منطق و روش کار شما با دوربین و یا روند کاری شما اعجاب برانگیز است.اولا جدای بحث شارپنس.. بحث بافت - رنگ پوستی که دی800 میدهد و اصلاح ان واقعا دردرسر ساز است...
دوم دی 800 با مگاپیکسل بیشتر واقعا زمان وحشتناکی از شما خواهد گرفت برای ادیت عکسها... (سیستم بنده Core i7 و 8گیگ رم بود... اما یکسری بعد ادیت 130-40 فایل راو کلا عکاسی راو با این دوربین رو گذاشتم کنار! هر فایل حدود 150 مگ و فاجعه بود.....!)
یعنی خبر از سایز فایلهای خام دوربین نداشتید؟ اوکی! مشکلی نیست. نداشتید. اما مدهای متفاوتی برای فشرده کردن و کمکردن حجم فایلهای Raw در دوربینهای نیکون وجود دارد. آنها را ول کردید و JPG عکاسی میکردید؟ با این تفاسیر چگونه به بقیه صحبتهای شما در مورد بافت و یا رنگ پوست باید اعتماد کنیم؟ نمیدانم.

5820تشکر
LinkBack URL
About LinkBacks
پاسخ با نقل قول
٬ ولی موضوع این بحث این بود که چرا عکس های d800 اون طور که باید شارپ نیست (یا شاید هم هست؟) یا چرا بافت و رنگ پوست مشکل دارد (شاید هم نه؟) . که البته این موارد باید ابتدا به طور دقیق تست و اثبات شوند . ولی بحث من این بود که شاید مشکل جای دیگری است ٬ یک زمانی دوربین ها حداکثر دو مگاپیکسل بودند ٬ و یا دوران فیلم بود ٬ در اون زمان لنزهای فوق العاده ای مثل canon 85mm f/1.8 (یا نمونه های نیکونی) که هنوز هم عالی هستند تولید می شدند در مورد اوایل دهه نود صحبت می کنم یعنی ۲۰ سال پیش! از اون زمان تا همین چند وقت پیش این لنز ها جلوتر از سنسور ها بودند ٬ اما الان اوضع فرق کرده ٬ باید قبول کنید که الان رزولوشن آن ها از سنسورها عقب افتاده. پس صحبت بنده صرفا ذکر محدودیتهای لنزها بر روی سنسورهای کنونی است این مورد با بیشتر شدن مگاپیکسل دوربین ها تشدید می شود . حالا این که عکاس باید این لنز گران قیمت را بخرد یا نه به خود او و کار او بر می گردد ٬ به هر حال به نظر می رسد اگر بخواهیم شارپنس در مقیاس پیکسل ( pixel level) بالایی داشته باشیم راهی جز این نیست ٬ یعنی لنزهای کنونی زور خودشون رو زدن و بیشتر از این نمی تونن! زورشون به سنسور مارک ۳ نمیرسه چه برسه به d800 در سنسورهای کراپ که اوضاع از این هم خراب تر است. بحث بنده به طور خلاصه ذکر همین محدودیت بود. 
