عکاسی خیابانی Street Photography

[کوروش]

سلام

جناب سروش خسته نباشید، چند مورد در خصوص عکس ارسالی شما هست که خدمتتون عرض میکنم :

هدف شما از ارایه رنگی این کار چی بود؟ تم رنگی خاصی در این عکس هست که شما را ترقیب به ارایه رنگی این کار و با عمق میدان زیاد کرد؟! اگر مقصود شما فقط تاکید روی سوژه انسانی بود( فارغ از پیامی که این عکس باید منتقل میکرد) ، بهتر نبود که با ادیت سیاه و سفید این کار رو ارایه میکردید ؟ از شما انتظار میرفت که لااقل با مختصر ادیتی این کار رو از حالت بسیار معمولی اش خارج کنید.

من بیننده با دیدن این عکس در فضای شلوغ پس زمینه سردر گم شدم و واقعا باید بگم که چشم هام کمی اذیت شد، دلیل انتخاب کادر عمودی برای این کار چی بود؟! آیا اون دار بست ها باید پیام خاصی رو منتقل کنن؟

اگر منظور شما سوژه انسانی بود بهتر نبود در یک لحظه مناسب تر شاتر دوربین رو میچکاندید مثلا لحظه ای که سوژه سرش رو به سمت شما میچرخوند؟! قطعا نگاه سوژه حس خوبی رو به بیننده منتقل میکرد.

بهتر نبود که شما از فوکال بلندتری مثلا همون حداکثر فوکال لنزتون ( 105 م م ) و دیاف 5.6 برای ثبت این اثر استفاده میکردید.

انشالله شاهد کارای خیلی بهتر از این از شما باشیم

موفق باشد

جناب باقری گرامی . از لطف و نقد شما سپاسگذارم .
راست اش من هم به همه مواردی که شما گفته اید قبلن فکر کردم و همه رو تست کردم . و در نهایت به دلیل تابلوی قرمز که دلم میخواست در مرکز کادر و نقطه توجه باشه ، این حالت رو انتخاب کردم . اما :
همه رنگهای دیگر تا حد امکان به تفکیک کم شده اند . اگر عکس اصلی رو اینجا آپلود کنم ، خواهید دید که همه رنگها تا حد امکان کاسته شده اند به ویژه داربست های زرد رنگ .
.
در مورد استفاده از فوکال که تا جایی که یادمه دوست ارزشمند ما جناب هراتی ، بارها بر استفاده از فوکالهای کمتر و نزدیک شدن به سوژه در عکاسی خیابانی گفته بودند . و من هم از تجربه ایشان استفاده کردم .
.
در نهایت ، البته انتخاب رنگی یا سیاه و سفید بودن هر عکس ، به انتخاب عکاسه .
.
و هدف از این شلوغی هم واقعن شلوغی بود ! چون در میدان هفت تیر ، که بسیار هم شلوغه ، شما انبوهی از آدمها رو می بینید که هر یک به کاری مشغولند . و متاسفانه در این بین آدمی را می بینیم ، در میان این شلوغی ، که از او به عنوان یک تابلو استفاده می شه !
این هم شان آدمی است در روزگار کنونی !
.
در نهایت از این که عکس من چشم شما رو آزرد عذرخواهی میکنم .

[کوروش]

من تقریبا بحث رو دنبال کردم
پس اینطور که یعضی از دوستان میگن فقط خروجی دوربینهای امنیتی که مخفی هم هستن در رده عکاسی خیابانی قرار میگیره !
در صورتی که همون لبخند و ژست گرفتن هم جزئی از رفتار مردم در خیابان و زندگی روزمرشون هست
و این که در کل در عالم هنر این مرزبندی ها همیشه با هم همپوشانی دارن

من که دیگه نمیخواستم این بحث رو ادامه بدم و الان اشم نمیخوام ! اما :
اگر از همه گفته های مطرح شده شما این نتیجه رو گرفته باشید ، من یکی احساس میکنم نباید هیچ می گفتم !
لااقل یادمه بارها جناب جهانگیر در باب تعریف کلمه " مستند " و مستند کلاسیک و مدرن و ... گفتند و من هم یادمه چند جا اشاره کردم به کیفیت عکس ارایه شده و ارزشهای هنری عکس که تفاوت یک عکسه ضعیف رو با یک عکس قوی مشخص می کنه و یادمه حتی در نقد عکاسانی که فقط دکمه شاتر را می فشردند ، حتی گفتم !
.
.

فکر میکنم این هم بر میگرده به همون مشکل تعریف واژه " مستند " .
.
یک بار لوکینو ویسکونتی فیلمساز مطرح و رئالیست ایتالیایی ، سر یک فیلم دید فیلمبردارش یک سنگ رو که در ساحل افتاده بود از جلوی دوربین برداشت و کناری گذاشت .
به فیلمبردارش گفت : چرا این کار رو کردی ؟
اون گفت : حضور این سنگ سیاه باعث شده ، که یک نقطه توجه ایجاد بشه و در تصویر خوب نیست .
اون هم گفت : مگه من و تو حق داریم در روند واقعیت دستکاری کنیم ؟! برو بزار سر جاش !!
.
.
اما همه کسانی که فیلمهای ویسکونتی رو دیدن ، و همه منتقدان ، هیچ کدام نگفتن که اون از دوربین های مدار بسته خیابانها استفاده کرده !

[farsad]

سلام

جناب سروش خسته نباشید، چند مورد در خصوص عکس ارسالی شما هست که خدمتتون عرض میکنم :

هدف شما از ارایه رنگی این کار چی بود؟ تم رنگی خاصی در این عکس هست که شما را ترقیب به ارایه رنگی این کار و با عمق میدان زیاد کرد؟! اگر مقصود شما فقط تاکید روی سوژه انسانی بود( فارغ از پیامی که این عکس باید منتقل میکرد) ، بهتر نبود که با ادیت سیاه و سفید این کار رو ارایه میکردید ؟ از شما انتظار میرفت که لااقل با مختصر ادیتی این کار رو از حالت بسیار معمولی اش خارج کنید.

من بیننده با دیدن این عکس در فضای شلوغ پس زمینه سردر گم شدم و واقعا باید بگم که چشم هام کمی اذیت شد، دلیل انتخاب کادر عمودی برای این کار چی بود؟! آیا اون دار بست ها باید پیام خاصی رو منتقل کنن؟

اگر منظور شما سوژه انسانی بود بهتر نبود در یک لحظه مناسب تر شاتر دوربین رو میچکاندید مثلا لحظه ای که سوژه سرش رو به سمت شما میچرخوند؟! قطعا نگاه سوژه حس خوبی رو به بیننده منتقل میکرد.

بهتر نبود که شما از فوکال بلندتری مثلا همون حداکثر فوکال لنزتون ( 105 م م ) و دیاف 5.6 برای ثبت این اثر استفاده میکردید.

انشالله شاهد کارای خیلی بهتر از این از شما باشیم

موفق باشد

جناب باقری

نمیدونم! هدفتون از طرح این سئوالات چی بوده؟!! ولی خوبه که دقیقا این سئوالات رو در مورد آخرین ارسال خودتون هم مطرح کنید و پاسخ بدین!!

به عنوان یک بیننده مشکلاتی که مطرح کردین رو در مورد این عکس نمیبینم! یا اگر هم هست در حدی نیست که به عکس لطمه زده باشه.

در مورد ویرایش، آیا این عکس مشکل وایت بالانس داره؟ آیا مشکل کم یا زیاد بودن نور داره؟ آیا کنتراست مناسبی نداره؟ خب این عکس اگر سیاه و سفید می شد آیا اون تابلوی قرمز اثر خودش رو داشت؟

در مورد کادر، سوژه های اصلی در بهترین نقاط عکس قرار دارند. شما در مورد سمت راست و چپ عکس اطلاعی دارین که پیشنهاد میکنید کادر افقی باشه؟ اتفاقا نام فروشگاه هم بر روی تابلو هست و دیگه نیازی نیست خود فروشگاه نمایش داده بشه. بررسی مفهومی عکس از چیزهایی هست که من هیچ وقت واردش نمیشم ولی فکر میکنم اون تابلوهای جدید و اتفاقا داربست ها مفهوم دگرگونی و زندگی شهری و مدرن شدن رو میرسونه! و قطعا مکمل اون هم شخص و تابلو هست که تبعاتش رو نشون میده. پس از نظر مهفومی هم عکس خیلی قویست.

و اما نگاه کردن سوژه به دوربین!! این همه گفتیم عکس خیابانی کاندید هست!! واقعا هیچ دلیل قانع کننده ای برای این سئوالتون نخواهید داشت. در حالیکه نگاه مرد و تابلو هر دو به یک سو هست که باز هم به نظرم نقطه قوت خوبیست.

و اما فوکال!! اینو مرتضی عزیز باید بیان جوابتون رو بدن!!

در پایان اینکه امیدوارم که شاهد نقدهای بهتری از شما باشیم!


پ.ن: با کوروش عزیز خط رو خط شدیم!

[iman kh]

من که دیگه نمیخواستم این بحث رو ادامه بدم و الان اشم نمیخوام ! اما :
اگر از همه گفته های مطرح شده شما این نتیجه رو گرفته باشید ، من یکی احساس میکنم نباید هیچ می گفتم !
لااقل یادمه بارها جناب جهانگیر در باب تعریف کلمه " مستند " و مستند کلاسیک و مدرن و ... گفتند و من هم یادمه چند جا اشاره کردم به کیفیت عکس ارایه شده و ارزشهای هنری عکس که تفاوت یک عکسه ضعیف رو با یک عکس قوی مشخص می کنه و یادمه حتی در نقد عکاسانی که فقط دکمه شاتر را می فشردند ، حتی گفتم !
.
.

فکر میکنم این هم بر میگرده به همون مشکل تعریف واژه " مستند " .
.
یک بار لوکینو ویسکونتی فیلمساز مطرح و رئالیست ایتالیایی ، سر یک فیلم دید فیلمبردارش یک سنگ رو که در ساحل افتاده بود از جلوی دوربین برداشت و کناری گذاشت .
به فیلمبردارش گفت : چرا این کار رو کردی ؟
اون گفت : حضور این سنگ سیاه باعث شده ، که یک نقطه توجه ایجاد بشه و در تصویر خوب نیست .
اون هم گفت : مگه من و تو حق داریم در روند واقعیت دستکاری کنیم ؟! برو بزار سر جاش !!
.
.
اما همه کسانی که فیلمهای ویسکونتی رو دیدن ، و همه منتقدان ، هیچ کدام نگفتن که اون از دوربین های مدار بسته خیابانها استفاده کرده !

صحبت در مورد واکنش انسان به دوربین بود وگرنه سنگ که به دوربین واکنشی نشان نمیده چه دوربین موبایل باشه چه یک دوربین حرفه ای با یک لنز تله !
لبخند یک رهگذر به دوربین بدون اینکه عکاس رو بشناسه به اندازه وجود همون سنگ ، طبیعی و قسمتی از اتفاقات روزمره زندگی اجتماعی هست

و در ضمن مثال خیلی خوبی زدین
جابجایی سنگ اگر به واسطه باد بود هم مشکلی داشت ؟
اون عکس العمل به حضور دوربین هم به اندازه یک باد طبیعی هست
همونقدر که هیچکسی نمیوته نسبت به حضور دوربین بی تفاوت باشه

[persian.boy]

صحبت در مورد واکنش انسان به دوربین بود وگرنه سنگ که به دوربین واکنشی نشان نمیده چه دوربین موبایل باشه چه یک دوربین حرفه ای با یک لنز تله !
لبخند یک رهگذر به دوربین بدون اینکه عکاس رو بشناسه به اندازه وجود همون سنگ ، طبیعی و قسمتی از اتفاقات روزمره زندگی اجتماعی هست

درود
موافقم ... قطعا لبخند هم جزوی از زندگی عادیه ... لبخند یک رهگذر به دوربین عکاس که داره از سوژه اش عکس میگیره نه ناقض مستند بودن عکسه و نه ناقض تعاریف یک عکس خیابانی . موردی که در بحث های پیشین مطرح شد ، دخالت عکاس در روند زندگی عادی و میزان تاثیر گذاری اون بر واقعیت بود که طرفین عقاید خودشون رو هم بیان کردند . چیزی که شما می فرمایید گرچه از دید من کاملا صحیحه ولی جدای از مواردیه که مطرح شد !



با آرزوی بهترین ها
پسر پارسی

[iman kh]

درود
موافقم ... قطعا لبخند هم جزوی از زندگی عادیه ... لبخند یک رهگذر به دوربین عکاس که داره از سوژه اش عکس میگیره نه ناقض مستند بودن عکسه و نه ناقض تعاریف یک عکس خیابانی . موردی که در بحث های پیشین مطرح شد ، دخالت عکاس در روند زندگی عادی و میزان تاثیر گذاری اون بر واقعیت بود که طرفین عقاید خودشون رو هم بیان کردند . چیزی که شما می فرمایید گرچه از دید من کاملا صحیحه ولی جدای از مواردیه که مطرح شد !



با آرزوی بهترین ها
پسر پارسی

حرف من هم همینه که عکاس و تاثیرش هم جزئی از همین روند عادی زندگی هست
فرض کنین در خیابان دزدی به یک نفر حمله میکنه و شما عکاسی میکنین
ترس در چهرش مشخص هست و دلیل این ترس اون دزد هست پس باید بگیم عکس مستند نیست ؟
هر چیزی تاثیری داره عکاس و دوربین هم از این قاعده مستثنی نیست از نظر من
اینکه کسی در خیابان رو به دوربین ژستی بگیره یا لبخندی بزنه یا حتس اخم کنه یا رو برگردونه همه و همه قسمتی از همین زندگی عادی هستن

[Usef Bagheri]

جناب باقری

نمیدونم! هدفتون از طرح این سئوالات چی بوده؟!! ولی خوبه که دقیقا این سئوالات رو در مورد آخرین ارسال خودتون هم مطرح کنید و پاسخ بدین!!

به عنوان یک بیننده مشکلاتی که مطرح کردین رو در مورد این عکس نمیبینم! یا اگر هم هست در حدی نیست که به عکس لطمه زده باشه.

در مورد ویرایش، آیا این عکس مشکل وایت بالانس داره؟ آیا مشکل کم یا زیاد بودن نور داره؟ آیا کنتراست مناسبی نداره؟ خب این عکس اگر سیاه و سفید می شد آیا اون تابلوی قرمز اثر خودش رو داشت؟

در مورد کادر، سوژه های اصلی در بهترین نقاط عکس قرار دارند. شما در مورد سمت راست و چپ عکس اطلاعی دارین که پیشنهاد میکنید کادر افقی باشه؟ اتفاقا نام فروشگاه هم بر روی تابلو هست و دیگه نیازی نیست خود فروشگاه نمایش داده بشه. بررسی مفهومی عکس از چیزهایی هست که من هیچ وقت واردش نمیشم ولی فکر میکنم اون تابلوهای جدید و اتفاقا داربست ها مفهوم دگرگونی و زندگی شهری و مدرن شدن رو میرسونه! و قطعا مکمل اون هم شخص و تابلو هست که تبعاتش رو نشون میده. پس از نظر مهفومی هم عکس خیلی قویست.

و اما نگاه کردن سوژه به دوربین!! این همه گفتیم عکس خیابانی کاندید هست!! واقعا هیچ دلیل قانع کننده ای برای این سئوالتون نخواهید داشت. در حالیکه نگاه مرد و تابلو هر دو به یک سو هست که باز هم به نظرم نقطه قوت خوبیست.

و اما فوکال!! اینو مرتضی عزیز باید بیان جوابتون رو بدن!!

در پایان اینکه امیدوارم که شاهد نقدهای بهتری از شما باشیم!


پ.ن: با کوروش عزیز خط رو خط شدیم!

سلام جناب غفاریان :

خدمت شما عرض کنم که هدف من بسیار واضح و روشن بود،خودم رو لحظه ای جای عکاس گذاشتم و مشکلات عکس رو به صورتی که انگار خودم پشت دوربین بودم نگاه کردم و خواستم مشکلات رو بهش گوشزد کنم همین. در ثانی اخرین ارسال من رو چه به لحاظ موقعیت و چه موضوع در هیچ ارتباطی با این عکس جناب سروش نمیدونم که بخوام توضیحی در موردش بدم مگر تم رنگی در مقابل سیاه و سفید که من دلیل اصلیم پوشش پیره زن بود و اینکه نام شهر رو ذکر کردم و بدین طریق خواستم نوع پوشش اون منطقه برای بیننده تا حدودی تداعی کنم .و اگه ایراداتی رو در خصوص عکس من متصور هستید ذکر کنید قطعا ماحصل آن یادگیری بیشتر من خواهد بود.
در مورد عکس فکر نمیکنم که وایت بالانس اهمیت چندان زیادی در این گونه عکس ها داشته باشه چون معمولا مشکل وایت بالانس توسط دوربین در چنین موقعیت هایی به خوبی کنترل میشه، مگر اینکه دوربین مشکل داشته باشه ( این مشکل بیشتر در عکاسی طبیعت پیش میاد) .اینکه سیاه و سفید شدن عکس باعث میشه که اون تابلو از مرکز توجه خارج بشه باید عرض کنم که اون تابلو با اون نوشته های روش اونقدر تابلو هست که با سیاه و سفید شدن عکس از مرکز توجه خارج نشه. و اما کادر افقی در مقابل کادر عمودی؟من پیشنهادم کادر زیر بود ( از آقای سروش برای ادیت عکس اجازه گرفتم )



در خصوص مفهوم اون میله ها، شاید سواد من قد نمیده که بتونم چنین مفهوم پیچیده ای رو در اولین نگاه به این عکس متصور بشم. ولی در اولین نگاه فقط چشم رو اذیت میکنه، در خصوص اسم فروشگاه فکر کنم که شما اصلا دقت نکردید که اون اسم یه بوتیکه و اصلا هیچ ارتباطی به سوژه نداره( مانکن های پشت شیشه مشخص هستن) معمولا وقتی یه نفر رو با تابلو میارن اینجا میزارن یعنی اینکه این ساندویچی یا رستوران توی دید عابرین پیاده نیست حالا اصل موضوع رو آقا کوروش میدونن. توی همین بحث قبلی بارها ذکر شد که عکس خودش باید اینقدر گویا باشه که دیگه برای هویت بخشی بهش نیازی به توضیح و تفسیر و چسپاندن ژانر و ... نباشه حالا اینکه شما میفرمایید که عکس خیلی قوی. شاید دلیلش کم تجربه بودن و نیز ضعیف بودن قوه تخیل من باشه که نمیتونم این قوت رو در این عکس ببینم.

در خصوص نگاه کردن به دوربین من خودم در چنین حالتی دوربین رو روی چشمم میگیرم و کادرم رو میبندم و همانطور منتظر وا میسم تا سوژه سرش رو به طرف من برگردونه و بدون اینکه به سوژه فرصت بدم که عکس العملی در مقابل دوربین از خودش نشون بده شاتر رو میچکونم و این به هیچ عنوان باعث نمیشه که عکس از حالت کاندید خارج بشه. در ضمن این ثبت لحظه قطعیه که در این ژانر خیلی مهمه، عکس زیر رو دقیقا من با این روش گرفتم.



در خصوص استفاده از فوکال بلند، بسیاری از کار های آقای هراتی با کادر بسته و لنز های پرایم سریع ثبت شده، و شرایط میطلبه که از چه کادری استفاده کنیم، بعضی مواقع با محو شدن پس زمینه به بهترین نحو میتونیم پیام رو منتقل کنیم و عوامل غیر ضروری رو از پس زمینه حذف کنیم

در خصوص نقد کردن هم من فقط به چند تا مشکل تکنیکی عکس اشاره کردم در جهت کمک به صاحب اثر، البته از قرار کمی هم در این راه جسارت کردم، در هر حال شما ببخشید و از این به بعد فقط عکس ارسال میکنم و سعی میکنم که فقط بیننده باشم و این وظیفه رو به دوستان صاحب نظر بسپارم

شاد و سربلند باشید

[کوروش]

جناب باقری عزیز .
اول اینکه خوشحالم که در مورد عکس من صحبت میکنید . هیچ مهم نیست با چه انگیزه ای . هدف ما اینه که اینجا عکس بزاریم و روشون صحبت بشه. طبیعیه که برخی هم ممکنه از عکس خوش اشون نیاد و خب برخی هم از عکاس !!
.
تشکر می کنم که برای انجام ویرایش بر روی عکس من از من اجازه گرفتید به صورت خصوصی . ولی با این حال اجازه بدید که من این ویرایش شما رو نپسندم .
حالا می گم چرا ؟
.
یکی اینکه هدف من از عکس عمودی این بود که با اون میله های پشت اون فرد که تا بالا رفته و تا سقف اون بالا بازی کنم .
اول زاویه من طوری بود ( نظر به طبیعت حرکت در پیاده رو ) که پشت اون فرد خیابان بود . ولی بعد دیدم که چقدر بهتره که میله های در هم تنیده و مغشوش اون مرد رو در بر بگیرن . شاید نشانه زندانی که فرد در اون اسیره .
.
امکان هم نداشت که همزمان اون رستوران داخل کادر می بود . به خاطر اینکه اون رستوران ته یک کوچه بود و برای همین اصلن اون فرد رو اونجا کاشته بودند ! که مردم رو هدایت کنه ته کوچه !
اما اگر هم بود ، اصلن تمایلی به قرار دادن رستوران نداشتم . چون سوژه من رستوران نبود ، بلکه سوژه من فردی است که در استیصال قرار داره .
.
و در نهایت این که سیاه و سفید کردن عکس رو همانطور که گفتم نپسندیدم چون اول خودم سیاه و سفیدش کردن و به همین نتیجه رسیدم و میخواستم اون تابلو تو چشم بزنه . الان اون تابلو از قدرت خودش خارج شده .
ضمن اینکه با این کادربندی شما ، اون فشار میله ها هم از روی اون آدم برداشته شده .
.
به هر حال از توجه شما سپاسگذارم .

[jahangir]

در ضمن این ثبت لحظه قطعیه که در این ژانر خیلی مهمه، عکس زیر رو دقیقا من با این روش گرفتم.

همین عکسِ پیوست شده لحظه ی قطعیست؟!
یا منظورتون چیز دیگری بود؟

[Usef Bagheri]

همین عکسِ پیوست شده لحظه ی قطعیست؟!
یا منظورتون چیز دیگری بود؟

من اين عكس رو براي اين مثال زدم كه بگم لزوما نگاه كردن سوژه به دوربين باعث نميشه كه سوژه از حالت كانديد خارج بشه و پز مصنوعي به خودش بگيره، ولي همين عكس چون من پيش بيني ميكردم كه سوژه براي يك لحظه نگاهش سمت من مياد و اون زمان رو بهترين لحظه براي ثبت عكس تشخيص داده بودم رو ميتونم لحظه قطعي بنامم