عکاسی خیابانی Street Photography

[SORENNA]

به گمان من رنگ در عکاسی اجتماعی تا حدی میتونه عاملی مزاحم باشه و توجه بیننده را به عوامل پیرامونی بکشونه(با توجه به وسیع بودن چهارچوی تصویر خیابانی- گرفتن تصویر از شرح حال مردم کوی و خیابان)..
مثلا یه پیره زن را با پوستی زمخت و پر چین و چروک متصور بشید که در روستایی به اون برخورده اید! که لباس محلی و زنگی پوشیده است! قاعدتا عامل رنگ سوژه ی اصلی را کم رنگ تر میکند.. بنابراین همه چیز به خود سوژه و نگاه عکاس بر میگیرده

[Kaveh Ghobadi]

بهتره دیگر دوستان هم وارد این بحث شوند و نظرشان را مطرح کنند.

بخصوص دوستانی که در این عرصه فعالیت می کنند.


پی نوشت....


در نظر دارید که این نظر بنده و مطرح کردن آن خدای نکرده زیر سوال بردن عکس های ارسال شده در این تاپیک و یا جاهای دیگر نیست و قصد و نظر بنده مطرح کردن و ایجاد یک چالش است که دوستان فهیم بیشتر وارد بحث های نظری هم بشوند و دیدگاه های مختلف را بررسی کنیم.


بنده از بحث های نظری مفید استقبال می کنم....

[Kaveh Ghobadi]

کاش یک نفر از دوستان که حوصله بیشتر دارد خلاصه ای از نظرات ابزار شده را در قالب یک پست تا به اینجا مطرح کند.
در کل
به نظر خودم (شخصا ) دلایلی مثل سخت تر بودن عکاسی رنگی و عدم تمرکز بر روی سوژه و یا حس منفی هر کدام به اندازه ای می تواند تاثیر گذار باشد اما مطلقا این دلایل کافی نیست.

نیاز است بحث بیشتری صورت بگیرد و نظرات بیشتری دیده و شنیده شود.دوستانی که عکس ارسال کرده اند بیایند و بحث را جلو ببرند.

[lamagra]

مثلا یه پیره زن را با پوستی زمخت و پر چین و چروک متصور بشید که در روستایی به اون برخورده اید! که لباس محلی و زنگی پوشیده است! قاعدتا عامل رنگ سوژه ی اصلی را کم رنگ تر میکند.. بنابراین همه چیز به خود سوژه و نگاه عکاس بر میگیرده

درباره این مثال شما نکته ای که به نظرم میرسه اینه که همان لباس محلی هم بخشی از سوژه اصلی و مثلا همان پیر زن هست.(شاید بهتر باشه کادر رو بسته تر یا مفید تر گرفت)

درباره این بحث من فکر میکنم باید دید رنگ در عکس نقشی بازی میکنه یا نه؟ یا اینطور هم میشه مطرح کرد که عکاس میخواد نقشی داشته باشه یا نه؟
یک وقتهایی هست که میبینم در عکسهای خودم رنگ نقش خاصی بازی نمیکنه و اون رو حذف میکنم.یک وقتهایی هم هست که اتفاقی شبیه به مثال دوستمون که نقل قول کردم پیش میاد و حذف رنگ به برجسته تر کردن فرم،موضوع هدف عکاس یا هر چیزی دیگری مترادف یا هم جهت با اینها کمک میکنه.
درباره حس هم نمیشه کلی گفت عکسسیاه سفید حسی تر یا احساسی تره.شما فکر بکنید مثلا میخواهید با عرض شرمندگی یک فرد چاقو خرده رو توی خیابون نشون بدید یا هر صحنه ای که مثلا خون توی اون باشه یا مثلا از جشنهای هندی که مربوط به رنگ میشه مثل دیوالی رو به تصویر بکشید،خب توی چنین تصاویری هم عکس سیاه سفید حسی تره؟ بهتره؟ عمیقتره؟!
فکر مکینم نقش رنگ توی عکس پیامی که میخواد برسونه مهمترین نکته باشه.

[lamagra]

تا نقش رنگ در عکس چه باشه؟ به نظر من این سوال مطرحه که رنگ قراره یا میتونه یا باید نقشی در عکس داشته باشه یا نه؟
یک وقتهایی هست که میبینم رنگ در عکس من نقشی بازی نمیکنه که طبیعتا اون رو حذف میکنم در اکثر اوقات.زمانهایی هم هست که حذف رنگ به برجسته تر شدن فرم،هدف عکاس،سوژه یا هر چیز دیگری هم با اینها میکنه.
حالا سوال اینجاست:اگر قرار باشه از سوژه هایی مثل جشن دیوالی هندی ها،مراسم گلاب گیری در کشور خودمون،با عرض معذرت درگیری خیابانی خشونت و مثلا چاقو کشی!! یا هر سوژه دیگه ای از این دست...آیا باز هم عکس سیاه سفید حسی تره؟ بهتره؟ متمرکزتره؟ قوی تره یا چه میدونم عمیق تره؟ خب من فکر میکنم خیر،اینطور نیست.چون توی تمام این موارد رنگه که یکی از نقشهای اصلی رو بازی میکنه.
پس نمیشه نسخه کلی پیچید.به نظر من به سوژه،نقش رنگ(بودن یا نبودنش) و هدف عکاس برمیگرده.

[kouhsar]

سلام

به نظر من مهمترین نکته تفکر عکاس است.
عکاس با بازی کردن با رنگ ها و یا حذف رنگ ها و یا ... ، عکس رو به تفکر و ایده مورد نظر خودش نزدیکتر می کنه.

[ahmad.abaee]

با اجازه دوستان !

یکی از دلایلش اینه که رنگها توی اجتماع ( که همون خیابون و هر جای دیگه باشه) به صورت راندوم ظاهر میشه. ( در ادامه توضیح میدم)



این چه حرفیه!!!

مگه داریم عکس ها رو با دست رنگ میکنیم!!؟؟؟؟(مثل دوران عکاسی سیاه سفید که عکس های سیاه سفید رو رنگی میکردن)
تازه ما داریم عکس رنگی رو تبدیل به سیاه سفید میکنیم!



منبعی در مورد این گفته در دست رس شما هست یا این یک نظر یا پیش بینی هست!!!؟؟
بیشتر شبیه یک جوک میماند!!!

شما گویا ادامه پست من رو نخوندید !؟ سخت بودن رو اونجا تعریف کردم...میدونم زحمت میشه،اما خوبه که قبل از تاختن به عرایض من،یه نگاهی هم به ادامه پست مینداختین و میدیدن که حرفهام بی شباهت به نظریاتی که شما در پسستون اشاره کردید نیست!

در مورد کارتیه-برسون هم اگر کمی حوصله کنید و یه جستجویی کنید مطالبی درخوری پیدا خواهید کرد
البته در مورد اینکه کارهاش چاپ نشده،شاید من اغراق کرده باشم و مثلاً در مجموعه "چین سرخ" دو سه تا عکس رنگی هم داشته باشه،اما چون عکاسی رنگی رو ادامه نداد،نتیجه گرفتم که نتونست باهاش کنار بیاد
بخشی از این جک در ویکی‌پدیا :

Cartier-Bresson worked exclusively in black and white, other than a few unsuccessful attempts in color

[netwalker]

سلام
من در ژانر عکاسی خیابانی فعالیتی نداشته ام ولی چند موردی را که در مورد این سوال به ذهنم می رسد را بیان می کنم.
من سعی می کنم با توجه به مفهوم فیلم در سینما منظورم را بیان کنم.
همانطور که مشخص است فیلم های ابتدایی تاریخ سینما بصورت سیاه و سفید بوده اند اما در سال های اخیر برخی از کارگردانان مطرح سینما فیلم های خود را بصورت سیاه و سفید ساخته اند. مانند شهرگناه - فهرست شیندلر و اخیراً فیلم آرتیست...
با بررسی و مشاهده این فیلم ها حسی جدی و تا حدودی خاص را به منِ بیننده منتقل می کند و بیننده را وادار به کنکاش و تمرکز بیشتر در موضوع می نماید. سیاه و سفید بودن یک عکس به آسانی می تواند کار را به سمت فضاهای تصنعی سوق دهد و کنتراست بالای عکس های سیاه و سفید آن را به سمت انتزاع می کشاند. اینها شاید دلیلی برای علاقه عکاسان خیابانی برای سیاه و سفید نمودن عکس هایشان باشد!

[abidar]

در عکاسی خیابانی مرزبندی‌ها کم رنگ هستن و اکثرا تعاریف نسبی‌ هستن . جای مانور بیشتری برای عکاس در انتخاب موضوع , کادر و دیگر مسائل پردازشی وجود داره . در کلّ انتخاب رنگی‌ بودن یا سیاه و سفید بودن کنتراست زیاد و کم و بسیاری مسائل دیگر کاملا به سلیقه شخصی عکاس و احساس درونی یا دیدگاه به خصوص اون بر میگرد که شاهدیم هر عکاس خیابانی روش و دیدگاه منحصر به فرد خودش رو می‌تونه داشته باشه . عکاسی خیابانیِ شخصِ خودم رو با نواختن گیتار فلبداههٔ خودم مقایسه می‌کنم . همه چیز بستگی با لحظه و حس و مکان داره قانون خاصی‌ ندارم.

[Herati]

دوست عزیز احمد آبایی ( ببخشید اگر اشتباه نوشتم)
من اصلا نتاختم و تمام نوشته شما رو خوندم ، شما هم بهتره لحن کنایه رو بذاری کنار و در مورد موضوع مورد بحث نظر بدیم نه موضع گیری!

در مورد عکاسی خیابانی اون هم در عصر دیجیتال انتخاب تونال عکس سلیقه ای ولی در گذشته چنین نبوده!!
به قول دوستمون آقای آبایی یک عکاس بزرگی چون کارتیه برسون فقط چند عکس محدود با تونال رنگی گرفته ، اما یک موضوع این است که در آن زمان فیلم سیاه سفید بسیار مورد استفاده قرار میگرفته و قبل از کارتیه برسون هم عکاس های خیابانی از فیلم سیاه سفید استفاده میکردند و نباید فراموش بشه کارهای اشخاصی چون کارتیه برسون برای خیلی از عکاسان الگو بوده و میتونسته این ایده رو در ذهن عکاس بوجود بیاره که عکس سیاه سفید به دلیل داشتن لهنی شدیدتر و غلبه کردن بر احساسات بیننده بیشتر مورد توجه قرار میگیره!!

به شخصه عکس های سیاه سفید رو خیلی دوست دارم و جدای عکس های خیابانی دوست دارم کارهام سیاه سفید باشه ولی باز هم عکس رنگی هم زیاد میگیرم ، چون در بعضی موارد واقعا سیاه سفید کردن عکس رو نابود میکنه.

یک نمونه



یک موضوع دیگر هم وجود داره ، آیا واقعا تونال رنگی عکس بر مفهوم آن تاثیر گذار است؟
یعنی یک عکس میتونه با تونال سیاه سفید تاثیر متفاوتی بر بیننده بگذارد مادامی که عکس رنگی مفهوم و یا حداقل در رساندن احساس متفاوت باشد!؟


بطور مثال عکس بالا که یک عکس سیاه سفید نیست باز هم رنگی نسبتا احساسی تر و یا میشه گفت در این عکس تونال رنگی عکس رو درد ناکتر از عکس رنگی کرده است.
البته این هم میتونه یک نظر شخصی باشه !!