خير !
يك نكته و اختلاف باريك تر از مو بين حرف بنده و فرمايش شما وجود داشت.
در تبليغات دهان به دهان فقط محصول ارزشمند است كه تبليغ مي شود ولي در تبليغات ديگر محصولي غير ارزشمند يا كمتر ارزشمند؛ بسيار ارزشمند معرفي مي شود.
اينجاست كه روش اول موفق و روش دوم فقط درصدي موفق است و نهايتا راه به جايي نخواهد برد.
چون زدن مثال اتوموبيلي معمولا خيلي مرسوم است من مثالي مي زنم. در ابتدا كه قرار بود رنو لوگان ( تندر نود= ال 90) در ايران توليد شود اينقدر تبليغات منفي ( بيشتر بر اساس ظاهر نه چندان زيباي اين اتوموبيل) عليه اين خودرو شد ( هنوز هم دوستاني كه متعصبانه و يا بر اساس ظاهر يا ... قضاوت مي كنند به شدت در مورد اين اتوموبيل تبليغات منفي مي كنند) كه هيچ كس فكر نمي كرد در كمتر از 2 سال به يكي از محبوب ترين اتوموبيل هاي بازار تبديل شود به شكلي كه با وجود كسادي بازار و افت قيمت همه ي اتوموبيل ها اين اتوموبيل رشد قيمت هم داشته باشد. تنها دليلش همان تبليغات مثبت دهان به دهان بين آنهايي كه اول ريسك كردند و بر اساس مشخصات خوب فني در برابر قيمت پرداختي ايت اتوموبيل را خريدند بود و اين در حالي بود كه نه تنها تبليغ چنداني از سوي دو خودروساز كشور بر روي آن نشد بلكه ضد تبليغ ناشي از عدم توانايي در تحويل به موقع، كمبود لوازم يدكي و ... همچنان ادامه داشت و دارد. چرا اين اتفاق مثلا در مورد ريو يا ليفان يا پروتون و ... نيفتاد ؟ علتش اين بود كه مصرف كننده بهتر از هر سيستمي "ارزش در برابر هزينه ي پرداختي" را مي شناسد.
من تعصبي روي كنن يا نيكن ندارم ولي لا اقل در حدود سه ربع قرني كه از توليد دوربين هاي عكاسي مي گذرد كمپاني هاي ديگر به سختي توانسته اند رقيب جدي اي براي اين دو برند باشند و مسلما تبليغات نمي تواند عامل موفقيت به اين دراز مدتي باشد.