تاملاتی در باب عکاسی

[infinity]

از این كه مثال هایم معمولاَ در مورد ادبیات است و ربط چندانی به عكاسی ندارد عذر میخواهم
كلاَ صحبت كردن را خوب بلد نیستم اگر مطالب نا پخته من گنگ بود به بزرگی خود ببخشید و امر كنید تا سعی به بیشتر باز كردن این مطالب كنم

به نظر این حقیر (که صد مَن دلیل هم برایش دارم!) بیشترین ارزش را در مثالهای این تاپیک، مثالهای غیر عکاسی اش دارد. چون اولا موضوع فراتر از داستان عکاسی است و دوما هر چیزی با مترادف ها و متضادهایش بهتر شناخته می شود.

یه مطلب مهمی تو ذهنم بود، این بالایی ها رو که گفتم پاک یادم رفت.

[infinity]

آهان یادم اومد گفتید شاملو ....

وای از مرغ بارانش . وای از پریا. وای از ترجمه زیبای شازده کوچولو یش. اگر فقط همین ها بود هم کافی بود.

[rezakh]

در ایران برای اکثر ایرانی ها لذتی به اون معنای صوفیایی وجود ندارد.یا خیلی کم وجود دارد
مشکلاتی که خودمان برای خودمان درست میکنیم .اینکه دائم میگیم مرغ همسایه غاز است .اینکه مدهای جدید باعث شده به هرچیزی سرسری نگاه کنیم .لاابالی باشیم .درمورد چیزی فکر نکنیم .دائم از کمبود هامون ایراد بگیریم و نیمه خالی لیوان رو نکوهش کنیم .سر هم رو کلاه بگذاریم.چیزی داشته باشیم تا بدیگران فخر بفروشیم .از رنج دیگران فرار کنیم و سرخودمونو توی برف فرو بکنیم .یا رنج دیگران ببینیم و برای فخر فروشی با آنها همدردی کنیم و....تا بینهایت دلیل
باعث میشه تا از چیزی اصلا لذت نبریم.

کتاب خوندن توی کتابخونه خودش یک لذت است ولی وقتی اطرافیان رو میبینی که یا بر حسب وظیفه (دانشجو) یا افراد بیکار هستند .هیچ نوع همفکری وجود نداره .از هیچ کدوم انرژی مثبت نمیگیری.چه لذتی داره کتابخوندن

[kakooch]

...

یکی رزمگاهی بیاراستند --- یلان هم نبردان همی خواستند
بکردند یک تیرباران نخست --- بسان تگرگ بهاران درست
بشد آفتاب از جهان ناپدید --- چه داند کسی کان شگفتی ندید
بپوشیده شد چشمه​ی آفتاب --- ز پیکانهاشان درفشان چو آب
تو گفتی جهان ابر دارد همی --- وزان ابر الماس بارد همی
وزان گرزداران و نیزه​وران --- همی تاختند آن برینُ این بران
هوازی جهان بود شبگون شده --- زمین سربسر پاک گلگون شده

....

[sam_moghadam]

کتاب خوندن توی کتابخونه خودش یک لذت است ولی وقتی اطرافیان رو میبینی که یا بر حسب وظیفه (دانشجو) یا افراد بیکار هستند .هیچ نوع همفکری وجود نداره .از هیچ کدوم انرژی مثبت نمیگیری.چه لذتی داره کتابخوندن

منتونم تضمین بدم تو دانشگاه از علوم انسانی چیزی عاید نمیشه چون چیز مهمی درس داده نمیشه!
حد اقل ادبیات و فلسفه اینجوریه بقیه ها هم با توجه به شرایط آموزشی ما...

[Persian]

منتونم تضمین بدم تو دانشگاه از علوم انسانی چیزی عاید میشه چون چیز مهمی درس داده نمیشه

من نفهمیدم فكر كنم منظورتون چیزی عاید نمیشه باشه

حقیقت اینه که اگر افرادی با دانش از سیستم اموزشی خارج میشوند یا ادمهایی که به خواندن و اموختن علاقه دارند تنها جرقه های خود ساخته ای هستند که هیچ ربطی به سیستم اموزشی ندارند.
وقتی تیراژ کتاب 1500 نسخه است و مطالعه هم چیزی نزدیک صفر خیلی توقع از خودمان نداشته باشیم.

هنوز سیستم ارزش گذاری درستی برای یک دانشمند نداریم. هنوز انتظار داریم برای مثال استاد فیزیک شعر مولوی هم بخواند خوش خط هم باشد شعر هم بگوید حالا اگر از فیزیک چیزی نمیداند مهم نیست.
داستان اغراقهای عجیب در مورد دکتر حسابی را همه به یاد داریم.
از شمردن تعداد مدرکهای دانشگاهیش تا شاگردی انیشتین و.....
یکی نیومد بگه اقا ایشان در زمینه فیزیک چه حرکت علمی انجام داده یا چندتا مقاله معتبر داده یا چندتا ارجاع به مقاله های ایشان شده.

ما ملت هنوز به دنبال عالم شدن هستیم نه دانشمند شدن.
منظورم از عالم شدن بدل شدن به اقیانوسی با عمق یک وجب است.
خوشبختانه تعداد فراوان مراکز کیلویی اموزش عالی هم تمام عقده های نسلهای جدید و قدیم را تسکین داده. دکتر و مهندس و وکیل و....
در مجالس ترحیم نگاه کنید فقط بازماندگان مرحوم تلاش میکنند عناوین خودشان را به رخ مردم بکشند.
دخترت دکتر فلان ....
پسرت مهدس بهمان....
دامادت اقای رییس....
بالاخره از تمام فرصتها باید برای خودنمایی در برابر ملت استفاده کرد. فکر نکنم هیچ ملتی به اندازه ما قضاوت اطرافیان را مهم تلقی کنند. مهم نیست که در خانه گلوی هم را می جویم مهم این است که مردم بگویند به به چه زوج یا خانواده خوشبخت و با کلاسی:confused::confused::confused:

[Persian]

یک مسئله ای که ربط چندانی به عکاسی ندارد اما موضوع شایعی است این است که در میان برخی جوانان علاقه به هنر بهانه ای شده برای تنبلی و سستی و خمودی. یعنی بنده موها و ریشهایم را دراز کنم یک لنز درازتر هم روی دوربینم ببندم حالا اگر درس نمیخونم کار و تلاش هم نمیکنم اهمیتی ندارد چون بنده هنرمندم.
برادر یکی از دوستان بنده هر سال در دبیرستان 10 تا تجدیدی می اورد و یا رفوزه میشد وقتی با او صحبت میکردیم میگفت من عاشق موسیقی هستم. یک تنبک هم خریده بود روزی 10 دقیقه تمرین میکرد.
یادمان نرود هنر هم خاک خوردن و تلاش و زحمت دارد و تا جان کندن و تلاش نباشد تمام استعدادهای جهان هم کشک هستند ایا کاوه گلستان میدانید چقدر از اینجا به انجا میدوید و با سخترین شرایط برای ثبت یک صحنه به مسافرت میرفت.

یکی دیگر از مشکلات ما عدم ارزیابی درست کارهای هنری است.
سیستم درستی برای ارزیابی هنری افراد هم نداریم چه بسا افرادی با کارهای با ارزش شناخته شده نیستند و گروهی با شارلاتان بازی و شامورتی بازی ادعاهای بزرگ دارند.
گاهی شرایط برای حقه بازها هم فراهم میشود.
اگر تاریخ اتحاد شوروی را بخوانیم میبینیم که چگونه بحث هنر در خدمت ایدئولوژی اتش به ریشه هنر زد.
در حکومتهایی مثل المان هیتلری یا شوروی سابق هنری از سوی قدرتمداران با ارزش تلقی میشود که در خدمت پیشوا و ایدئولوزی او باشد .

[نادر]

در پیرو قسمتی از فرمایشات شما

در صحبتی كه با یك عكاس نسبتا شناخته شده داشتم میگفت در ایران و در تمام دنیا اینطوریه كه اسم عكاس خیلی مهمه یعنی این اسمه كه یك اثر رو مطرح میكنه

گفتم یعنی اگر یك عكس رو من بگیرم و مثلا عین همون رو شمابگیرید كسی به عكس من اهمیت نمیده ولی عكس شما قابلیت مطرح شدن پیدا میكنه ؟

گفت دقیقا همینطوره باید سعی كنی روابط زیاد داشته باشی ازت اینور و اونور زیاد اسم برده بشه و خلاصه اسمت تو دهان هاباشه

خلاصه اصلا خوشم نیومد حالا تو ایران كه همه چیز همینطوریه ولی اگر در دیگر نقاط هم اینگونه باشه اصلا خوب نیست.

[yasin-m]

من هم همین نظر رو دارم.
80 در صد در ایران داوری بر اساس عکاس هست نه خود عکس.
یعنی مهم نیست که چی گرفته، مهم اینه که کی گرفته.

[rezakh]

پیرو صحبت های اقا نادر باید عرض کنم که روزی من پیش اقای هانیبال الخاص درس نقاشی میگرفتم .یک اتود از کارهای خودش رو به من داد تا از روی اون تمرین کنم .من هم نشستم اونقدر تمرین کردم تا عین نمونه کار دربیاد .در جلسه بعد به استاد اتود خودم رو نشون دادم .گفتم استاد من میتونم دقیقا مانند شما اتود بزنم.استاد گفت درسته که تو این یک کار رو دقیق انجام دادی ولی این یکی از میلیون ها اتودیست که من زدم
خلاصه فرق استاد و شاگرد رو من فهمیدم