دوست گرامی این لنزها مابین سالهای 1940 تا 1970 میلادی تولید شده اند و کارخونه کداک به وفور از این مواد در لنزهاش استفاده کرده.
در اون سالها یکی از ترکیبات رادیو اکتیو که در ساخت لنزها به کار برده میشده، اکسید توریوم (Thorium Oxide) بوده که ساختار شیمیایی کریستال مانند داشته مثل
فلوئورید کلسیم یا فلوئوریت که امروزه در لنزهای سوپر تله نیکون به کار برد میشه.
دلیل استفاده از اکسید توریوم، حذف ca و همچنین به حداقل رساندن اعوجاج در لنزها بوده که هزینه زیادی هم نداشته.
ترکیب رادیو اکتیوی دیگری به نام لانتانوم یا Lanthanum هم در لنزها به کار برده شده که میزان تشعشع آن بسیار کمتر از اکسید توریوم بوده یعنی چیزی حدود 1/10.000 بنابراین خطر آنچنانی انسان رو تهدید نمی کنه.
اما در مورد اکسید توریوم، بستگی داره که به چه میزان از این ترکیب در ساختن لنز استفاده شده باشه که هر چقدر بیشتر باشه آسیبش هم بیشتره.
برای نمونه اگه شما در فاصله 9 متری از آخرین عدسی لنز قرار داشته باشید، میزان تشعشات رادیو اکتیوی که دریافت خواهید کرد برابر 10mR/hr هست که برابر تشعشع اشعه ایکس در حین رادیولوژی از قفسه سینه هست. اما اگه لنز و عدسی های اون کوچک باشه میزان آسیب ها کمتر خواهد شد.
نکته حائز اهمیت اینه که پوست بدن انسان سد دفاعی محکمی در برابر انواع و اقسام آسیب ها داره اما متاسفانه در عدسی ویوفایندر این دوربینها هم از اکسید توریوم استفاده شده که برای قرنیه چشم خطرناک هست، اکسید توریوم ذرات آلفا و بتا را به سوی چشم ساتع می کنه که نتیجه اون به وجود اومدن آب مروارید تو چشم انسانه، و هر چقدر چشم نزدیک تر به ویوفایندر قرار بگیره، دوز دریافتی ذرات آلفا و بتا بالا هست و بسیار خطرناک می باشد.
ضمنا چشم انسان، هیچگونه سد دفاعی در برابر صدمات و ضربات و همچنین تشعشعات رادیو اکتیوی نداره، و از آنجا که عضوی بسیار حساس هست، احتمال آسیب دیدن اون هم بسیار بالا است.