دارند.
مثال:
http://s7.picofile.com/file/82849817...light.zip.html

[کوروش]

اون هارد‌لایتی که مدنظر شماست ( منجر به over exposing ) به خاطر داینامیک رنج پایین فیلم‌های اکتاکروم اون سال‌ها بود. بعدها که نگاتیو‌ها قادر به ثبت دامنه‌ی بیشتری شدند دیگر آن نواحی سوخته کمتر پدید می‌آمد.
ولی با ورود به دنیای دیجیتال این مساله دوباره به دلیل همون دامنه‌ی کم نوردهی شدت‌گرفت. لذا حصول به نواحی سوخته یک قابلیت محسوب‌نمی‌شود. بلکه ناشی از یک محدودیت تکنولوژیک‌بود نه زیبایی‌شناسانه.
اما نورپردازی کیکرز چیز دیگری‌ست. ناشی از زاویه‌ی تابش نور . که عموما با نورهای موضعی ( که بناچار هارد بودند به‌دلیل قابلیت متمرکز شدن ) انجام می‌شد.

[Parsa1900]

با حرف شما تا حدی موافقم ولی اگر به عکس های هنرمندان دهه 1910 یا حتی 1900 نگاهی بندازید متوجه میشود که فقط در دهه 1930 این سبک عکاسی مد شد و در دهه 1920 یعنی 10 سال قبلتر عکس ها بدون تکنیک هارد لایت گرفته میشد و در دهه 1930 به شکل وسیعی این تکنیک استفاده شد، گذشته از این مسائل ما درمورد عکاسان اماتور با نور کنترل نشده صحبت نمیکنیم !

https://www.google.com/#q=1910+actors
https://www.google.com/#q=1920+actors

البته منظورتان از kicker light را میفهمم، ولی منظور من چیز دیگری هست، منظورم از شدت نور عمدی برای از بین بردن تکسچر بخشی از چهره به شکلی که کاملا هدف ما در عکس نمایان بشه و ویژگی اصلی عکس باشه.
درمورد over exposing که درمورد فیلم های نگاتیو عرض کردید هم بنده سنم به دنیای نگاتیو ها نمیشکه و اولین دوربینم در بچگی دیجیتال ژاپنی دست دوم بود که برندش یادم نیست. با منطق شما
https://en.wikipedia.org/wiki/High-key_lighting
هم یک ضعف در عکاسی محسوب میشه فقط به خاطر over exposing
همون اول پست هم عرض کردم که در نگاه عکاسان امروزی یک ضعف ممکنه محسوب بشه ولی کاملا عمدی بوده.

[کوروش]

جواب شما در تاریخ این هنر به ویژه در سینما وجود داره :
در فاصله‌ی دهه‌ی ۱۹۰۰ تا ۱۹۱۰ نورهای اسپات کنونی وجود نداشت. بسیاری از فیلم‌ها در استودیوهایی ضبط می‌شدند که سقف نداشتند تا از نور خورشید استفاده‌شود. ابزار و تجهیزات نورپردازی بعد از نیاز سینما ساخته‌شدند.