پرتره Portrait

[ahmad.abaee]

واسه اینکه جو یه مقدار تلطیف بشه لطفاً این عکس من رو نقد بفرمایید!پذیرای همه رمق نقد هم هستیم : چه اسپایسی باشه چه مِلو!
عکس با دوربین مامیا 645 گرفته شده و لنز نرمال
نگاتیو سیاه و سفید تاریخ مصرف گذشته
کادر عکس افقی بوده که با کراپ به کادر مربعی رسیدم
در فتوشاپ هم ادیت شده (بخصوص مشکی شدن بکگراند)
منبع نور لامپ+چتر که از بالا سمت چپ سوژه تابیده شده
عنوان عکس : زمانی برای اندیشیدن در باب زمان از دست رفته

[Walkman]

واسه اینکه جو یه مقدار تلطیف بشه لطفاً این عکس من رو نقد بفرمایید!پذیرای همه رمق نقد هم هستیم : چه اسپایسی باشه چه مِلو!
عکس با دوربین مامیا 645 گرفته شده و لنز نرمال
نگاتیو سیاه و سفید تاریخ مصرف گذشته
کادر عکس افقی بوده که با کراپ به کادر مربعی رسیدم
در فتوشاپ هم ادیت شده (بخصوص مشکی شدن بکگراند)
منبع نور لامپ+چتر که از بالا سمت چپ سوژه تابیده شده
عنوان عکس : زمانی برای اندیشیدن در باب زمان از دست رفته

سلام

احمدجان ممنون از به اشتراک گذاری عکس

نکته ای که داره تو این عکس خیلی اذیت میکنه منو اینه که احساس میکنم دست داره نیرویی رو بیش از نگه داشتن وزن یک دست برای بالا بودن تحمل میکنه(یعنی جوری که هم حالت تصنعی به عکس داده هم دست داره اذیت میشه); ضمن اینکه آرنج خیلی نزدیک به منتهی الیه پایین کادر است (همین حالت برای سر هم افتاده) بهتر بود که از بالای پیشونی کادر رو پر می کردید یا از کمی بالاتر از همین کادر

و دکمه سرآستین راست افتاده رو محل بستن سرآستین(اون جایی که دکمه (یا دگمه)بسته میشه)

شاد باشید.....

[کوروش]

یک مساله دیگر کراپ عکس روی مفصل آرنج دست است که کاش یا کمی بازتر یا بسته تر می کردید عکس را .

[ahmad.abaee]

سلام

احمدجان ممنون از به اشتراک گذاری عکس

نکته ای که داره تو این عکس خیلی اذیت میکنه منو اینه که احساس میکنم دست داره نیرویی رو بیش از نگه داشتن وزن یک دست برای بالا بودن تحمل میکنه(یعنی جوری که هم حالت تصنعی به عکس داده هم دست داره اذیت میشه); ضمن اینکه آرنج خیلی نزدیک به منتهی الیه پایین کادر است (همین حالت برای سر هم افتاده) بهتر بود که از بالای پیشونی کادر رو پر می کردید یا از کمی بالاتر از همین کادر

و دکمه سرآستین راست افتاده رو محل بستن سرآستین(اون جایی که دکمه (یا دگمه)بسته میشه)

شاد باشید.....

سلام
متوجه منظورت نشدم از اینکه گفتی "دست داره نیرویی رو بیش از نگه داشتن وزن یک دست برای بالا بودن تحمل میکنه" ؟!
بنظرم سوژه کاملاً راحتته و یه جورایی کاملاً خودشه !
در مورد آرنج و سر ، کراپ خودم بوده ! پایین عکس رو طوری گرفتم که دسته صندلی که آرنج روش قرار داره نیوفته!اینطوری بهتر خوش داشتم!حالا اگر خیلی ضایع است که آرنج به لبه پایینی عکس تکیه داده باشه،باید اصلاخات اعمال کنم!
منتظر نقد دیگر عزیزان هم هستم
عکس بدون کراپ :

[کوروش]

من اشکالی در آرنج دست راست نمی بینم . بلکه منظور من آرنج سمت چپ بود که از مفصل برش خورده که معمولن توصیه میشود که از این مفاصل برش داده نشود . ولی خب اینکه میگویید به خاطر حذف یک عنصر مزاحم مثل دسته صندلی بوده ، نشان میده که چاره ای برای این کار نداشتید .

پی نوشت : پست ها همزمان شد : خود شما این قسمت را اصلاح کردید .

[Arash]

پرتره، بخش اول

عکسهای بالا چگونه هستند؟
از نظر من بدی نیستند!
یعنی من اصولن عکسها را اینگونه می‌بینم، آشغال، بدی نیستند(یعنی یک عکس کاملن نرمال)، عالی و شاهکار
عکس عالی اونی می‌شه که آدم رو به وجد می‌آورد. یک اتفاق خاصی درون عکس افتاده و یا درون بیننده با دیدن عکس می‌افتد.
شاهکار؟ در تاریخ ثبت شده یا می‌شود.
حوصله‌ی نقد کردن عکس ندارم. چیزی از آن سر در نمی‌آورم. برای همین سرو‌کله‌م در گالری پیدا نمی‌شود. این‌طرف هم که گاهی دوستان درخواست نقد می‌کنند فقط شرمنده‌ی اخلاق ورزشیشان می‌شوم.
عمومن حوصله‌ی نقد شنیدن هم ندارم! یعنی وقتی تابحال اودون نشدم، پس قرار هم نیست بشوم. با شنیدن اینکه آرش جان عکست قشنگه ولی افق سوژه‌ت کجه بعد من بیام بگم کی‌می‌گه کجه و اینا چیزی برای من که حدود ده‌سال است عکاسی حرفه‌ای می‌کنم تغییر نمی‌کند.
پس تکلیفم با خودم و کارهام مشخص‌ است.
اینجا چی‌کار می‌کنم؟
کلی چیز یاد می‌گیرم. از تکنیک عکاسی گرفته(که دیگر جریانی‌ست روزمره) تا استفاده از انرژی دوستانی که با علاقه به سمت عکاسی می‌آیند، تا این علاقه را گم نکنم و دچار روزمرگی شمردن اسکناس نشوم.
چه وقتی عکسی را در فروم برای نمایش می‌گذارم؟ وقتی ببینم چیزی برای نشان دادن به جمعی عکاس دارم. یعنی شاید عکس دختر عمه جانم را بگیرم و فامیلی غش و ضعف کنند و قربان‌صدقه‌ام روند ولی این‌ها قابل ارائه در چنین جمعی نیست. باید عکس من چیزی باشد که حداقل ۷۰ درصد کسانی که در این فروم هستند که یا عکاس حرفه‌ای هستند و یا علاقه‌مند حرفه‌ای عکاسی بگویند به‌به، ای کاش، چرا و ...
خوب وقتی چنین خروجی‌ای ندارم در نتیجه در سال شاید ۵ تا عکس در فروم برای نمایش بگذارم.

برگردیم به عکسهای بالا
یک پرتره‌ی استاندارد، از نگاه من خوب. بدون هیچ ویژگی خاص.
می‌تواند عکس دایی من باشد. بگذارد در آلبوم خانوادگی و یا مادربزرگم قابش کند و بگذارد روی میز.
اما ایشان دائی من نیستند.
امیر‌حسین چهل‌تن، نویسنده‌
می‌شود زیر نویس این عکس.
می‌تواند کنار داستانی کوتاه از ایشان در مجله‌ای چاپ شود و یا در کنار خبر و یا گفتگویی.
خبر، گفتگو، تایتل عکس به این تصویر هویت می‌بخشد.
عکس به خودی خود چنیچ چیزی را به ما نمی‌رساند که تصویر متعلق به یک نویسنده است.
اصولن ضعف عکس نیست. در تصویر بالا عکاس که من باشم! سعی کردم ایشان را خوب ببینید، گمان می‌کنم موفق بوده باشم.
آیا این عکس دارای ویژگی خاصی هست که من به عنوان اثری هنری، عکسی خاص، توانایی بالا در فروم و یا جای دیگر به نمایش بگذارم و بگویم من آنم که رستم بود پهلوان؟
یقینن خیر!
پس در این تاپیک به نمایش نمی‌گذارم!
عکس پایین باز پرتره‌ای در همان سطح است. با این تفاوت که نگاهی به علاقه، حرفه و رسم جناب چهل‌تن هم می‌اندازد.
با توجه به این ۳ عکس و یا عکسهای دیگری که در آرشیوم موجود است، اگر جایی حرف شد و یا عکسی خواستند می‌توانم ادعا کنم از ایشان عکس دارم.
در همین حد.

حالا اینکه شما چه عکسهایی را می‌توانید به نمایش بگذارید، برمی‌گردد به اعتباری که برای خود در نظر می‌گیرید.
سعی می‌کنم چند نمونه‌ی دیگر از اینگونه عکسها را هم بگذارم.

خوب و موفق باشید.

[Arash]

پرتره، بخش دوم

عکس بالا رو دیدید؟
قشنگه نه؟!
راستش فکر می‌کنم این بهترین عکسی‌ست که این یکی دوساله کسی از جناب آقای محمدرضا شجریان گرفته.

شما اینجوری فکر نمی‌کنید؟
به من نگید!
چون عکس رو من گرفتم!
طبق رسم و رسومات اینجور سایتها(بیشتر منظور گالری‌ست!) چند جور این عکس نقد می‌شه.
۱- نگاه چرا به بیرون است؟
چرا فضای منفی در جلوی صورت نیست؟!
چرا نوک یقه‌ی لباس حذف شده؟
چرا آقای شجریان خشک‌شویی محلشون رو فلک نکرد که یقه‌شون چروک داره؟
و ...
به نظرم این حرفا هیچ‌کدومشون ربطی به عکس من نداره، من کارم رو در اینجور مواقع یاد گرفتم. کاملن حسی هم یاد گرفتم.
عکاسی پرتره مهم‌ترین علاقه‌مندی‌ من بعد از گوش کردن به موسیقی‌ست!
می‌دانید، در یک لحظه اتفاق می‌افتد. شاید زیاد شاتر بزنم. برای اینکه گوشم و گوشش از صدا پر شود. فراموش کند و فراموش شوم تا کشف لحظه‌ای که دلت همراه انگشت اشاره می‌لرزد.
نتیجه‌ی آن چه می‌شود؟ می‌شود عکس من!
در نتیجه حوصله ندارم حرف بی‌ربطی در موردش بشنوم.
حتی اینکه آقای بیاتی و یا دوستان دیگر بیایند و چارت بکشند و نقشه‌ی نور و دوربین و اینها(که خیلی هم خوب است)‌ و کاملن منطقی ثابت کنند اگر فیلان کار را می‌کردم اودون می‌شدم، احتمالن خیلی خوشایندم نیست. چون در لحظه‌ی عکاسی اودون نبودم! در نتیجه من جنبه‌ی نقد کردن و نقد شدن ندارم! باید سعی کنم فاصله‌ی خودم را با تاپیک‌هایی که عکس را به درست و یا غلط نقد می‌کنند حفظ کنم.
حداقل عکسی که رابطه‌ی ناموسی باهاش دارم رو با نقد کنندگان عزیز به اشتراک نگذارم.

در مورد خود پرتره هم بگم، عکس بالا هم نشانی از استاد شجریان خواننده به همراه ندارد. اما احتمالن تایتل لازم هم نیست. گمان می‌کنم تصویر ایشان به قدر لازم آشناست. در نهایت می‌تواند در مجله و روزنامه چاپ شود. یا حتی روی سی‌دی ایشان. در نتیجه تلاشی برای به تصویر کشیدن ایشان هنگام اجرای تحریر وجود نداشته.

ادامه دارد.

[sherlockHolmes]

متوجه منظورتون نمیشم. میتونی بدون این که حاشیه ایجاد کنی حرفتو بزنی. 3 راه وجود دارد 1- عکس بدی است حذف شود 2- عکس بدی است نقد شود 3- عکس خوبی است در باره خوبیهاش صحیت شود. شما سنی ازت گذشته وقتی چیزی نوشتی از روی خشم و غضب ننویس. و از همه مهمتر توهین نکن. این یک عکس پرتره است که من گرفتم. عکس خوبی هم هست برای کمک به رفع عیب بعضی از عکسهای ارسال شده. در رابطه با نور، بکگراند، سادگی عکس ، ریلاکس بودن سوژه و ... من نمیدونم کجای این عکس شما رو آزار میده که اینطور بهت فشار میاد آقای حلال زاده. بهتره در مورد شخص من یا خانواده ام اظهار نظر نکنی. اگر مقصر هم باشم، کارم بد باشه(که نیست و یک کار قابل انتظار برای هر کسی که عکاسی را دوست دارد محسوب میشود)، چه از نظر اخلاقی و چه از نظرعرف شما حق نداری هرچی دلت خواست به این دلیل که من عکسی ارسال میکنم که خوشت نیامده یا نپسندیدی، بنویسی.
بحثهای گذشته را فراموش کن. یک نکته برای من هنوز روشن نیست. در این قسمت چند عکس ارسال شده که ضعیف هستند نه حذف شدند و نه اظهار نظر غیراخلاقی. بنده هم یک عکس ارسال کردم خوب یا بد، مال خانواده ام یا مال دیگری، چرا باید توهین آمیز رفتار کنی آقا؟ شما واردی برایم معایب را بنویس،خیلی تلاش میکنم دوستان در نقد و نظر دهی پای خود عکاس را به میان نکشن و اگر چیزی ازشان بپرسی چند جور متلک و توهین قاطی بحثشان نکنند. خدایا پناه بر تو من مانده ام چی بگم دیگه.

بزارید من واضح تر منظور دوستمونرو بگم . ببینید این عکس برای کسی که دوربین میخره و عکس میگیره عکس بدی نیست (صرفا بد نیست ). ولی ما میایم توی این سایت فعالیت میکنیم تا عکس های تکنیکال تر و متنوع تری بگیریم . شما دوربینتون رو به هر کس دیگه ای هم میدادید ممکن بود همین عکس رو بتونه بگیره . از کسی که توی این سایت فعالیت میکنه انتظار میره به دنبال عکس های بهتری برای عرضه توی این تاپیک باشه .

[کوروش]

به یاد استادی گرانقدر افتادم که میگفت همه قواعد در هنر هستند تا به جای خود شکسته شوند !

پستی بسیار متین و ارزنده است جناب عاشوری نیا .
قاعده و قانون در هنر شرط نهایی نیست . به قولی شرط لازم هست ولی کافی نیست .
اما شکستن قواعد باید جایی رخ دهند که بر تاثیر نهایی هنر بیافزایند و این را مخاطب آگاه خواهد فهمید .
در عکس شما چشمان مخاطب دنبال قواعد و قراردادهای مرسوم نیست . بلکه دنبال چیزی است ورای همه اینها . دنبال چشمهایی درخشان ولی نگران ، دنبال واکاوی و جستجو در تک تک اجزای صورت شخصیتی پیچیده و چند لایه برای رسیدن به درکی عمیقتر .

(توضیح ضروری : همان استاد گرامی ولی در گزاره دوم جمله خود میگفت که هنرمندی تواناست که نخست همه قواعد را پیش از شکستن آنها در جای لازم بداند و بشناسد . نه از روی نادانی و ناآگاهی که این را نیز مخاطب خواهد فهمید . )

[Arash]

پرتره، بخش ۳/۱

محمود دولت‌آبادی، نویسنده

ایشان را چگونه می‌بینید؟

اینگونه:

یا اینگونه:

شاید هم: