هر روز همه مطالبی که در فروم نوشته میشه میخونم... ولی اگر در بحثهایی شرکت نمیکنم ؟ چون دوستان حرفه ای زیادی به جمع ما اضافه شدن... و ترجیه میدم بیشتر از و نوشته ها استفاده کنم.... و دیگه اینکه زیادی گرفتار و زیادی بی حال شدم!
یه حرفهایی بی جواب مونده یا به اونا توجه نشده...
سعی میکنم به اونا برسم:
dppictuer عزیز سوال کردن که چه مدتی طول خواهد کشید که پول ظهور رو جمع کنند و دوربینی نیمه حرفه ای بخرند... و کار حرفه ای بکنند.
جنس کار حرفه ای (یعنی کار تخصصی در ازای درآمد...) و یا کار تخصصی ... بدون توجه به درآمد در آن کار ؟
در هر دو شکل یعنی شما دغدغه مهمی به نام عکاسی دارید.. و از هر فرصت و هر اتفاقی برای عکاسی سود خواهید جست.
در این حالت :
هزینه یک حلقه نگاتیو عادی + ظهور و چاپ 10*15 رو اگر فقط 6 هزارتومان در نظر بگیریم و آنرا ضربدر 40 حلقه کنیم برابر 240 هزارتومان خواهد بود... که اگر شما این مبلغ رو روی 250 هزارتومان دوربین نگاتیو خودتون اضافه کنید یه دوربین نیمه حرفه ای خواهید داشت. اگر به این رقم 40 حلقه دیگر هم اضافه کنید شما میتونید 300 دی کنون رو در دستانتان داشته باشید.
40 حلقه برای کسی که حرفه ای فکر میکند و حرفه ای کار نمیکند... شاید تعداد عکسی باشد که باید در 4 یا 5 ماه بگیرد.... مخصوصا اگر در حال کسب تجربه باشد و یا تجربه های جدید... نیاز به نگاتیو های مختلف (ایزو های بالا - سیاه سفید و ...) خواهید داشت ... که گاهی قیمت هر نگاتیو سر به 4-5 هزارتومان میزند و قیمت ظهور و چاپ هم تشدید خواهد شد.
دوست عزیز...
نگاتیو و دیجیتال ابزار هستن... استفاده از اونها مایه برتری فردی به فرد دیگر نیست! اینکه شما نگاتیو کار میکنید و یا دیجیتال؟ محصول نهایی مهم است.. به هر طریق ممکن.
و شما میتوانید بهترین انتخاب رو بر اساس علاقه فردی... تجربیات ، بودجه و ... انجام بدین.
اما نکته مهم تر
بحث عکاس مایه دار و بی مایه به نظرم دلیل نیست و بهانه است...
عکاس باید درونی مایه دار داشته باشد.
بهتر است بگویم هنرمند.
عکاسی هنری ست وابسته به تکنولوژی و پر هزینه... عشق است که صخره ها رو هموار خواهد کرد... کسانی که دوربین دیجیتال گرانقیمت و یا نگاتیو های مدیوم یا حتی لارژ فرمت دارن... همه پدرانی قارون نداشته اند... شاید کسی 12 ساعت کار کرده باشه... شاید قید چلوکباب و پیتزا خوردن رو زده باشه... شاید یک سال لباس نخریده باشه... شاید فکر زن گرفتن یا شوهر کردن رو از سرش بیرون کرده باشه... برا دوست دختر یا پسراش کادو نخریده باشه... فحش زمین و آسمون رو به جون خریده باشه... تا بتونه به چیزی که عاشقانه دوست داره برسه... میتونه یه عکس زیبا ، طرحی روی دیوار یا نوشته ای روی توالت این دنیا باشه...
شکاف میان عکاسان مایه دار و بی مایه همیشه وجود خواهد داشت... مایه به نظر من چیزی غیر از سکه و اسکناس باید باشه...
و حتما در داشتن دوربین دیجیتال خلاصه نمیشه... مهم تلاش برای بدست آوردن زیبایی های بیشتر... آموختن، تجربه کردن ، سفر کردن و ...
حال به هر روشی که شما میتوانید و می پسندید.
اما پوریای عزیز و یا دیپیکچر:
و درکل باید گفت از همه لحاظ دیجیتال شکست خوردسمن کلا سعی میکنم از نتیجه گیری های صد درصدی پرهیز کنم.... امیدوارم شما هم توجه کنید! مخصوصا در زمینه تکنولوژی!که هيچ وقت نميشه مثل مثل اون بشه
پوریای عزیز...مشکل داینامیک رنج اصولا مشکل عظیمی نیست... بلکه با دیجیتال خیلی راحت تر میشه با این موضوع کنار اومد و از over expose شدن جلوگیری کرد... اگر لازم باشه ... عکس های زیادی میتونم در این رابطه بگذارم... یا کافیه گشت کوچکی در فتونت و یا فتوسیگ بزنید.... و زیبا ترین عکسهای طبیعت رو ببینید... اونهایی رو که شاخ در میارید! عموما با دیجیتال گرفته شدن... و مشکل داینامیک رنج رو با تکنیکهای ساده ای که وجود داره حل کردن.همين ديناميک رنج (که من اصلا ازش چيزي سرم نميشد و جناب روشن منو مطلع کردن) هنوز ديجيتال نتونسته مثل آنالوگ بشه و ديناميک رنج آنالوگ رو داشته باشه...
اما اینکه دیجیتال نتونسته مثل آنالوگ بشه؟ اگه به این بخش علاقه زیادی دارین و حصله هم ندارین میتونید از فوجی S3 pro استفاده کنید... تستهایی که من دیدم در زمینه داینامیک رنج از نگاتیو بهتر هم جواب میده!
اما نتیجه ای که من میگیرم؟
تمام این ها (دوربین دیجیتال -نگاتیو- آگراندیسمان - فتوشاپ و ....) همه ابزار هستن. شما باید ابزار کار خودتون رو انتخاب کنید....
و اگر ابزار گرانقیمتی برای پیشرفت کار نیاز دارین تاوان اون رو بپردازید!
و در مورد حرفه ای به نام عکاسی...
همانطوری که فرمول نگاتیو ها جزو سری ترین اسرار کشور ها محسوب میشد! تکنیکهای عکاسی و ... هم به نوعی سری و دور از دسترس بود... open source شدن عکاسی نه فقط به خاطر وجود دوربین های دیجیتال ؟ بلکه بخاطر اینترنت - عکسهای بسیاری که منتشر میشه و همه بهترین و زیبا ترین عکسهای عکاسان دنیا رو به راحتی میبینن و عباس آقا عکاس لامپی سر کوچه ما بهترین عکاس نیست... تکنیکهای عکاسی از طریق این فروم لو رفته و میره... و هزارن جای دیگه...
و اینجاست که عکاسی فقط تکنیک نیست... هنر و هنرمند بودن مهم خواهد بود.... تکنیک ها سری نیستند.. همه میدانند... ابزار پیشرفته در دست همه هست، امکان آزمون و خطا با هزینه کم و تجربه کردن در زمان کوتاه برای همه محیا شده...
مقاله ای در لوموند دیپلماتیک در مورد عکاسی ! میخواندم...
در مورد همه گیر شدن عکاسی و عکسهای زندان ابوقریب و ... که هر کسی میتواند در لحاظاتی تبدیل به مشهور ترین عکاس خبری شود! و ....
اینگونه مقاله پایان میافت...
اکنون باید منتظر ظهور پیکاسو ها و ماتیز های عکاس بود...
(بعد از بوجود اومدن عکاسی بسیاری گمان میکردن نقاشی از بین خواهد رفت.. که اینگونه نشد... بلکه باعث بوجود اومدن نابغه هایی در این زمینه شد... این اتفاق با بوجود اومدن نهضت دیجیتال برای عکاسی هم شکل خواهد گرفت...)