در تکمیل فرمایش مصطفی عزیز ذکر این نکته را نیز ضروری میدانم که گاهی وجود سه پایه برای کادربندی نه تنها محدودیتی برای عکاس نیست بلکه بسیار کمک کننده است. مثلا کادربندی از نزدیک زمین که بدون سه پایه حتما نیاز به خوابیدن دارد و یا حتی در یکی از پر کاربردرین ژانرهایی که نیاز به سه پایه داریم یعنی منظره گرافی گاه لازم است برای بستن کادر ایده آل از ارتفاعی بالا کادربندی انجام شود که وجود سه پایه نتیجه ای بسیار بهتری نسبت به عکاسی روی دستی که کاملا بالا رفته ایجاد میکند. البته منکر محدودیت زمانی ایجاد شده برای تنظیم دقیق کادر بر روی سه پایه نیستم اما همان زمان گذاشتن برای تنظیم دقیق است که باعث میشود با چند شات به نتیجه مطلوب رسید حال آنکه در عکاسی روی دست گاها سی چهل شات گرفته میشود ولی هیچکدام ایده آل نیستند. بنابراین به اعتقاد من سه پایه برای امثال منی که پول آنچنانی برای خرید سه پایه فیبر کربنی نداریم ابزار سنگین و جاگیر و روی اعصابی است که موقع حمل شما را نابود میکند و باعث میشود هزار حرف به خودتان بزنید که دیگر سه پایه را نمیبرم اما در پایان نتیجه خوب کارتان مجبورتان میکند دوباره آن را ببرید!
به طور کلی یک روی اعصاب بد قلق دوست داشتنی است!