عکاسی خیابانی Street Photography

[jahangir]

این هم اون چیزی که شما رفرنس معتبر و منطق میدانید
آقای کارتر برسون که همه ایشون رو میشناسند از بنیانگذاران سبک عکاسی خیابانی هستند،که در این لینک که از ویکیپدیا نقل قول شده اون رو پدر فوتوژورنالیزم میدانند و این دیگه نیازی به رفرنس و منطق مورد قبول شما ندارد ، پس به این نتیجه میرسیم که عکاسی خیابانی خود ارزش و محتوا خود را دارد و آنچنان که شما دوستان بر آن تاکید و پای فشاری دارید ، وابسته به عکاسی مستند نیست ، ولی همانطور که خودت در پست قبلی گفتی

انصافا مستعصل شدم!!! آقای کارتیه برسون از بنیانگذاران عکاسیه خیابانیه و پدر فتوژورنالیست پس به این نتیجه میرسیم که وابسته به عکاسی مستند نیست و حرفهای ما هم تا بحال اشتباه بوده!!!!!! شمارو به خدا این چه منطقیه؟!
این ترجمه google translate است از جملات انگلیسی ای که آقای هراتی به عنوان رفرنس و جواب حرف من نقل قول کردن

هانری کارتیه برسون (آگوست 22، 1908 - 3، آگوست 2004) عکاس فرانسوی است که به پدر عکاسی خبری و مدرن در نظر گرفته بود. او اوایل adopter از 35 میلی متر، فرمت، و کارشناسی ارشد عکاسی صادقانه بود. او به توسعه "عکاسی خیابانی" یا "سبک زندگی رپرتاژ" است که تحت تاثیر قرار نسل از عکاسان که به دنبال کمک کرده است.

دست و پا شکسته است و ایراد دارد در ترجمه اما لپ مطلب قابل استخراج است
فکر میکنم از این راه به نتیجه نرسیم بهتر است متوسل به شیوه ی ریش سفیدی شویم جناب روشن قابل وثوق همه ی ما هستند از شما میپرسم جناب روشن این متن به چه چیزی استناد دارد که حرفهای بنده رو زیر سوال ببره؟!!!!
اینکه کارتیه برسون عکاسی فرانسویست و ملقب به پدر عکاسی خبری و مدرن و از دوربین 35 میلیمتری لایکا استفاده میکرده چه ارتباطی به صحبتهای ما دارد؟!
من عکسهای کارتیه برسون رو نقد کردم یا دیدگاه ایشون رو زیر سوال بردم؟ برعکس از نظر من هم کارتیه برسون عکاس بزرگیست اما این چه دخلی به حرفهای ما دارد؟
تفاوت اینجاست که شما فکر میکنید برسون در عکسها دخل و تصرف داشته تن مارو میلرزونین اشکالی نداره شما رو به خدا روح اون مرحوم رو نلرزونید
ری اکشن سوژه نسبت به حضور عکاس دستکاری محسوب نمیشه و عکس رو از حالت مستند خارج نمیکنه
شما یه جوری گفتی اینم رفرنس و منبع که من فکر کردم کارتیه برسون صریح گفته آقا مهدی دستکاری تو عکسای خیابانی اشکال نداره اینقدرم لجبازی نکن!

[Dariush Chegini]

بندر عسلویه
91/9/28

[farsad]

تایم لپس گرافی خیابانی!

جهت اینکه با لنز ۲۴ دوست بشم!!! لنز رو بستم رو دوربین و مسیر یک خیابون ۱۲ دقیقه ای رو ۶۴۰ شات زدم!! یعنی فاصله هر شات حدود ۱.۱ ثانیه. تو کل مسیر از ویزور نگاه میکردم و جلو میرفتم!! کار وحشتناکی بود! به خاطر واید بودن لنز فاصله آدم ها باهام خیلی زیاد دیده میشد. یک بار هم یک تصادف شدید داشتم! اون عکسی که دو تا خانم خیلی نزدیک هستند فکر کنم نیم ثاینه قبل از تصادف بود! یک فیلم تایم لپس هم ساختم که از لینک زیر میتونید ببینید. خیلی رضایت بخش نیست ولی تجربه خوبی بود. باید تعداد شات ها کمی بیشتر بشه مخصوصا جاهایی که برگشتم و به مغازه ها نگاه کردم.

https://vimeo.com/55901788

ولی تک شات های نسبتا جالبی ازش در اومد که در دو تا پست میذارم. عکس ها به ترتیب گرفته شدن هست و جهت اینکه با فیلم یکی باشه تنظیم نور و ادیت انجام ندادم. که البته خیلی هم نیاز نداره.

[farsad]

[Usef Bagheri]

شب یلدای همگی مبارک باشه

باز هم همدان - میدان امام

[Herati]

انصافا مستعصل شدم!!! آقای کارتیه برسون از بنیانگذاران عکاسیه خیابانیه و پدر فتوژورنالیست پس به این نتیجه میرسیم که وابسته به عکاسی مستند نیست و حرفهای ما هم تا بحال اشتباه بوده!!!!!! شمارو به خدا این چه منطقیه؟!

خوشم میاد هر چی من بگم تو یه فی توش میاری!!

فقط میخوام یه چیز بهت بگم ، درسته که تو سعی میکنی در جایگاه خودت بمونی و پافشاری کنی ولی سعی کن گفته های دیگران رو هم بخونی و اندکی از موضع خودت فاصله بگیری تا بتونی بهتر موضوعات رو برسی و تحلیل کنی!!

من هرگز نگفتم بخاطر اینکه کارتر برسون عکاس خیابانی بوده و پدر فوتوژورنالیسته پس به عکاسی مستند ربطی نداره ، و این تنها برداشت شخص شما میباشد.
انگار شما نمیخوای این رو بشنوی یا حتی بخوانی که عکاسی خیابانی خود یک هنر و مکتب با هویت و با ارزش است ،
متن زیر رو لطفا بدون تعصب بخوان و اندکی تمرکز کن و بعد برسی و تحلیل کن و البته اگر یک فنجان قهوه هم بنوشی و بعد نظری داشتی بهتر خواهد بود

عکاسی خیابانی هرگز از بدنه عکاسی مستند جدا نشده و زاده عکاسی مستند نیست!!!!!!
حتی در اون متن نامی از عکاسی مستند و یا Documentary برده نشده است . او مردی بزرگ بود که باعث شد عکاسی خیابانی ظهور کند ( Develop) و فوتوژورنالیزم مدرن وجود خود را مدیون او است ، تمام

البته یه فرضیه وجود داره " یه روز یه عکاس مستند توی خیابون با دوربینش راه میرفته و یهو نا خودآگاه دستش خورده به شاتر دوربین و یه عکس ثبت شده و بعد اون متوجه شده که ، اِ تو خیابون هم که میشه عکس گرفت و از اون زمان عکاسی خیابانی کشف شد!!!!!



مهدی جان عزیز برادر همانطور که خودت گفتی عکاسی خیابانی و مستند در بعضی مولفه ها با هم مشترک هستند ، دقت کن " بعضی مولفه ها"
یعنی در بعضی هم با هم مشترک نیستند و میتونند متفاوت هم باشند و حتی بر خلاف هم باشند.


بخدا ما فقط داریم خودمون رو محدود میکنیم و فقط از یک مکتب دیگه دیکته میکنیم ، و به خاطر اینکه بگیم کارهای ما بخاطر اینکه دارای حداقل های فلان سبک و مکتب عکاسی است با ارزش است و چون عکس شما فاقد آن است بی ارزش است.
بنده به عنوان کوچک این فورم و به عنوان شاگرد همه دوستان نظر شخصی خودم ( با اندکی تجربه و مطالعه و تحقیق ) رو به خدمت شما عرض میکنم:

هر سبک و مکتب هنری دارای استانداردها و تکنیک ها و فن های خود است ، که البته در بعضی موارد میتواند با دیگر شاخه ها هماهنگ و حتی مخالف باشد. تعاریف کلاسیک هر مکتب میتونی راهی باشه برای سوق دادن و ترقی بخشیدن به روند کاری یک هنرجو ( همچون من و شما) اما آیه نازل شده نیست ، این رو فکر کنم جمع دوستان قبول دارند که حتی کسانی که خود بنیان گذار و تعریف کننده چهارچوب های مکتب های هنری هستند در بعضی موارد از چهارچوب قواعد گذشته و پارو فراتر از تعاریف گذاشتند ، ایده های خلاق استاندارد ها رو رد کرده و باعث شدند تا از زاویه متفاوت به آنچه به صورت کلیشه ای انجام میشه رو ببینیم.

و در آخر :
یک عکس خیابانی میتونه مستند باشه و میتونه نباشه ، یعنی مستند بودن یا به عبارتی دیگر اگر عکسی جنبه استنادی نداشت و یا حداقل های یک عکس مستند رو نداشت لطمه ای به آن وارد نیست ، چون آن به عنوان یک عکس خیابانی منتشر میشود نه یک عکس مستند .

این شعار من به خودم است :
از عکاسی لذت ببر ، و سعی کن در اون مثل یه عقاب باشی با دیدی بلند!!
دوست دارم توی خیابون تجربه های متفاوت داشته باشم ، به قول فرساد خان "تایم لپس گرافی خیابانی! " و یا پرتره خیابانی ، مستند خیابانی ، عکس های خیابانی با انگلک های عکاس ووووووو
مثل این عکس از یه جوان که آدامس میجوه بخوام برام آدامسش رو باد کنه


یه موقع هایی هم از یه کوچلو بخوام برام فریاد بکشه


و یا ازشون بخوام کنار هم بایستند بدون هیچ حرکتی


بعضی مواقع هم عکسی بدون ویزور میگیرم که هیچ تصرفی در عکس نداشته و حتی سوژه هم از هدف شوم من با خبر نمیشه ، در صورتی که بیننده شاید فکر کنه در اون عکاس دخالتی داشته و از سوژه خواسته تا جلوی دوربین بنشینه



و یا یه سلف پرتره خیابانی میگیرم که بیننده فکر کنه همه چیز چیدنیه در صورتی که این چنین نیست و این عکس بقول معروف مستند هست و هیچ دخالتی در آن نبوده



البته این ها فقط برای مثال و روشن شدن داستان بود


آقا دنیا به آخر رسید اما بحث ما نه!!!!

[jahangir]

شما همچنان داری دیدگاه شخصی خودت رو مطرح میکنی و سعی میکنی از یه سری اسامی برای اعتبار بخشیدن به گفته هات استفاده کنی
من هنوز منبع و یا رفرنس معتبری برای اثبات دیدگاههای شخصی شما نیافتم و قطعا نخواهم یافت
از اینجای کار بحث فرسایشی خواهد بود متاسفانه فضا به گونه ایست که خیلی از دوستانی که مخالف نظرات شما هستن حتی به قدر تاییدات ضمنی هم همراهی نمیکنند ادامه ی این بحث اول از همه از حوصله من و بعد از اون از حوصله ی سایر دوستان خارج است
پست آخر شما بیشتر شبیه به یک شوی عامه پسند بود چیزی که این روزها به وفور در عکاسی ما یافت میشود و طرفداران پر و پا قرصی دارد این سیستم را خوب شناخته ای دوست من

[persian.boy]

درود

جناب جهانگیر ... چرا رفرنس ارائه نمیدی دوست من ؟ فرمایشات شما رو یک بار دیگه مطالعه کردم ... منتها حتی یک مرجع درست و حسابی که از سوی شما ارائه شده باشه ندیدم . شما مدام می فرمایید که "رفرنس ارائه بدید" ولی خودتون تا حالا مدرکی بر فرمایشاتتون پیوست نکردید ... لطفا در کامنت بعدی حتما از پیشگامان و بزرگان عکاسی خیابانی رفرنس های مستدلی رو ذکر کنید که دال بر صحت فرمایشات شما باشه .

اول اینکه مثالهایی که شما زدید کاملن مستند هم هستند . عکاس چه تغییری در واقعیت ایجاد کرده ؟
لباس سوژه ها رو عوض کرده ؟ محل زندگی اونها رو رنگ زده ؟ یا خوش آب و رنگ تر کرده ؟ تغییری در آنچه که در زندگی آنها رخ داده ، داده ؟ تغییری در وضعیت صحنه ایجاد کرده ؟
یا فقط به اونها گفته جلوی دوربین من وایسید !

کوروش جان ؛ شما پیش از این فرمودید : "هر گونه دخالت در روند زندگی واقعی مستند بودن محض را از بین می برد و آن را تبدیل به بازسازی ای از آن می کند." ... در عکس جناب باقری ، سوژه روند زندگی واقعی خودش رو از دست داده بود(طبق تعاریف شما) ... در اینجا هم دقیقا همین اتفاق افتاده . برای مثال در عکس دسته جمعی از خانواده که توسط آتگت ثبت شده ، به هیچ عنوان نمی تونم متصور بشم که حالت عادی این سوژه ها اینگونه هست که اینقدر مرتب و منظم بشینن تا عکسشون خوب بیوفته ... در برداشت فرانک هم دقیقا همین حالت مشاهده میشه :

1) پسر سمت راست : از حالت طبیعی خارج شده و داره لباسشو صاف می کنه تا زیباتر بشه . یک لبخند بسیار مصنوعی هم بر لب داره .
2) پسر وسط : ایشان صورتشو با دست پوشونده ... فکر کنم دیگه دلیل نقض از این واضح تر نمیشه !
3) پسر سمت چپ : به طور واضحی ژست گرفته ...

این یک تغییر نگرش واضح در اندیشه های شماست . من با هیچ یک از سه موردی که ذکر کردم مشکلی ندارم ... این موارد فقط به جهت بیان تناقض در فرمایشات حضرتعالی ذکر شد .

مهم نیست کسی جلوی دوربین ایستاده . بلکه هزاران صفحه مطلب از این عکسها میشه راجع به زندگی این افراد ، پوشش این افراد ، تفکر این افراد ، احساس این افراد ، و ...

در لحظه ی ثبت جناب مومنی آیا 2 سوژه بی دلیل در نقطه ی x ایستاده بودند یا اینکه مشغول کار دیگری بودند و آقای مومنی برای ثبت عکس به نحوی سوژه ها رو از زندگی عادی دور کرده ؟

این صحبت شما در تناقض با پست های پیشین محسوب میشه . یعنی به این سرعت از عنصر هایلایت شده صرف نظر فرمودید ؟ البته عکس جناب مومنی رو تنها به عنوان نمونه ذکر کردم وگرنه برای اثبات عرایض اینجانب ، همان چند عکسی که از آتگت و فرانک گذاشتم کافی بود .

اما شما رفرنسی رو ارائه میدی که با بحث خودتون همخونی نداره

دوست عزیز هر عملی عکس العملی داره شما وقتی وسط خیابون یه ماشین با سرعت بیاد سمتت یه عکس العملی از خودت نشون میدی دیگه حضور عکاس و عکس العمل سوژه نسبت به این حضور هم یک چیز طبیعیست

نه جانم ... اینجوری نمیشه ... من دارم سطر به سطر با استدلال پیش میرم ، کتاب و لینک معرفی می کنم و عکس می ذارم ... که اگر کسی بخواد حتی به یک "واو" از عرایض بنده ایراد بگیره با استدلال صحبت کنه . این کار صرفا به این خاطره که مخاطب و نظاره گر ها بتونن برداشت مستدل و پیوست شده به مدرک داشته باشن . لطفا بدون اینکه به صورت مستدل و مبسوط بحث کنید نفرمایید "شما رفرنسی رو ارائه میدی که با بحث خودتون همخونی نداره".

در عکس جناب باقری ، سوژه در حال بازی بوده ... عکاس ازش درخواست می کنه که بایسته ...
در عکس دسته جمعی خانوادگی آتگت دقیقا همین اتفاق افتاده ... شما می فرمایید پز می گیرند (ولی نمی پذیرند) ... این پز (چه گرفتنی و چه پذیرفتنی) به منزله ی خروج از چهارچوب هایی است که تاکنون بر حفظ روال عادی بر اون تاکید داشتید .
الان دو حالت پیش روی شما قرار داره ... یا بفرمایید آتگت اشتباه کرده (که صد البته اینچنین نیست) و یا اینکه قسمتی از فرمایشات خودتون دارای اشکال بوده . هدف من هم از ارائه ی اون آثار ، فقط و فقط رساندن شما به همین نقطه ی تناقض بود .


راستی به عنوان nامین رفرنس ، مطالعه ی کتاب عکاسی خیابانی رو از کلیو اسکات به همه ی دوستان توصیه می کنم . در این کتاب به خوبی به تفاوت های موجود میان عکاسی مستند و خیابانی اشاره شده و به تفصیل ذکر می کنه که میان این دو سبک ، وجه تمایزات زیادی وجود داره . نقل قول ها و مثال های تصویری خوبی هم برای رفع شبهات دوستان داره . البته فکر نکنم در ایران موجود باشه یا ترجمه شده باشه ... دوستان ساکن ایران با توجه به اینکه پیگرد قانونی خاصی در ایران وجود نداره می تونن نسخه ی "زبان اصلی" این کتاب رو دانلود و مطالعه کنن .





با آرزوی بهترین ها
پسر پارسی

[saed_violin]

محله دروازه غار تهران

[jahangir]

برادر من رفرنس های شما خودش جای بحث داره عرض کردم خدمتتون اگر این چیزهارو رفرنس میدونی خوب منم میگم اینم رفرنس چند تا از عکسای پائولو پلی گرین هم میذارم زیرش اما خوب که چی؟!!!
ببین دوست من عکاسی مستند و خیابانی که زیر شاخه ی اون میشه به 2 شیوه داره پیگیری میشه یکی شیوه ی سنتی و کلاسیک و دیگری شیوه ی معاصر و مدرن
شیوه کلاسیک میگه عکاس صرفا باید ثبت کننده باشه یک راوی بی طرف در فیلمنامه نویسی اینگونه مثال زده میشه که مثل یک مگس نشسته روی دیوار فقط ببینه و ثبت کنه دیگه حق تفسیر نداره تفسیر با مخاطبه پیش تر هم عرض کردم غلظت تعصبات روی این شیوه کم و زیاده مثلا هستند کسانی که استفاده از فلاش رو در عکاسی مستند مجاز نمیدونن یا در همین ایران خودمون یه سری تعریف مستند رو این میدونن که سوژه به دوربین نگاه نکرده باشه یعنی تا این حد در فضا حل شده باشه که اصلا به چشم کسی نیاد تا بخواد بازخوردی نسبت به این حضور از خودش بروز بده ساعد نیک ذات حرف قشنگی زده بود که باید بین نگاه به دوربین و نگاه به مخاطب تفاوت قائل شد(جمله ی بزرگ و قابل تاملیست) اما کسانی که بدون تعصب به جریان نگاه میکنند به عنوان مثال ری اکشن سوژه نسبت به حضور عکاس رو دلیلی بر عدم استناد عکس نمیدونن مثل مثالی که از رابرت فرانک زدید قطعا رابرت فرانک به اون سه نفر نگفته اینجوری بایستید تا ازتون عکس بگیرم عکاس مستند مصونیت دارد دوست من کسی که به عنوان یک مستند کار شناخته شده است حرفش مبنی بر اینکه فلان صحنه مستند است یا بازسازی برای مخاطب سند است مثل جریان عکس کاپا از اون اسپانیایی که تیر خورده بود و یه عده ای اون عکس رو بازسازی شده میدونستن...

در شیوه ی معاصر و مدرن داستان جور دیگریست عکاس به مثابه یک مفسر در حال تفسیر جامعه است نه اینکه صرفا کپی برداری از جامعه.عکاس وقایع را چکش کاری میکند کج و راستش میکند اما واژگونش نمیکند و تفسیر خودش رو از موضوع ارائه میده عکاس معاصر به این نتیجه رسیده که حتی انتخاب لنز برای ثبت یک موضوع خودش دخل و تصرف در واقعیت است اصلا واقعیت چیست؟ این نقل قول از مارک ریبو مدیر دوره ای آژانس عکس مگنوم است

ایده ی عکاسی به عنوان "سند" و "مدرک" یک مزخرف تمام عیار است. عکس هم مثل اظهار نظر بغل دستی ات در اتوبوس گواه هیچ گونه واقعیتی نیست. ما فقط جزئیات را، تکه های کوچکی از جهان را ثبت می کنیم و این جایی برای قضاوت باقی نمی گذارد.
...
مارک ریبو 1923 - حرفه:هنرمند 43-پائیز 91 - ص 11

پس پایبندی زیادی به واقعیت محض ندارند از این رو دیدگاهی دارند با عنوان بازسازی امر واقع به عنوان مثال عکس مرتضی که از اون جوان خواسته آدامسش رو باد کنه قطعا همچین صحنه ای رو قبلا مرتضی دیده و در اینجا برای ثبتش بازسازی کرده اونو این ایرادی نداره با این شرایط که در راستای تفسیر شخصی عکاس باشه یعنی مشخص باشه که عکاس از این بازسازی میخواسته چه چیزی رو نشون بده نه اینکه صرفا تفننی گفته باشه دور همی آدامستو باد کن یه عکسی چاق کنیم ما هم
حالا تکلیف ما به عنوان عکاس باید مشخص باشه که این طرفی هستیم یا اون طرفی نمیتونیم از دیدگاه معاصر به این قضیه نگاه کنیم و ادعا کنیم که عکس ما فاقد دخل و تصرف است شمایی که متمسک به شیوه ی مدرن هستی حق این رو نداری برای حرفات سند بیاری از کسانی که سنتی و کلاسیک برخورد میکردن اینها رفرنس های معتبری حداقل برای حرفهای شما نیست یک نکته این وسط بسیار حائز اهمیت است این طرفی باشی یا اون طرفی کلاسیک باشی یا معاصر باید امانتدار مخاطب باشی در این ژانر .مخاطب به قدری برای شما احترام قائل است که حرف عکاس مستند را به تنهایی سند میداند.
من در حال حاضر دیدگاهم کلاسیک است هرچند که دیدگاه معاصر را بیشتر میپسندم اما اعتقاد دارم تا کلاسیک را تجربه نکنم و به اوجش نرسم نمیتوانم میان بر بزنم اگر این کار را بکنم ممکن است از کسی بخواهم برایم آدامس باد کند بدون اینکه تفکری در سر داشته باشم
عذرخواهم از اینکه چند باری بحث رو کات کردم ولی دوباره ادامه دادم خواستم خدایی نکرده به دوستان توهینی نشده باشه اما انصافا انرژی زیادی میگیره این بحث و از توان من خارجه به اندازه خودم و با زبان الکنم سعی کردم هر چه دارم رو کنم از این بیشتر ندارم عدم پاسخگویی ام را از این پس به حساب توهین نگذارید، چیزی در چنته ندارم